Ὑπὸ τοὺς ἤχους τοῦ «Ἀνάστα, ὁ Θεός, κρίνων τὴν γῆν» καὶ τὶς δάφνες, τὰ σύμβολα τῆς νίκης, νὰ σκορπίζονται σὲ ὅλο τὸν Ἱερὸ Ναὸ Ἁγίας Τριάδος Ἀσπροπύργου ὁ Μητροπολίτης μας εὐχήθηκε στὸ ἐκκλησίασμα Καλὴ Ἀνάσταση. Στὸ κήρυγμά του, στὸ τέλος τῆς θείας Λειτουργίας, ἀναφέρθηκε στὰ γεγονότα περὶ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου καὶ στὰ ἀτράνταχτα ἐπιχείρηματα – γεγονότα, τὰ ὁποῖα ἀποδεικνύουν τὸ ἀληθὲς καὶ πραγματικὸ τῆς Ἀναστάσεως.
Τέλος, χαρακτηριστικὰ εἶπε: «Ὅταν κάποιος πεθαίνει, ἡ θύμησή του στοὺς ὑπολοίπους ἀνθρώπους διαρκεῖ πολὺ λίγο καιρό. Μόνο οἱ ζωντανοὶ μὲ τοὺς ζωντανοὺς βρίσκονται σὲ διαρκῆ σχέση καὶ ἐπικοινωνία. Μὲ τὸ Πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ μας, τὸν ὁποῖον σταύρωσαν, τὸν σφράγισαν μέσα στὸν τάφο καὶ τοῦ ὁποίου τὴν Ἀνάσταση καὶ τὸ σωτηριολογικὸ ἔργο ἀκυρώνουν, ἀμαυρώνουν καὶ ἀμφισβητοῦν μέχρι καὶ σήμερα, γιατί ἀσχολοῦνται; Πρὸς τί αὐτὸς ὁ ζῆλος νὰ ἀποδείξουν ὅτι ὄχι μόνο δὲν ἀνεστήθη, ἀλλὰ οὔτε καὶ ὑπῆρξε ὡς ἱστορικὸ πρόσωπο; Αὐτὴ ἡ δισχιλιετὴς πολεμικὴ δὲν μπορεῖ παρὰ νὰ ἑδραιώνει τὴν πίστη μας ὅτι ὁ Κύριός μας ὄντως ὑπῆρξε, ἔπαθε, πέθανε, ἐτάφη, ἀνέστη καὶ ζεῖ Κύριος ὁ Θεός».
