Τὴν 9ην πρωϊνὴν τῆς σήμερον, 9/22-8-2018, εἰς τὴν Μονάδα Ἐντατικῆς Θεραπείας τοῦ Πειραϊκοῦ Θεραπευτηρίου Πειραιῶς, ἐξέπνευσεν ὁ Μακαριστὸς Μητροπολίτης πρώην Θεσσαλονίκης καὶ Δημητριάδος κυρὸς Μάξιμος, ἔπειτα ἀπὸ μακροχρόνιον ἀσθένειαν.
Ἡ σορὸς αὐτοῦ θὰ μεταφερθῇ σήμερον εἰς Θεσσαλονίκην καὶ ἡ Ἐξόδιος αὐτοῦ Ἀκολουθία θὰ ψαλῇ εἰς τὸν Ἱερὸν Καθεδρικὸν Ναὸν Ἁγίων Τριῶν Ἱεραρχῶν Θεσσαλονίκης τὴν 10ην πρωϊνὴν τῆς αὔριον.
Μετὰ τὸ πέρας τῆς Ἐξοδίου Ἀκολουθίας ἡ σορὸς θὰ μεταφερθῇ εἰς τὴν Ἱερὰν Μονὴν Παναγίας Ὁδηγητρίας Μώλου Λοκρῖδος, ὅπου θὰ γίνῃ ὁ ἐνταφιασμὸς κατὰ τὴν ἐπιθυμίαν τοῦ ἐκλιπόντος Ἱεράρχου.
Ὁ Μακαριστὸς Μητροπολίτης πρ. Θεσσαλονίκης καὶ Δημητριάδος κυρὸς Μάξιμος
Ὁ Μακαριστὸς Μητροπολίτης πρ. Θεσσαλονίκης καὶ Δημητριάδος κυρὸς Μάξιμος (κατὰ κόσμον Σπυρίδων Τσιτσιμπάκος τοῦ Ἀναστασίου καὶ τῆς Ἀσημίνας) ἐγεννήθη τὸ ἔτος 1933 εἰς Ἀθήνας. Ἀπὸ μικρᾶς ἡλικίας ἐγαλουχήθη μὲ τὰ νάματα τῆς εὐσεβείας ἀπὸ τοὺς θεοσεβεῖς γονεῖς του καὶ τὸν πνευματικόν του Μακαριστὸν Γέροντα Χρύσανθον.
Τὸ 1950 γίνεται Δόκιμος Μοναχός εἰς τὴν Ἱερὰν Μονὴν «Ἄξιόν Ἐστιν» Βαρυμπόμπης Ἀττικῆς, καὶ εἰς τὴν αὐτὴν Μονήν, μετὰ τὴν ἐν τῷ μεταξύ ὁλοκλήρωσιν τῶν σπουδῶν του καὶ τὴν ἐκπλήρωσιν τῶν στρατιωτικῶν του ὑποχρεώσεων, κείρεται Μεγαλόσχημος Μοναχός.
Τὸ 1961 ἐχειροτονήθη Διάκονος καὶ Πρεσβύτερος ὑπὸ τοῦ Μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου τῶν Γ.Ο.Χ. Ταλαντίου κυροῦ Ἀκακίου.
Ὑπηρέτησεν ὡς Ἐφημέριος, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν Ἱ. Μονὴν Ἁγίας Σκέπης Κερατέας καὶ εἰς τὰς Ἐνορίας τῆς Ἁγ. Τριάδος Βοτανικοῦ, Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος Κυψέλης, Ἁγίων Ἀναργύρων Νέας Ἐρυθραίας καί εἰς τὰς ἐν Ἀμερικῇ Κοινότητας τῶν Γ.Ο.Χ. Ἁγίων Ἀναργύρων Σικάγου καί Ἁγίας Σκέπης Βοστώνης κ.ἀ..
Ἀπὸ τὸ 1977 ἕως τὰς ἀρχὰς τοῦ 1978 διετέλεσεν Ἡγούμενος τῆς Ἱ. Μονῆς Ἁγ. Σκέπης Κερατέας Ἀττικῆς, ἐνῷ τὸ 1979 ἐχειροτονήθη Ἐπίσκοπος Μαγνησίας μὲ ἕδρα τὸν Βόλον. Ὡς Μητροπολίτης Δημητριάδος καὶ Μαγνησίας εἶναι ὁ τρίτος μετὰ τὸ σχῖσμα τοῦ 1924 Ἐπίσκοπος τῆς Ἐπαρχίας ταύτης, ἔπειτα ἀπὸ τὸν Δημητριάδος Γερμανὸν καὶ τὸν Μαγνησίας Χρυσόστομον, καὶ ἐμερίμνησε διὰ τὴν ἐκ θεμελίων ἀνακατασκευὴν τοῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, ὁ ὁποῖος ἀποτελεῖ ἕν κόσμημα εἰς τὴν πόλιν τοῦ Βόλου.
Τὸ 1995 ὁρίζεται ἀπὸ τὴν Ἱερὰν Σύνοδον τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ. Τοποτηρητὴς τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης, ἐνῷ τό ἔτος 1998, ἔπειτα ἀπὸ τὴν διὰ Συνοδικῆς Ἀποφάσεως συγχώνευσιν τῶν Μητροπόλεων Θεσσαλονίκης καὶ Δημητριάδος, ἀνέλαβε κανονικῶς τὴν ποιμαντορίαν τῶν Γ.Ο.Χ. Κεντροδυτικῆς Μακεδονίας καί Θεσσαλίας ὑπὸ τὸν τίτλον τοῦ Θεσσαλονίκης καὶ Δημητριάδος. Τὸν Σεπτέμβριον τοῦ 2015, ἕνεκα σοβαρωτάτων προβλημάτων ὑγείας καὶ ἀδυναμίας ἀσκήσεως τῶν καθηκόντων του, κατόπιν ἀποφάσεως τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας κατετάγη μετὰ τῶν σχολαζόντων Ἀρχιερέων ὑπὸ τὸν τίτλον τοῦ πρώην Θεσσαλονίκης καὶ Δημητριάδος.
Ἦτο ἀγωνιστής, σώφρων καὶ ἐπιμελὴς Ἱεράρχης εἰς τὰ Μοναχικὰ αὐτοῦ καθήκοντα καὶ εἰς τὴν ποιμαντικήν του δραστηριότητα, φροντίσας διὰ τὸ Ποίμνιόν του ἐν ἔργῳ καὶ λόγῳ, ὡς δεινὸς Κῆρυξ τοῦ θείου λόγου, ὅπως καὶ ἐν συγγραφαῖς.
Ἐξεδήμησε πρὸς Κύριον τὴν 9ην πρωϊνὴν τῆς 9ης / 22ας Αὐγούστου 2018.
Εἴθε ἡ μνήμη αὐτοῦ νὰ εἶναι αἰωνία!
