Με πάνδημη τη συμμετοχή του κόσμου ο Ασπρόπυργος αποχαιρέτησε τον μακαριστό Λειτουργό του Υψίστου, Πρεσβύτερο π. Ηλία Μαυρίδη.

   Η εξόδιος ακολουθία τελέσθηκε στον Ιερό Ναό Αγίας Τριάδος Γκορυτσάς, στον οποίο ο μακαριστός Ιερεύς υπηρέτησε τον αμπελώνα του Κυρίου επί τρεισήμισι δεκαετίες. Της ακολουθίας προεξήρχε ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας κ. Χρυσόστομος με τη συμμετοχή του ελθόντος να συμμετάσχει στο πένθος της τοπικής μας Εκκλησίας, Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιώς και Σαλαμίνος κ. Γεροντίου, Ιερέων, Διακόνων, της κατά σάρκα οικογενείας του μακαριστού, ως και πλήθους κατά πνεύμα τέκνων αυτού. Παρέστησαν, επίσης, οι αξιότιμοι κ. Ευάγγελος Λιάκος, Βουλευτής Δυτικής Αττικής, κ. Νικόλαος Μελετίου, Δήμαρχος Ασπροπύργου, κ. Γεώργιος Λιάκος, πρώην Δήμαρχος Ασπροπύργου, Αντιδήμαρχοι και Δημοτικοί Σύμβουλοι.

   Συγκινητικό επικήδειο λόγο εκφώνησε ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας, λέγοντας αρχικά, απευθυνόμενος προς τον κεκοιμημένο Ιερέα: «Κύκλωθεν του ιερού σκηνώματος σου βρισκόμαστε σήμερα εδώ για να παρακαλέσουμε τον Κύριο των επιγείων, των επουρανίων και των καταχθονίων, Εκείνον που γνώρισες από τον αγιώτατο πατέρα σου, Πρεσβύτερο Αναστάσιο και τον αγιώτατο παππού σου, Πρεσβύτερο Κυριάκο, να αναπαύσει την ψυχή σου στη κατάσταση των δικαίων». 

   Εν συνεχεία, ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε στην γνωριμία του π. Ηλιού με τις αρχές της Αγίας Πίστεως μας από τον μακαριστό πατέρα του εν μέσω διωγμού από βάναυσα πολιτικο-θρησκευτικά κινήματα στο Σουχούμι της Αμπχαζίας. Όλες οι ελληνικές οικογένειες που κατέφυγαν εκεί για να γλιτώσουν από την Γενοκτονία των Ποντίων και την καταστροφή της Μικράς Ασίας, μεταξύ των οποίων και η οικογένεια του π. Ηλία, διώχθηκαν για να λησμονήσουν και να εγκαταλείψουν την πίστη τους, αλλά εκείνοι αγωνίζονταν να κρατήσουν τις αρχές και τις παραδόσεις Πίστεως και Πατρίδος.  Όπως, τόνισε ο Σεβασμιώτατος, ο π. Ηλίας, έμαθε από τον πατέρα του να είναι άνθρωπος της αυταπάρνησης και της θυσίας, «Γνώρισες έναν πατέρα, ο οποίος αν και διωκόμενος και ευρισκόμενος στην πόλη του Ασπροπύργου, ζώντας στις πρώτες προσφυγικές παράγκες, μέσα στη φτώχεια, χαιρόταν την Ιερωσύνη του, την οποία εμφύσησε στο ενδόμυχο της ψυχής σου. Σε δίδαξε ότι ο Ιερέας δεν είναι άνθρωπος της καλοπέρασης. Γνώρισες έναν πατέρα που, όπως μας έλεγες, σας δίδασκε ότι η αυταπάρνηση θα μας οδηγήσει στον παράδεισο, σε δίδαξε να σηκώνεις τον Σταυρό αγογγύστως, ακόμη και αν σε ταπείνωναν. Και όλα αυτά που σε δίδαξε, προσπάθησες και εσύ με τη σειρά σου να τα κάνεις βίωμα και να τα μεταφέρεις στον κόσμο». Ιδιαιτέρως, υπογράμμισε το υπόδειγμα Ιερέως που γνώρισε από τον αγιώτατο πατέρα του, ο οποίος από τον Ασπρόπυργο πήγαινε με τα πόδια έως τον Ιερό Ναό Αγίου Αντωνίου Μεταμόρφωσης για να τελεί τακτικά την Θεία Λειτουργία, πριν χτίσει τον Ναό της Αγίας Τριάδος. 

   Σημαντική ήταν η αναφορά που έκανε ο Σεβασμιώτατος για την στήριξη του π. Ηλία στο ποιμαντικό του έργο: «Ήσουν ο συνεργάτης του Επισκόπου, όταν ανέλαβα την διαποίμανση του Ασπροπύργου. Στις ομιλίες που ερχόμουν να κάνω, ήσουν εκεί και με την διακριτική σου συμπαράσταση το ποίμνιο αυξήθηκε και πλέον αποδίδει πνευματικούς καρπούς. Ήσουν εκείνος που ενημέρωνες τον Επίσκοπο για τις οικογένειες που έχουν ανάγκη, και -πάλι διακριτικά- στήριζες και στηρίζατε. Ήσουν εκείνος που μετά από κάθε Λειτουργία, μετά από κάθε Παράκληση, στεκόμενος εδώ που στέκομαι σήμερα και σου μιλώ, σήκωνες το χέρι του Επισκόπου και έλεγες «Αυτός είναι ο Ποιμένας μας», όχι για να τον κολακέψεις, αλλά για να υποδείξεις στον κόσμο την ενότητα μας».

   Σε άλλο σημείο της ομιλίας του, ο Μητροπολίτης μας αναφέρθηκε στην λευιτική οικογένεια του π. Ηλία, ο οποίος ήταν κληρικός 7^ης γενιάς: «Είναι ευλογία για κάθε οικογένεια να έχει έναν Ιερέα. Πριν λίγες δεκαετίες, στα ορθόδοξα κράτη, ανά δέκα περίπου οικογένειες υπήρχε τουλάχιστον ένας ρασοφόρος. Πόσο έχουν αλλάξει τα πράγματα σήμερα… Πολλοί θεωρούν ότι είναι υποτιμητικό για κάποιον να γίνει Ιερέας. Οι ταλαίπωροι… δεν γνωρίζουν την ευλογία. Η οικογένεια Μαυρίδη, έχει μεγάλη ευλογία, καθώς ανέδειξε εφτά διαδοχικούς Ιερείς».

   Στραφείς προς τους κατά σάρκα και κατά πνεύμα συγγενείς του π. Ηλία, τους προέτρεψε να κρατήσουν όλες τις καλές αρχές που με αγώνα φρόντισε να τους μεταδώσει: «Να κρατήσετε τις αρχές του και να θυμόσαστε την φωνή του. Φώναζε ο παπά Ηλίας, αλλά ήταν δίκαιος. Φώναζε δίχως να μισεί και να οργίζεται, κατά το “Οργίζεσθε και μη αμαρτάνετε”».

   Κλείνοντας την ομιλία του, ο Ποιμενάρχης μας ευχήθηκε στον π. Ηλία να έχει καλή ανάπαυση η ψυχή του στην αγκαλιά του μακαριστού πατέρα του, καθώς επίσης το έργο που ξεκίνησε ο π. Αναστάσιος και συνέχισε ο π. Ηλίας, να συνεχίσει για πολλές γενεές, ώστε να δοξάζεται το Όνομα του Θεού μας. 

   Με το πέρας της ομιλίας και του τελευταίου ασπασμού οι Ιερείς μετέφεραν το σκήνωμα του μακαριστού στην τελευταία του κατοικία.

   Ηλιού του μακαρίου Πρεσβυτέρου είη η μνήμη αιωνία!