Πρὸς τὸ Μονομελὲς Πλημμελιοδικεῖο Χίου
Ἀχαρναί, 16 Σεπτεμβρίου 2021
Ἀξιότιμε κ. Πρόεδρε,
θὰ ἤθελα νὰ σᾶς γνωστοποιήσω τὰ κάτωθι:
Στὶς 14 Ὀκτωβρίου 1905 μετέστη πρὸς Κύριον ὁ ἰδρυτὴς τῆς Μονῆς τῶν Ἁγίων Πατέρων Προβατείου Ὄρους Χίου, Ὅσιος Παχώμιος. Λίγα χρόνια ἀργότερα, τὸ 1924, εἰσήχθη στὸν χῶρο τῆς Ἐκκλησίας μία καινοτομία, ἡ ὁποία ἦλθε νὰ διαταράξει τὴν δισχιλιετὴ παράδοση της. Πρόκειται γιὰ τὴν ἐπιβολή τοῦ νέου (γρηγοριανοῦ) ἡμερολογίου, ἔναντι τοῦ παλαιοῦ (ἰουλιανοῦ). Ἡ μεταρρύθμιση αὐτή, ἔγινε ἀποδεκτὴ ἀπὸ τὴν πλειονότητα τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας, διότι ἔχαιρε τῆς νομικῆς κάλυψης τοῦ κράτους. Ὡστόσο, μία σημαντικὴ μερίδα Ἑλλήνων πολιτῶν, κληρικῶν καὶ λαϊκῶν, κατανοοῦντες ὅτι μία τέτοια ἀλλαγὴ θὰ δημιουργοῦσε κανονικὰ παραπτώματα, ἀποφάσισαν νὰ μὴν ἀκολουθήσουν τὴν ἐπιβεβλημένη μεταρρύθμιση καὶ νὰ παραμείνουν στὴν γραμμὴ τῆς δυσχιλιετοῦς παράδοσης, παρὰ τὶς σκληρὲς διώξεις ποὺ ὑπέστησαν.
Στὴν μερίδα αὐτὴ ἀνήκαν ἐξ ἀρχῆς καὶ τὰ πνευματικὰ τέκνα τοῦ Ὁσίου Παχωμίου∙ οἱ Ὁσιώτατοι Πατέρες τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τῶν Ἁγίων Πατέρων καὶ οἱ Ὁσιώτατες Μητέρες τοῦ -ὑπὸ τοῦ Ὁσίου Παχωμίου ἀνεγερθέντος- Ἱεροῦ Παρθενῶνος Ἁγίου Κωνσταντίνου Χίου, ὅπως διαβεβαιῶνει καὶ ἡ Ὁσιωτάτη Ἡγουμένη αὐτοῦ, Γερόντισσα Παρασκευή, στὸ συνημμένο ἄρθρο ποὺ δημοσιεύθηκε στὴν ἱστοσελίδα «Πολίτης Χίος» στὶς 20-2-2016 (δείτε εδώ). Ἀπὸ τοῦ 1935 δὲ, ὅταν τρεῖς -διόλου εὐκαταφρόνητοι- Νεοημερολογίτες Ἀρχιερεῖς ἐπέστρεψαν στὴν Ἐκκλησία τῶν παραδόσεων καὶ συνέστησαν τὴν πρώτη Ἱερὰ Σύνοδο μετὰ τὴν ἡμερολογιακὴ ἀλλαγή, οἱ δύο αὐτὲς Ἱερὲς Μονὲς εἴχαν Μυστηριακὴ κοινωνία μετ' αὐτῆς.
Ἀναφορικὰ μὲ τὸ ζήτημα τῆς διαδοχικῆς νομιμότητας τοῦ νῦν Ἡγουμένου π. Ἀθανασίου, ἀποδεικνύεται ἀπρόσκοπτα ὅτι ἡ διαδοχή του σχηματίζει πορεία κυκλική. Ὁ Γέρων Μωϋσὴς Τρυπητίνιας, κεκαρμένος ὑπὸ τοῦ Ἁγίου Παχωμίου καὶ μέλος τῆς ἀδελφότητος του, εἶχε ὡς ὑποτακτικὸ στὴν Κόρινθο τὸν Κάλλιστο Μακρή, τὸν μετέπειτα Μητροπολίτη Γ.Ο.Χ. Κορινθίας, ὁ ὁποῖος, ἀκολούθως, εἶχε ὡς ὑποτακτικοὺς τοὺς ὑπ' αὐτοῦ χειροτονημένους π. Χρυσόστομο Κιούση καὶ π. Καλλίνικο Σαραντόπουλο, οἱ ὁποῖοι ἀμφότεροι ἀναδείχθηκαν Ἀρχιεπίσκοποι Γ.Ο.Χ. Ἀθηνῶν.Τὸ ἔτος 1999 οἱ δύο προαναφερθέντες Ἀρχιερεῖς, ὁμοῦ μετὰ ἑτέρων τριῶν χειροτόνησαν Ἐπίσκοπο τὸν γράφοντα, ὁ ὁποῖος ἀπὸ τοῦ 2007 τελεῖ χρέη τοποτηρητοῦ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Γ.Ο.Χ. Χίου, Σάμου καὶ Λέσβου. Ἀξίζει νὰ σημειωθεῖ ὅτι μεταξύ τῶν λοιπῶν Ἀρχιερέων ποὺ συμμετείχαν στὴν χειροτονία, εὐρίσκοντο ὁ μακαριστὸς Μητροπολίτης Γ.Ο.Χ. Χίου, Ψαρῶν καὶ Οἰνουσῶν κυρὸς Στέφανος καὶ ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης -τότε- Ἀμερικῆς κ. Παῦλος, ὁ ὁποῖος τυγχάνει παραδελφός τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος Ἀμβροσίου, δεδομένου ὅτι εἶχαν κοινὸ πνευματικὸ πατέρα, τὸν ἀείμνηστο Χιώτη Μητροπολίτη Γ.Ο.Χ. Ἀστορίας κυρὸ Πέτρο, ἀπὸ τὸν ὁποῖο ἀμφότεροι χειροτονήθηκαν Ἱερεῖς. Ἀντλῶντας, λοιπὸν, ὁ γράφων τὴν πνευματική διαδοχὴ ἀπὸ τὸν Ἁγιο Παχώμιο καὶ φέροντας τὴν εὐθύνη τῆς διαποίμανσης τῆς χιακῆς νήσου, χειροτόνησε διαδοχικά Διάκονο καὶ Πρεσβύτερο ἐντὸς τῆς Μονῆς τῶν Ἁγίων Πατέρων, τὸν ἐκλελεγμένο καὶ ἐψηφισμένο Ἡγούμενο -ἀπὸ τοὺς ἐγγεγραμμένους στὸ Μοναχολόγιο τῆς Μονῆς Μοναχοὺς π. Πρόδρομο καὶ π. Ἀβέρκιο- Ὁσιώτατο Μοναχὸ π. Ἀθανάσιο Ἁγιακάτσικα, τὸν ὁποῖο λίγους μῆνες ἀργότερα ἐνθρόνισε Ἡγούμενο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τῶν Ἁγίων Πατέρων. Ἡ φυσικὴ διαδοχὴ εἶναι εὐδιάκριτη καὶ ἀποδεικνύει ὅτι ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῶν Γ.Ο.Χ. Ἑλλάδος ὄχι ἀπλῶς δὲν εἶναι ξένη πρὸς τὴν Ἱερὰ Μονή, ἀλλὰ ἀντιθέτως, ἔλκει τὶς πνευματικὲς ρίζες της ἀπὸ αὐτήν καὶ δὴ ἀπὸ τὸν Ὅσιο Παχώμιο.
Μία ἄποψη ποὺ θὰ ὑποστήριζε ὅτι ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῶν Γ.Ο.Χ. εἶναι ξένη πρὸς τὴν Μονὴ τῶν Ἁγίων Πατέρων καὶ τὸν μακαριστὸ Γέροντα Ἀμβρόσιο εἶναι ἐντελῶς ἀνυπόστατη, ἰδίως δὲ ἄν ληφθεῖ ὑπ' ὄψιν τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ πρῶτος ἑορτασμὸς (2005) καὶ ἡ ἐπίσημη Ἁγιοκατάταξη τοῦ Ὁσίου Πατρός Παχωμίου τοῦ Νέου (2014) πραγματοποιήθηκε ὑπὸ τῶν Ἀρχιερέων αὐτῆς, συλλειτουργοῦντος μάλιστα καὶ τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος Ἀμβροσίου. Εἶναι, ἄλλωστε, γνωστὸ σὲ μεγάλο μέρος τῆς χιακῆς κοινωνίας ὅτι ὁ π. Ἀμβρόσιος σὲ ὅλες τὶς ἱεροπραξίες μνημόνευε πάντοτε Ἀρχιερεῖς τῆς αὐτῆς Συνόδου, μεταξὺ τῶν ὁποῖων καὶ τὸν γράφοντα, τὸν χειροτονήσαντα τὸν διάδοχο του, Γέροντα Ἀθανάσιο, καὶ μάλιστα μὲ τὴν σύμφωνο γνώμη τοῦ ἰδίου. Ὁ π. Ἀμβρόσιος μόλις 18 μέρες πρὶν τὸν αἰφνίδιο θάνατο του, εἶχε ζητήσει ἀπὸ τὸν γράφοντα τοποτηρητὴ, νὰ στείλει κάποιον πατέρα στὸ Μοναστήρι, διότι φοβόταν μὴν συμβεῖ κάτι ἀπρόοπτο, τὸ ὁποῖο τελικὰ συνέβη. Ὁ τοποτηρητής εἶχε δεσμευθεῖ νὰ στείλει μετὰ τὸ ταξίδι του στὴν Ἀμερικὴ, τὸν Μοναχὸ Ἀθανάσιο ἀπὸ τὸ χιώτικο κελὶ τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ, Ἁγίας Ἄννης, Ἁγίου Ὄρους. Ὡστόσο, κατὰ τὴν παραμονὴ τοῦ γράφοντος στὴν Ὰμερικὴ, ἔφθασε ἡ εἴδηση ὅτι ὁ π. Ἀμβρόσιος ἀπεβίωσε. Τελικὰ, ὁ π. Ἀθανάσιος ἐγκαταστάθηκε στοὺς Ἁγίους Πατέρες τὴν ἡμέρα τῆς ταφῆς τοῦ προκατόχου του.
Ἔκτοτε, ἅπαντες ἔχουν μείνει ἔκπληκτοι μὲ τὴν θυσιαστική του προσφορά καὶ τὴν αὐταπάρνηση του. Ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμὴ που βρέθηκε στὴν Χίο, τρέχει πάντοτε γιὰ τὸ καλὸ τῶν συνανθρώπων του, δίχως νὰ ὑπολογίζει τὰ πολλὰ χιλιόμετρα καὶ τὴν σωματικὴ κούραση. Ἀκόμη καὶ οἱ πέτρες τῆς χιακῆς κοινωνίας βοοῦν γιὰ τὸ ἦθος, τὴν καλοσύνη, τὴν συνέπεια καὶ τὴν ἐργατικότητα τοῦ Γέροντος Ἀθανασίου τὰ ὁποῖα πηγάζουν ἀπὸ τὴν ἀγάπη του γιὰ τον Κύριο καὶ τὴν μοναχικὴ πολιτεία. Ἡ δὲ ἀγωνία καὶ ἡ μέριμνα του νὰ διατηρήσει ζωντανὴ τὴν αἴγλη τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τῶν Ἁγίων Πατέρων εἶναι καταφανὴς μέσω τῶν ἐργασιῶν ἀνακαίνισης καὶ καλλωπισμοῦ τῆς Μονῆς, ἀλλὰ καὶ μέσω τῆς ἀριθμητικῆς αὔξησης τῶν Ἱερῶν Κειμηλίων, μεταξὺ τῶν ὁποῖων καὶ Ἅγια Λείψανα.
Ἐν ὀλίγοις, ὁ Γέροντας Ἀθανάσιος εἶναι ἕνας κληρικός δυσεύρετος καὶ ἀποτελεῖ καύχημα γιὰ πολλοὺς Χιῶτες, οἱ ὁποῖοι ἀναπαύονται ἀπὸ τὴν πατρική του στοργὴ στὰ προβλήματα τους. Ἡ ἀγάπη αὐτὴ ποὺ οἱ ντόπιοι κάτοικοι τοῦ νησιοῦ δείχνουν στὸ πρόσωπο του, τὸν καθιστὰ ἄξιο διάδοχο τῶν μακαριστῶν Γερόντων Ἀμβροσίου, Ἰωακείμ, Θεοδούλου, Γερμανοῦ, Ἀνδρονίκου καὶ αὐτοῦ τοῦ Κτίτορος, Ὁσίου Παχωμίου.
Μὲ ἐκτίμηση,
+ ὁ Ἀττικῆς καὶ Βοιωτίας Χρυσόστομος
Τοποτηρητὴς τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Γ.Ο.Χ. Χίου, Σάμου καὶ Λέσβου
