Χρησιμοποιῶντας τὰ θεόπνευστα λόγια τῶν μεγάλων ὑμνογράφων τῆς Ἐκκλησίας μας, μὲ ἀγάπη τέτοια σὰν αὐτὴ ποὺ θρέφουν τὰ παιδιὰ πρὸς τὴν μητέρα τους, στρεφόμαστε σήμερα, κατὰ τὴν ἱερὰ καὶ εὐκλεῆ μνήμη τῆς Ἀειπαρθένου Κόρης, πρὸς τὸ σεπτό της εἰκόνισμα καὶ μὲ δέος ἀναφωνοῦμε:
«Αἱ γενεαὶ πᾶσαι μακαρίζομέν σε τὴν μόνην Θεοτόκον».
Ἡ σημερινὴ λαμπὴ πανήγυρις, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, μᾶς καλεῖ νὰ σκορπίσουμε κάθε νέφος ποὺ ἐπιχειρεῖ νὰ σκοτίσει τὸ φῶς τῆς χαρᾶς. Ὁτιδήποτε μᾶς στενοχωρεῖ νὰ τὸ ἀφήσουμε στὴν ἄκρη καὶ νὰ ἑορτάσουμε μὲ κάθε λαμπρότητα. Πράγματι, νὰ ἑορτάσουμε! Παράξενο, ὅμως τὸ μυστήριο ποὺ λαμβάνει χώρα μπροστά μας.
Νεκρὴ βλέπουμε ἐκείνην ποὺ γέννησε τὸν Ἀναστήσαντα τοὺς νεκρούς.
Ἀκίνητο τὸ σῶμα ἐκείνης ποὺ ἔδωσε σῶμα στὸν Ὕψιστο Θεό.
Σφαλιστὰ τὰ μάτια ἐκείνης ποὺ ὑπῆρξε ἡ σφαλιστή, ἡ κεκλεισμένη πύλη, ἀπὸ τὴν ὁποία μόνο ὁ Θεὸς διῆλθε, ἀφήνοντάς τὴν κεκλεισμένη.
Σταυρωτὰ τὰ χέρια ἐκείνης ποὺ θρήνησε τὴν ὑπὲρ πάντων σταυρικὴ θυσία τοῦ Θεανθρώπου· ἐκείνης ποὺ βάσταξε στὰ χέρια της Ἐκεῖνον ποὺ βαστάει στὰ χέρια Του τὰ σύμπαντα.
Θάνατο βλέπουμε. Νέκρωση σωματική. Κὶ ὅμως, ὁ θάνατος καὶ ἡ νέκρωση τῆς Παρθένου δὲν βάσταξαν πολύ. Ὅπως καὶ ὁ Υἱός της, πρὸ τῆς Ἀναστάσεως, γεύθηκε τὸν σωματικὸ θάνατο, ἔτσι ἔπρεπε καὶ ἡ Παναγία μας νὰ ἐκπληρώσει τὸ κοινὸ χρέος. Μόνο ποὺ γιὰ τὴν Κυρία Θεοτόκο, τὴν Τιμιωτέρα τῶν Χερουβεὶμ καὶ Ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ, ὁ θάνατος δὲν ἦταν τὸ τέλος. Ἦταν, ἁπλῶς, Κοίμηση, ὁ πιὸ γλυκὸς ὕπνος, ὕστερα ἀπὸ τὸν ὁποῖο μετέστη σωματικὸς στὸν Οὐρανό, πλησίον τοῦ Υἱοῦ αὐτῆς. Δὲν ἦταν δυνατὸν νὰ φθαρεῖ στὸν τάφο τὸ σῶμα ἐκείνης ποὺ γέννησε τὸν Θεὸ ἀσπόρως καὶ ἀφθάρτως.
Ὅλο αὐτὸ τὸ μυστήριο, περιέχεται σὲ μία φράση, τὴν ὁποία χρησιμοποιεῖ μὲ εὐλάβεια ὁ λαός μας γιὰ νὰ ἀναφερθεῖ στὸν Δεκαπενταύγουστο: «Πάσχα τοῦ Καλοκαιριοῦ». Ἡ Κοίμηση τῆς Θεοτόκου δὲν εἶναι ὑπόθεση θρήνων, ὅπως συμβαίνει μὲ τὴν κοίμηση οἰκείων προσώπων. Ἡ Κοίμησή της ἀποτελεῖ τὸ «Πάσχα», τὸ πέρασμα, τὴν διάβαση ἀπὸ τὰ γήινα στὰ οὐράνια. Αὐτὸ τὸ «Πάσχα» εἶναι γιὰ τὸν κάθε Χριστιανό, γιὰ τὸν κάθε πονεμένο ἄνθρωπο ποὺ ψάχνει νὰ λυτρωθεῖ ἀπὸ τὴν μοναξιά του, ποὺ ψάχνει παρηγοριὰ καὶ καταφύγιο, μεγάλη καὶ τρανὴ εὐεργεσία. Γιὰ τὸν ἑξῆς ἁπλούστατο λόγο: ἡ Πανάχραντος Μαριὰμ μετέστη ἀπὸ τῆς γῆς εἰς τὰ ἄνω, ἀλλὰ δὲν ἐγκατέλειψε τὴν γῆ. Ἀντιθέτως, ἐκεῖ ὅπου βρίσκεται, πλησίον τοῦ θρόνου τῆς μεγαλωσύνης τοῦ Θεοῦ, ἀποτελεῖ γιὰ ἐμᾶς τὴν θερμὴ μεσιτεία, τὴν ἄμεση πρεσβεία καὶ τὴν ἀσφαλὴ ἐγγύηση πρὸς τὸν Κύριό μας. Ἀκούραστα καὶ ἀκατάπαυστα δέεται μὲ τὴν ἰσχυρότατη δύναμη τῆς μητρικῆς πρεσβείας της, ὥστε ὁ Δεσπότης Χριστὸς νὰ ἐκπληρώνει τὰ αἰτήματα τῶν καρδιῶν μας, παρ᾽ ὅλο τὸ μέγεθος τῆς ἀναξιότητάς μας.
Ἀπόδειξη αὐτοῦ ποὺ μόλις ἀνέφερα; Εἴμαστε στὴν Ἑλλάδα, στὴν εὐλογημένη αὐτὴ γῆ ποὺ συζεύχθηκε τὴν Ὀρθοδοξία καὶ βλάστησε στὰ σπλάχνα της πλῆθος ἡρῶων καὶ μαρτύρων τῆς πίστης μας. Κοιτάξτε γύρω σας. Ὅπου καὶ νὰ ἀντικρίσετε, ὅποια πόλη, ὅποιο χωριό, ὅποια πέτρα καὶ νὰ σηκώσετε, κάποιο ξεχωριστὸ εἰκόνισμα τῆς Δέσποινας Παναγιᾶς θὰ βρεῖτε. Ἄπειρο τὸ πλῆθος τὼν θαυμάτων ποὺ ἀπολαύσαμε οἱ ἄνθρωποι μέσα ἀπὸ τὴν δική της παράκληση, ἄπειρο καὶ τὸ πλῆθος τῶν ὀνομάτων ποὺ συνοδεύουν αὐτὰ τὰ θαύματα: Παραμυθία, Γοργοϋπήκοος, Πονολύτρια, Πανάχραντος, Κοσμοσώτειρα, Μεγαλόχαρη, Εκατονταπυλιανή, Σουμελιώτισσα καὶ ἄλλα τόσα ποὺ ἀνταγωνίζονται τὰ ἄστρα τοῦ οὐρανοῦ.
Γιὰ αὐτὸ κὶ ἐμεῖς, ἂν καὶ βυθισμένοι στὶς ἁμαρτίες, ἂν καὶ καθημερινῶς πταίουμε ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, ἂν καὶ συνεχῶς παραβαίνουμε τὶς ἐντολές Του, σὲ κάθε μας προβληματισμό, σὲ κάθε μας ἀναστεναγμό, τὸ ὄνομα τῆς Παναγίας ἔχουμε στὰ χείλη, τόσο αὐθόρμητο ὅσο καὶ ἡ ἀναπνοή μας.
Μπορεῖ οἱ περιστάσεις γύρω μας νὰ εἶναι δύσκολες, ἀλλὰ ἂς γνωρίζουμε ὅλοι καλῶς ὅτι ἡ Παναγία δὲν μᾶς ἔχει ἐγκαταλείψει, ἀλλὰ σὰν Μάνα ποὺ εἶναι, στοργικὰ μᾶς σκέπει καὶ μᾶς διαφυλάττει. Ἡ παρουσία της ἐδώ, δίπλα μας, ἀνάμεσά μας, εἶναι συνταρακτικὰ ἔντονη. Γιὰ νὰ τὴν καταλάβουμε, πρέπει νὰ ἔχουμε ἐνεργοποιημένα τὰ αἰσθητήρια τῆς ψυχῆς μας. Τότε θὰ δοῦμε ὅτι, ναί, εἶναι ἐδώ! Ναί, μᾶς ἀκούει! Ναί, μᾶς δίνει τὴν δύναμη νὰ συνεχίσουμε μὲ περισσότερο θάρρος καὶ ἀσφάλεια στὴν ὁδὸ πρὸς τὰ αἰώνια, τὰ ἄφθαρτα, τὰ ἐπουράνια!
Χρόνια πολλὰ σὲ ὅλους! Ἡ γλυκιά μας Παναγιὰ νὰ εὐλογεῖ τὸν καθένα!
Κρατηθεῖτε ἀπὸ τὸ χέρι της καὶ μὴν φοβᾶστε τίποτα καὶ κανέναν!
Ὁ Ἐπίσκοπός σας,
† ὁ Ἀττικῆς καὶ Βοιωτίας Χρυσόστομος
