Σε συγκινητικό κλίμα τελέσθηκε στην Ιερά Μονή Μεγαλόχαρης Ωρωπού η εξόδιος ακολουθία της μακαριστής Γερόντισσας Ακακίας, κτητόρισας της Μονής και Μοναχής επί επτά δεκαετίες.
Της ιεράς ακολουθίας προεξήρχε ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας κ. Χρυσόστομος, με τη συμμετοχή Κληρικών, αντιπροσωπειών μοναστικών αδελφοτήτων και αρκετών πιστών που προσήλθαν να αποδώσουν τον τελευταίο ασπασμό στην αείμνηστη Γερόντισσα.
Στον επικήδειο λόγο του, ο Σεβασμιώτατος ανέφερε ότι όπως οι Απόστολοι συναθροίσθηκαν για να κηδεύσουν την Παναγία μας, όπως ψάλλουμε αυτή την περίοδο, έτσι και οι γνωρίσαντες την μακαριστή Μοναχή Ακακία συναθροίσθηκαν για να παρακαλέσουν τον Κύριο της Ζωής να κατατάξει μετά των δικαίων την ψυχή της.
Αναφορικά με τον θάνατο, τόνισε ότι από την πτώση των Πρωτοπλάστων εξαιτίας του ισχυρού θελήματος αυτών και της ανυπακοής έναντι του Δημιουργού, ο θάνατος είναι για τον άνθρωπο φυσικό γνώρισμα κληρονομικώ δικαίω. Κανένας δεν μπορεί να ξεφύγει από αυτόν. Ωστόσο για τον Χριστιανισμό υπάρχει μία διαφορά: όσοι βαπτισθήκαμε, πατήσαμε το «εγώ» και με επίγνωση πήραμε τον Σταυρό ακολουθώντας τον Χριστό, γευόμαστε μεν τον σωματικό θάνατο, αλλά, οδηγούμαστε με βεβαιότητα από τον θάνατο στη ζωή.
Σε άλλο σημείο, ο Σεβασμιώτατος ανέφερε ότι υπόσχεση του Χριστού είναι πως θα φανερωθεί σε όσους Τον αγαπούν. Αυτή την αγάπη την καλλιέργησε στην καρδιά της η κεκοιμημένη Γερόντισσα. Αγάπησε Ιησού Χριστό και αφιέρωσε ψυχή και σώμα στην διακονία του Νυμφίου Χριστού και της γλυκιάς Παναγιάς μας. Με την ευγένεια του χαρακτήρος, την δυνατή προσήλωση στα πνευματικά καθήκοντα και την ολιγολογία της, μετέφερε σε όσους την προσέγγιζαν την εικόνα του αληθινού χριστιανού. Είναι δικαιολογημένη η ελπίδα πως πλέον ευφραίνεται η ψυχή της στην χαρά του Θεού, καθώς πολύ αγωνίσθηκε, πολύ θυσιάσθηκε, πολύ δάκρυσε και πολύ ευεργέτησε. Οι κόποι, οι πόνοι, οι αγωνίες, ακόμη και το κάθε πετραδάκι που με την μέριμνά της τοποθετήθηκε στο Ιερό Ησυχαστήριο της Παναγίας μας, τα πάντα είναι καταγεγραμμένα στο βιβλίο της ζωής.
Εν κατακλείδι, ο Σεβασμιώτατος ευχήθηκε η Αειπάρθενος Κόρη Μαριάμ, της οποίας την Κοίμηση τιμούμε, να λάβει την μακαριστή Γερόντισσα από το χέρι και να την εισοδεύσει στην χαρά της ζωής, ώστε να την υποδεχθεί ο Δίκαιος Κριτής και να την κατατάξει στην μερίδα των σωζομένων, εκεί όπου αγωνιωδώς θελουμε όλοι να βρεθούμε.
Η μνήμη αυτής αιωνία!
