Σεβασμιώτατοι,
Εὐλαβέστατοι Κληρικοί,
Ὁσιολογιωτάτη Καθηγουμένη τῆς σεβασμίας αὐτῆς Μονῆς,
Ὁσιώτατες Μοναχές,
Ἀγαπητοὶ ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,
Εἶναι μεγάλη ἡ χαρά καὶ ἀπερίγραπτη ἡ συγκίνησή μας νὰ τιμοῦμε ἀπόψε, στὸ πλαίσιο αὐτῆς τῆς πανηγυρικῆς Ἀγρυπνίας, τὴν πανίερο μνήμη τῆς καλλιπαρθένου Κόρης, τῆς στοργικῆς Μητέρας, τῆς θεοσόφου Γεροντίσσης, Ὁσίας Εἰρήνης, Ἡγουμένης τῆς Μονῆς τοῦ Χρυσοβαλάντου. Ἡ συγκίνησή μας, μάλιστα, πλεονάζει μὲ τὴν σκέψη ὅτι ἀξιωθήκαμε νὰ τιμοῦμε τῆν Ὁσία Εἰρήνη σὲ αὐτὸν ἐδὼ τὸν ἱερὸ χῶρο, τὴν ἕως τὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης ξακουστὴ Μονῆ τῆς Λυκοβρύσεως, ἢ μάλλον «Χαριτοβρύσεως», ὅπως εὔστοχα ἔχει χαρακτηρισθεῖ, τὸν τόπο αὐτὸ ἀπὸ ὅπου, σὰν ἄλλο μυροδοχεῖο, ἐξαπλώθηκαν στὴν ὑφήλιο τὰ πανεύοσμα καὶ ἰαματικὰ μύρα τῆς λαοφιλοῦς Ὁσίας. Καὶ σὰν νὰ μὴν ἔφθανε τὸ μέγεθος αὐτῆς τῆς εὐλογίας, εἴμαστε σὲ θέση νὰ ἀναπέμπουμε ὕμνους καὶ δεήσεις ἀντικρύζοντας τὸ πάνσεπτο θαυματουργὸ εἰκόνισμά της, τὴν πάναγνη μορφή της, ὅπως τὴν ἀποτύπωσε ὁ ἁγιορείτης ἁγιογράφος καὶ μετέπειτα Ὁσιομάρτυς Νεκτάριος ἐκ Βρυούλλων. Μέχρι καὶ αὐτὴ ἡ θέα τοῦ εἰκονίσματος, ἔτσι πὼς στέκει κατάμεστο πολύτιμων ἀναθημάτων, ἕκαστο τῶν ὁποίων εἶναι συνδεδεμένο καὶ μὲ κάποιο θαῦμα τῆς Ὁσίας μας, ἀποτελεῖ διδαχὴ καὶ μαρτυρία περὶ αὐτῆς: «πρόσεχε ἄνθρωπε -μᾶς προστάζει- φρόντισε νὰ ἀσπασθεῖς τὴν Ἁγία τοῦ Θεοῦ μὲ εὐλάβεια καὶ δέος καὶ γνώριζε ὅτι ὅσα μὲ πίστη τῆς ζητήσεις, θὰ τὰ λάβεις πρὸς δόξαν Θεοῦ».
Θὰ ἀναρωτηθεῖ κάποιος, μὰ πῶς μία γυναίκα ποὺ κοιμήθηκε πρὸ ἕντεκα αἰώνων, δύναται νὰ εὐεργετεῖ γενιὲς καὶ γενιὲς ἀνθρώπων σὲ ὅλη τὴν γῆ; Ἕνα τέτοιο εὔλογο ἐρώτημα δὲν μπορεῖ νὰ ἀπαντηθεῖ μὲ τὴν ἀνθρώπινη λογική, παρὰ μόνο μὲ τὴν θεανθρώπινη. Τὴν ἀπάντηση μᾶς δίνει ξεκάθαρα ὁ ἱερὸς ὑμνογράφος τῆς Ὁσίας, ἀναφέροντας στὸ δοξαστικὸ τῆς Λιτῆς: «Ὅπου γὰρ Θεὸς ἐνδημήσει, τὰ ὑπὲρ φύσιν τελεσιουργεῖται», ὅπου, δηλαδή, ἐπέμβει ὁ Θεός, συμβαίνουν αὐτὰ ποὺ ὑπερβαίνουν τὴν ἀνθρώπινη φύση. Πρὸς Αὐτὸν, τὸν Πανοικτίρμονα Κύριο, ἡ Ὁσία Εἰρήνη εἶναι, γιὰ ὅσους τὴν ἐπικαλοῦνται, ταχύπτερη πρέσβυς. Τὶς δικές μας δεήσεις ὁ Θεὸς μπορεῖ νὰ μὴν τὶς ἀκούσει, λόγῳ τῶν πολλῶν μας ἁμαρτιῶν. Τὶς δεήσεις, ὅμως, τῆς Ὁσίας Του, τὶς ἀκούει, τὶς δέχεται καὶ ἐκπληρώνει τὰ αἰτήματα. Καὶ αὐτὸ γιατί;
Διότι ἡ Ὁσία Εἰρήνη ἀφιερώθηκε στὸν Θεὸ «ὅλῃ καρδίᾳ καὶ ψυχῇ». Ἄνθρωπος ἦταν, σὰν ἐμᾶς. Εἶχε ὅλες τὶς προϋποθέσεις νὰ ζήσει μία ζωὴ ἄνετη, ἀριστοκρατική, μὲ τιμές, πλούτη καὶ ἀπολαύσεις. Ὅλα αὐτὰ ποὺ σὰν καλὸ δόλωμα πολλοὺς θὰ ἔριχναν στὰ κοσμικὰ δίχτυα, τὴν Εἰρήνη δὲν τὴν συγκίνησαν, οὔτε τὴν ἐπηρέασαν. Μὲ ἀπαράμιλλη ἀνδρεία ἔστρεψε τὴν πλάτη της καὶ ἐπέλεξε, ναί, ἐπέλεξε, νὰ ζήσει τὴ ζωή της κατὰ τὸν τρόπο τῶν ἀγγέλων. Ἐνδύθηκε τὸ τιμημένο ράσο ὡς Μοναχὴ καὶ ἐπεδόθηκε σὲ θαυμαστὰ παλαίσματα ἐναντίον τῶν δυνάμεων τοῦ σκότους, τὸ ὁποῖο, κατανίκησε μὲ τὴν φαεινὴ λαμπάδα τῶν ἀρετῶν της καί, πρὸ πάντων, μὲ τὴν δύναμη τοῦ Νυμφίου της, Χριστοῦ.
Τὸ ἂν ἡ Ὁσία Εἰρήνη ἀπολαμβάνει τέτοιας τιμῆς παγκοσμίως ἀπὸ τὸ γένος τῶν χριστιανῶν, δὲν εἶναι τυχαῖο φαινόμενο, οὔτε ἀναίτιο. Ἡ Ἁγία κατόρθωσε μὲ πολλὴ ἄσκηση νὰ ἐνσαρκώσει ὅλες τὶς ἀρετές: ἐγκατάλειψη τῶν κοσμικῶν φροντίδων, μετάνοια, ὑποταγή, ὑπακοή, ταπείνωση, προσευχή, ἐγκράτεια, ἀγρυπνία, ἀγάπη. Δόξασε τὸν Θεὸ μὲ τὸν βίο της, γιὰ αὐτὸ καὶ ὁ Θεὸς τὴν ἀντεδόξασε ἀξίως καὶ δικαίως, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ προστρέχουν στὴ χάρη της θλιβόμενοι καὶ νὰ βρίσκουν τὴν χαρά, πονεμένοι, καὶ νὰ γεύονται τὴν ἀνακούφιση, ἀσθενεῖς, καὶ νὰ γίνονται καλά, ἄτεκνοι, καὶ νὰ φέρουν στὸν κόσμο τέκνα.
Προσωπικῶς, στρέφομαι στὸ εἰκόνισμά της καὶ ἐκφράζω πρὸς αὐτὴν δημοσίως τὴν εὐχαριστία μου, διότι στὶς δοκιμασίες μὲ στήριξε καὶ μὲ στηρίζει μὲ τὸ παράδειγμα καὶ τὴν πρεσβεία της, διδάσκοντάς με τὸ περίφημο ρητὸ τοῦ Προφητάνακτος Δαυίδ: «ἀνακαινισθήσεται ὡς ἀετοῦ ἡ νεότης σου».
Διαβάζουμε στὴν βιογραφία της ὅτι κάποιο βράδυ, κατὰ τὴν νυκτερινή της προσευχή, μὲ τὰ ἁγιασμένα χέρια της ἐκτεταμένα πρὸς τὸν οὐρανό, ὅπως συνήθιζε, πονηρὰ πνεύματα ἐπεχείρησαν νὰ τῆς ἀποσπάσουν τὴν προσοχή, ἀλλὰ δὲν τὰ κατάφεραν. Ἐκείνη, ἀπολαμβάνοντας, σύμφωνα καὶ μὲ τὸ ὄνομά της, τὴν εἰρήνη τοῦ Θεοῦ, καθόλου δὲν ταράχθηκε, μὰ συνέχισε τὴν προσευχή, ὥστε κάποιο δαιμόνιο μὲ μανία ἄναψε πυρσὸ ἀπὸ τὴν φλόγα τῆς κανδήλας καὶ τὴν ἔκαψε. Ἀκόμη καὶ σὲ αὐτὴ τὴν στιγμὴ τῆς ἐσχάτης δοκιμασίας, δὲν ἔστρεψε τὸν νοῦ της ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ παρέμεινε γαλήνια. Γρήγορα κάποια Μοναχὴ ἀντιλήφθηκε τὸ γεγονὸς καὶ ἔσβησε ἔγκαιρα τὴν φωτιά. Τότε, ἡ Ἁγία τὴν ἐπέπληξε, λέγοντας πὼς μὲ τὴν κίνησή της, στάθηκε ἐμπόδιο στὴν στέψη της μὲ ἄνθη τοῦ παραδείσου ἀπὸ ἐμφανισθέντα ἄγγελο Κυρίου. Τελικά, τὰ καμμένα μέλη της Ἁγίας σύντομα θεραπεύθηκαν καὶ ἔτσι ἀνακαίνισθηκε σωματικά.
Ἐπιχειρῶντας ἕναν παραλληλισμό, εὔχομαι ἡ Ὁσία τοῦ Θεοῦ Εἰρήνη νὰ χορηγεῖ σὲ ὅλους μας αὐτὴ τὴν εἰρήνη καὶ τὸ θάρρος μὲ τὰ ὁποῖα ἀντιμετώπισε τὸ κακό. Ὅλος ὁ κόσμος, νοητῶς ἢ αἰσθητῶς, φλέγεται ἀπὸ τὶς δυνάμεις τοῦ πονηροῦ: πόλεμοι, φαινόμενα βίας, ἀναίτιοι ἀλληλοσκοτωμοί. Ἡ δὲ πατρίδα μας, πάντοτε κατὰ τὴν περίοδο τοῦ Καλοκαιριοῦ φλέγεται κυριολεκτικὰ καὶ μαυρίζουν τὰ μέλη της. Ἀντιμέτωποι, λοιπόν, μὲ ὅλο αὐτὸ τὸ κακό, ἂς προσέξουμε μὴν πέσουμε στὴν παγίδα, μὴν ἀπελπισθοῦμε, μὴν χάσουμε τὴν ἀναφορά μας πρὸς τὸν Θεό, ἀλλὰ νὰ εὐχόμαστε ἡ Ὁσία Εἰρήνη νὰ μᾶς χορηγεῖ τὴν κοσμοπόθητη εἰρήνη ποὺ ἔχουμε ἀνάγκη, ὥστε μιμούμενοι τὸ παράδειγμά της, νὰ γίνουμε κὶ ἐμεῖς καινούργιοι, ἀλλὰ καὶ τὰ πάντα γύρω μας νὰ τὰ ἀνακαινίσουμε κατὰ Θεόν. Ἔχουμε τὴν δύναμη! Ἔχουμε τὴν πρεσβεία τῆς Ὁσίας Εἰρήνης! Ἂν ὅταν μιλᾶ στὸν Θεό, μπορεῖ νὰ κάνει τὴν στείρα νὰ γεννήσει παιδί, τότε ὁπωσδήποτε μπορεῖ καὶ αὐτὴν τὴν ψυχικὴ καὶ ὑλικὴ ἀνακαίνιση νὰ τὴν κάνει πραγματικότητα.
Πρὶν ὁλοκληρώσω τὰ δύο αὐτὰ πενιχρὰ λόγια μὲ ἀναφορὰ στὴν Χρυσοβαλάντου Εἰρήνη, ἐκφράζω εὐχαριστίες στοὺς νοερῶς παρισταμένους καὶ συμπροσευχομένους, μακαριστοὺς Ἱδρυτὲς τῆς περικαλλοῦς αὐτῆς Μονῆς: τὸν φιλότεχνο Μητροπολίτη Κυκλάδων καὶ Νήσων κυρὸ Γαβριήλ, τὴν ἡρωϊκὴ Γερόντισσα Μελετία, τὴν χαριτωμένη Γερόντισσα Παϊσία τὴν Α´, καθὼς καὶ στὴν εὐγενῆ Γερόντισσα Ἀρσενία. Ὅλοι ἐργάσθηκαν πρὸς δόξαν τῆς Ὁσίας Εἰρήνης καὶ ἄφησαν πίσω τους μάρτυρα τῆς ἀγάπης τους, τὸ Καστομονάστηρο αὐτό. Εἴθε νὰ ἀναπαύονται στὰ χέρια τοῦ Ζῶντος Θεοῦ καὶ νὰ ἔχουμε τὴν εὐχή τους.
Στρεφόμενος πρὸς ἐσᾶς, διάδοχε τῶν μεγάλων αὐτῶν μορφῶν τῆς Ἐκκλησίας μας, Ὁσιολογιωτάτη Καθηγουμένη, Γερόντισσα Παϊσία, σᾶς εὔχομαι μὲ τὴν πρεσβεία τῆς Ὁσίας Εἰρήνης, ποὺ ὑποδειγματικῶς ὑπηρετεῖτε ἐξ ἀπαλῶν ὀνύχων, καθὼς καὶ μὲ τὶς εὐχὲς τῶν προκατόχων σας, νὰ ἀξιωθεῖτε τῆς ἐπιτυχίας στὴν ἀποστολή σας, ὁδηγῶντας τὶς Μοναχὲς τῆς Ἱερᾶς Ἀδελφότητος στὰ σκηνώματα τοῦ οὐρανοῦ. Νὰ ἀξιωθεῖτε δὲ νὰ ἑλκύσετε πλῆθος νέων ψυχῶν ποὺ ἀναζητοῦν τὴν εἰρήνη τοῦ Θεοῦ, φλεγόμενες ἀπὸ ἀγάπη πρὸς τὴν ἰσάγγελο Μοναχικὴ Πολιτεία.
Εὐλογημένε λαὲ τοῦ Θεοῦ, βλέποντας μὲ πόση εὐλάβεια προστρέχετε στὴν Ἁγία μας, λαμβάνω θάρρος, δύναμη καὶ ἐλπίδα γιὰ τὸ αὔριο. Μὲ ὅλα ὅσα μᾶς ἔχουν κάνει, δὲν μπόρεσαν νὰ μᾶς βγάλουν τὴν πίστη μας, μὲ τὴν ὁποία ὁδηγηθήκαμε ἀπὸ νίκη σὲ νίκη. Ὅσο φροντίζουμε νὰ εἴμαστε ἑνωμένοι μὲ τὶς ρίζες μας, τὸν Ἑλληνισμὸ καὶ τὴν Ὀρθοδοξία, δὲν ἔχουμε τίποτα νὰ φοβηθοῦμε!
Καλὸ ὑπόλοιπο τῆς ἱερᾶς Ἀγρυπνίας!
Ἡ Ὁσία Εἰρήνη νὰ πρεσβεύει γιὰ ὅλους μας!
Χρόνια πολλά!
