Επί τη εορτή του γενεθλίου της Θεοτόκου πανηγύρισε η Ιερά Μονή Παναχράντου Μεγάρων.
Την παραμονή της εορτής τελέσθηκε στο περίλαμπρο Καθολικό της Μονής ο Μέγας Εσπερινός χοροστατούντος του Σεπτού Ποιμενάρχου μας κ. Χρυσοστόμου, ο οποίος ανήμερα χοροστάτησε στον Όρθρο και προεξήρχε στην Θεία Λειτουργία, συλλειτουργούντων του Σεβασμιωτάτου Δημητριάδος κ. Φωτίου και του Θεοφιλεστάτου Γαρδικίου κ. Κλήμεντος.
Ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας τόσο στον Εσπερινό, όσο και μετά την απόλυση της Θείας Λειτουργίας εξεφώνησε ομιλία, όπου ανέφερε ότι με την γέννηση της Παναγίας η οικουμένη πλημμύρισε χαρά διότι εξ Αυτής επρόκειτο να γεννηθεί ο Μεσσίας, ο Οποίος έλυσε την κατάρα του προπατορικού αμαρτήματος που για χιλιάδες χρόνια τυραννούσε την ανθρωπότητα, σκορπίζοντας στον κόσμο το μήνυμα της Χαράς. Η κατάρα αυτή προξενήθηκε από την άρνηση των πρωτοπλάστων να αναλάβουν την ευθύνη της παρακοής τους στο πρόσωπο του Θεού. Ο άνθρωπος παράκουσε, αλλά ο Θεός σπλαχνίστηκε το ανθρώπινο γένος που βρισκόταν για αιώνες στο σκοτάδι και τελούσε υπό την κυριαρχία του θανάτου. Ήταν, μάλιστα, τόσο μεγάλη η αγάπη του Θεού, ώστε προκειμένου να σωθεί ο άνθρωπος, ο Κύριος επέλεξε να στείλει τον ίδιο τον Υιό του τον Μονογενή στον κόσμο, όχι για να τον κρίνει, αλλά για να τον σώσει μέσω των Αγίων Παθών, της Σταυρώσεως και της Αναστάσεως. Από την άπειρη αγάπη κι ευσπλαχνία ο Θεός όχι μόνο ανέστησε τον άνθρωπο, αλλά του έδωσε τη δυνατότητα να γίνει κατά χάριν Θεός. Όλοι, λοιπόν έχουμε αυτή την δυνατότητα. Γι’ αυτό και ο Χριστός μας λέει στον καθένα: "Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν" και όχι " Ὅστις δύναται". Εκείνος που θα προσεγγίσει τον Χριστό, θα λάβει την ανάπαυση της ψυχής του από κάθε κόπο και φορτίο, διότι πάλι λέει: "Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καί πεφορτισμένοι, κἀγώ ἀναπαύσω ὑμᾶς". Ωστόσο, αυτός που θα επιλέξει να προχωρήσει προς τον Σωτήρα, θα πρέπει να Τον μιμηθεί πατώντας το εγώ του, και, σηκώνοντας αγόγγυστα τον αποκλειστικό του Σταυρό, να Τον ακολουθήσει με βεβαιότητα. Είναι δε πολύ σημαντικό το ότι ο Θεός δεν καταπιέζει το αυτεξούσιο κανενός, αλλά σέβεται το πολύτιμο εκείνο δώρο που ο Ίδιος προσέφερε στην ανθρωπότητα, την προσωπική ελευθερία.
Καθόσον χρόνο οι άνθρωποι βρίσκονταν στην σκλαβιά του θανάτου, πολλοί Προφήτες μίλησαν για τον Αναμενόμενο, τον Νικητή του θανάτου. Όταν τελικά, ήρθε ο Χριστός στον κόσμο διαβεβαίωσε τους ανθρώπους αυτό που προεκήρυξαν οι Προφήτες, ότι ο άνθρωπος που θα Τον ακολουθήσει και θα Τον πιστέψει ως Θεό, δεν θα πεθάνει κατά το πνεύμα. Πολλοί, μάλιστα, υπήκοοι του μωσαϊκού νόμου και των Προφητών, δεν Τον κατανόησαν. Για αυτό, ο Χριστός συχνά έληγε τα κηρύγματα Του με την φράση: "Ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω", αναφερόμενος στους προθύμους να κατανοήσουν το σωτηριολογικό έργο, το οποίο ο ίδιος ο Θεός σφράγισε δια μέσου της Μεγάλης Πρέσβειρας.
Αποτελεί μεγάλη ευλογία για το ανθρώπινο γένος και ιδίως για την Ορθόδοξη Ελλάδα η παρουσία της Κυρά-Παναγιάς. Τόσο την εποχή της τουρκοκρατίας, όσο και τον καιρό των Βαλκανικών Πολέμων και της γερμανικής κατοχής, η Θεοτόκος πάντοτε ήταν πλάι στους κατατρεγμένους ευσεβείς Έλληνες, οι οποίοι με ευλάβεια που ξεχείλιζε την επικαλούνταν, με αποτέλεσμα να Την βλέπουν οφθαλμοφανώς να προστρέχει εις βοήθειάν τους. Όπως ο Θεός δια της Θεοτόκου έσωζε και σώζει τους Ορθοδόξους από τους κινδύνους του βίου, έτσι ακριβώς σώζει τους ευσεβείς Ορθοδόξους από τον θάνατο. Σύγχυση μέχρι τώρα προκαλεί η παρουσία του κορωνοϊου, με μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων να φοβούνται μήπως γίνουν φορείς του ιού και πεθάνουν. Η χριστιανική λογική της σύνεσης απαντάει στους ανθρώπους αυτούς ότι κάποια στιγμή όλοι θα πεθάνουμε. Είτε από κορωνοϊό, είτε από άλλη ασθένεια, είτε από γηρατειά, είτε τώρα, είτε μετά από πενήντα χρόνια, όλοι θα γνωρίσουμε τον θάνατο. Η ουσία, όμως, είναι να είμαστε πάντοτε έτοιμοι ενώπιον του Κυρίου, ώστε όταν θα έλθει η ώρα, να κατευθυνθούμε εις χείρας του Ζώντος Θεού.
Με το πέρας της Θείας Λειτουργίας η φιλόξενη αδελφότητα της Μονής, υπό την Οσιωτάτη Καθηγουμένη Μαριάμ Μοναχή παρέθεσε μοναστηριακή τράπεζα σε κληρικούς και λαϊκούς.
Από τον Εσπερινό
Από τον Όρθρο και τη Θεία Λειτουργία
