Μνημόσυνο γιὰ τὴν ἀρχόντισσα τῆς Ἀστόριας
«Γυναίκα ἀνδρείαν τίς εὑρήσει;
Τιμιωτέρα δέ ἐστι λίθων πολυτελῶν ἡ τοιαύτη» (Πρμ. 31,10)
Μία τέτοια γυναίκα, σπάνιου ἤθους καὶ τεραστίων πνευματικῶν διαστάσεων, μετέστη σήμερα -σὲ ἡλικία 100 ἐτῶν- πρὸς τὸν ἐρασμιότατο Νυμφίο Χριστὸ γιὰ νὰ ἀπολαύσει τὰ ἔπαθλα τῶν καμάτων καὶ τῶν ἀγώνων της, ἀφήνοντας, ἐντούτοις, φτωχότερη τὴν γῆ. Ὁ λόγος γιὰ τὴν μακαριστὴ Γερόντισσα Συγκλητικὴ τῆς Ἀστόριας.
Ἀναμφίβολα, γιὰ τὴν κοίμηση τῆς μακαριστῆς θὰ γράψουν πολλοὶ καὶ πολλὰ περισσότερα. Ἄλλωστε, κατὰ τὶς πολυάριθμες ἐπισκέψεις μου στὴν φιλόξενη ἤπειρο τῆς Ἀμερικῆς, γνώρισα ἐπιστήμονες οἱ ὁποῖοι μιλοῦσαν μὲ τὰ καλύτερα λόγια γιὰ τὴν μακαριστὴ Γερόντισσα καὶ εἶμαι βέβαιος ὅτι καὶ τώρα θὰ καταθέσουν τὰ δέοντα. Οἱ δύο γραμμὲς αὐτὲς δὲν εἶναι παρὰ ἕνα μικρὸ κεράκι εἰς μνημόσυνον τῆς ἀρχόντισσας τῆς Ἑλληνικῆς Ὁμογένειας τῆς Ἀμερικῆς.
Τὴν πρωτογνώρισα πρὶν τριάντα ὁλόκληρα χρόνια, τὸ 1995. Ἄνθρωπος ξεχωριστός· εἶχε τὸ χάρισμα νὰ καθηλώνει τὸν συνομιλητῆ της μὲ τὰ πλούσια χαρίσματα ποὺ κοσμοῦσαν τὴν ἁγνὴ ψυχή της: τὴν σοφία, τὴν διάκριση, τὴν σύνεση, τὴν εὑρυμάθεια, τὴν εὐγένεια, τὸν σεβασμό. Περιττὰ λόγια δὲν ἔλεγε. Γνώριζε τὴν σιωπὴ καὶ μιλοῦσε ὅταν ἔπρεπε· καὶ ὅταν μιλοῦσε, ἕνας ποταμὸς λόγων ἀγαθῶν, σοφῶν συμβουλῶν, βαρυσήμαντων γνωμῶν καὶ πλήθους ἱστοριῶν ἔρεε ἀπὸ τὸ εὐλογημένο στόμα της. Τὰ εἶχε καλλιεργήσει ὅλα αὐτὰ μέσα ἀπὸ τὴν συχνὴ συναναστροφή της μὲ σύγχρονους Ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας, μεταξὺ τῶν ὁποίων ὁ Ἱερώνυμος τῆς Αἴγινας, ὁ Ἰωάννης τῆς Ἀμφιάλης, ὁ Φιλάρετος τῆς Νέας Ὑόρκης, ὁ Ἰωάννης Μαξίμοβιτς.
Γόνος εὐσεβοῦς οἰκογενείας, δέχθηκε στὴν ψυχή της τὴν κλήση γιὰ τὴν Ἀγγελομίμητη Πολιτεία καὶ ἐνδύθηκε τὸ τιμημένο ράσο στὴν Ἱερὰ Μονὴ Ἁγίου Μηνᾶ Ἀνθούσας, ὑποτασσόμενη στὸν χαρισματικὸ Γέροντα π. Νήφωνα Ἀστυφίδη. Ἐκεῖνος ἦταν ποὺ ὅταν τὸ κάλεσαν οἱ περιστάσεις, ἀνέθεσε στὴν Μοναχὴ Συγκλητικὴ τὴν ὑψηλὴ ἀποστολὴ τῆς ζωῆς της· νὰ μεταβεῖ στὴν Ἀμερικὴ γιὰ νὰ συνδράμει στὸ ἱεραποστολικὸ ἔργο τοῦ κατὰ σάρκα ἀδελφοῦ του, Ἐπισκόπου Ἀστορίας κυροῦ Πέτρου, ὁ ὁποῖος τίμησε τὸ ράσο καὶ ὑπηρέτησε θυσιαστικὰ τὴν Ὁμογένεια. Μὲ ὑποδειγματικὴ αὐταπάρνηση στήριξε τὸν μακαριστὸ Ἀστορίας, ὡς καὶ τὸν διάδοχό του, πρώην Ἀμερικῆς κ. Παῦλο.
Ἡ προσφορά της συνδέθηκε ἄρρηκτα μὲ τὸν ἱστορικὸ Ναὸ καὶ τὸ ἑλληνικὸ Σχολεῖο τῆς Ἁγίας Μαρκέλλης στὴν Ἀστόρια. Τὸ σχολεῖο – πρότυπο ὅπου δίδαξε, λειτούργησε ὡς προπύργιο τοῦ ὁμογενειακοῦ Ἑλληνισμοῦ. Ἑφτὰ χιλιάδες παιδιὰ πέρασαν ἀπὸ τὴν τάξη της καὶ ποτίσθηκαν μὲ τὰ νάματα τοῦ Χριστιανισμοῦ καὶ τοῦ Ἑλληνισμοῦ.
Θυμᾶμαι τὸ 2006, ὅταν βρέθηκα Μεγάλη Σαρακοστὴ στὴν Νέα Ὑόρκη γιὰ κάποιες ἑβδομάδες, λόγῳ τοῦ ἐγκεφαλικοῦ ἐπεισοδίου ποὺ ὑπέστη ὁ τότε Ἀμερικῆς κ. Παῦλος. Θυμᾶμαι, τὴν ἡμέρα τοῦ Εὐαγγελισμοῦ καὶ τῆς Ἐθνικῆς Ἐπετείου, μὲ τὶ θέρμη καὶ τὶ παλμὸ μιλοῦσε στὰ παιδιὰ γιὰ τὸν Ἑλληνισμό, γιὰ τὸ καθῆκον μας νὰ κρατήσουμε ζωντανὴ τὴν ταυτότητά μας, τὸν πλοῦτο τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας. Προσωπικά, δὲν διστάζω καθόλου νὰ γράψω ὅτι ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς ὑπῆρξε γιὰ τὴν ἑλληνικὴ Ὁμογένεια «σημαία τοῦ Ἑλληνισμοῦ».
Ἡ μακαριστὴ Συγκλητικὴ ὑπῆρξε πολύτιμο κειμήλιο τῆς μαρτυρικῆς μας Ἐκκλησίας· μία ἀπὸ τὶς τελευταῖες προσωπικότητες ποὺ ἔφεραν, δίχως ἀγκυλώσεις καὶ φανατισμούς, τὴν ἁγνὴ ἱδεολογία τοῦ Ἁγίου πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου, τὸν ὁποῖο ἔζησε ἀπὸ κοντά.
Ὡς Χριστιανοὶ καὶ ὡς Ἕλληνες, τῆς ὀφείλουμε εὐγνωμοσύνη. Ἄφησε πίσω της τὴν πατρίδα καὶ ἔσπευσε νὰ μεταλαμπαδεύσει τὸ Φῶς τῆς Ρωμιοσύνης στὴ Δύση ἀνιδιοτελῶς, μὲ μοναδικὸ γνώμονα τὸ καλὸ τῆς Ὁμογένειας.
Προσωπικά, τὴν εὐχαριστῶ γιὰ τὴν ἀγάπη μὲ τὴν ὁποία μὲ περιέβαλλε, ὡς καὶ γιὰ τὴν ἐμπιστοσύνη ποὺ ἐκδήλωσε, ὅπως καὶ ὁ πρ. Ἀμερικῆς κ. Παῦλος, πρὸς τὸ πρόσωπό μου, ἀναθέτοντάς μου τὴν συνέχιση τῆς διακονίας τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Μηνᾶ Ἀνθούσας.
Εὔχομαι ἐκ βάθους καρδίας ὁ δι᾽ ἡμᾶς Σαρκωθεῖς καὶ Ἀναστὰς ἐκ τῶν νεκρῶν, Δεσπότης Χριστός, νὰ ἀναπαύσει τὴν εὐλογημένη ψυχή της μαζὶ μὲ τοὺς Ἁγίους ποὺ διακόνησε καὶ ἀγάπησε, νὰ προσφέρει τὴν ἐξ ὕψους παρηγορία στὴν Ἀδελφότητα τοῦ Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου τῆς Ἁγίας Συγκλητικῆς, καὶ νὰ ἀναδείξει νέα πρόσωπα ποὺ μὲ τὸν αὐτὸ ζῆλο καὶ τὴν αὐτὴ ἀγάπη θὰ ὑπηρετήσουν τὴν Ὁμογένειά μας.
Εἴη ἡ μνήμη αὐτῆς αἰωνία!
† ὁ Ἀττικῆς καὶ Βοιωτίας Χρυσόστομος
