Ἀρ. πρωτ.: 555
Ἐν Ἀχαρναῖς: 9/12/2018
Πρὸς τοὺς εὐσεβεῖς χριστιανοὺς τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.
Ἀγαπητοὶ ἐν Χριστῷ ἀδελφοὶ καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ,
Χριστὸς ἐγεννήθη.
Ὀφειλόμενο χρέος ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν εἶναι νὰ τιμήσουμε καθηκόντως τὴ Μητροπολιτικὴ Ἑορτὴ τοῦ Χριστιανισμοῦ, τὴ Γέννηση τοῦ Θεανθρώπου.
Μὲ τὸν ἐρχομό Του ἄλλαξαν τὰ πάντα, ἡ ἀνθρωπότητα εὐλογήθηκε ξανά, ὁ ἄνθρωπος ἀπὸ ἄγριος ἔγινε Ἅγιος, γνώρισε τὸν Θεό, Τὸν εἶδε, Τὸν ἄγγιξε, Τὸν πίστεψε, Τὸν λάτρεψε, Τὸν ἀκολούθησε, Τὸν μιμήθηκε καὶ ἔγινε μὲ ἐπίγνωση κατὰ Χάριν Θεός.
Ἡ Γέννησή Του προεμήνυσε τὴν πνευματικὴ ἀνόρθωση τοῦ ἀνθρώπου καὶ ἔγινε ἡ ὁδὸς ποὺ θὰ τὸν ὁδηγοῦσε στὴν προ-πτωτική του κατάσταση καὶ τελικὰ στὸν ἀπώτερο στόχο, τὴ Θέωση.
Οἱ ἀνὰ τοὺς αἰῶνες πιστοί, ποὺ πίστεψαν καὶ βαπτίστηκαν στὸ ὄνομά Του, κατάφεραν νὰ κερδίσουν ὅ,τι οἱ προπάτορές μας ἀπώλεσαν καὶ νὰ μεταβοῦν ἀπὸ τὸν θάνατο στὴν ἐξαρχῆς γιὰ τὸν ἄνθρωπο προοριζόμενη αἰώνια ζωή.
Ἡ ἔλευσή Του, τὴν κατάλληλη στιγμὴ στὴν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητας, ἦρθε νὰ σκορπίσει καὶ νὰ δωρίσει ἐλπίδα, προοπτική, αἰσιοδοξία, Ἀθανασία.
Οἱ ἰσχυροὶ τῆς ἐποχῆς Του, ὅσο καὶ οἱ μεταγενέστεροι, προσπάθησαν νὰ Τὸν θανατώσουν, δίχως ὅμως ποτὲ νὰ καταφέρουν τίποτα, ἀφοῦ ἀκόμη ζεῖ καὶ δοξάζεται καὶ ἀναμένεται καὶ προσδοκᾶται ἡ δεύτερη ἔλευσή Του.
Ἡ παρουσία Του ἀνάμεσά μας σκόρπισε ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη καὶ οὐσιαστική, καρδιακὴ ἐπικοινωνία μεταξύ μας, ἡμῶν καὶ τῶν συνανθρώπων.
Μὲ τὴ Γέννησή Του ἡ φύσις ὁλόκληρη συνταράχθηκε, ὀμόρφυνε, καλλωπίστηκε. Ὁ ἄνθρωπος κοίταξε πάλι ψηλά, τὸ σκοτάδι «φωτίσθηκε», ὁ τρόμος «γαλήνεψε», ἡ βία «ἐξευμενίστηκε», ἡ πλάνη ἀρνήθηκε τὸν ἑαυτό της καὶ ἡ ἀλήθεια βρῆκε τὸ δρόμο της.
Μὲ τὴν ἐνανθρώπησή Του κυριάρχησε ἡ δικαιοσύνη, ἡ ἀλληλεγγύη, ἡ κατανόηση, ἡ συγχωρητικότητα.
Γιὰ μία ἀκόμη φορὰ καλούμεθα, κλῆρος καὶ λαός, νὰ συνεορτάσουμε τὸ Μεγάλο Γεγονὸς τῆς Θείας Ἐνανθρωπήσεως, φέροντας στοὺς ὤμους μας τὴν πνευματικὴ κληρονομιὰ καὶ τὴ συνέχεια τοῦ Θεοῦ Λόγου, δίνοντας μὲ τὴ θέλησή μας ἀγῶνες γιὰ ἀντίσταση σὲ καθετὶ ἀνασταλτικὸ στὴ μεταξὺ Θεοῦ κι ἀνθρώπου σχέση.
Καθῆκον καὶ χρέος ὅλων, ἀφενὸς νὰ ἀνταποκριθοῦμε μὲ συνέπεια στὶς πνευματικές μας ὑποχρεώσεις, νὰ μὴ μείνουμε ἀμέτοχοι στὴ φετινὴ Ἑορτὴ τῶν Χριστουγέννων, στὸ Ἱερὸ Μυστήριο τῆς Θείας Κοινωνίας, ἀφετέρου νὰ ἐνσκήψουμε στὸν πόνο καὶ τὰ προβλήματα ποὺ ταλανίζουν πολλοὺς ἐκ τῶν ἀδελφῶν μας.
Πολὺ περισσότερο δὲ τὰ φετινὰ Χριστούγεννα ὀφείλουμε νὰ τιμήσουμε τὸ τιμώμενο πρόσωπο ποὺ ἑορτάζει τὰ Γενέθλιά Του, τὸν Κύριο Ἰησοῦ, τὸν ἐκ Βηθλεὲμ τῆς Ἰουδαίας.
Εἶναι εἰρωνεία αὐτὴ τὴν Ἁγία ἡμέρα οἱ περισσότεροι ἀπὸ ἐμᾶς νὰ ἀνταλλάσσουμε δῶρα μεταξὺ μας δίχως νὰ δίνουμε τὴν ἀπαραίτητη προσοχὴ στὸ τιμώμενο πρόσωπο, τὸν γλυκύτατο Ἰησοῦ, τὸν Χριστό μας.
Μεταξὺ μας εὐχόμαστε, ἀλλὰ σὲ Ἐκεῖνον δὲν ἀπευθυνόμαστε.
«Χριστὸς γεννᾶται δοξάσατε» ψάλλει ἡ Ἐκκλησία μας, ἐμεῖς ὅμως δυστυχῶς δὲν τιμοῦμε τὴ Γέννησή Του.
Αὐτὸ ποὺ ζητάει ἀπὸ ἐμᾶς Ἐκεῖνος εἶναι ἡ δική μας προσέγγιση πρὸς τὸ πρόσωπό Του. Τὸν προσεγγίζουμε, Τὸν τιμοῦμε καὶ Τὸν ἑορτάζουμε τὴν ἡμέρα τῶν Χριστουγέννων, μὲ τὴ μετάνοιά μας, μὲ τὴν προσέλευση στὸ Ποτήριο τῆς ζωῆς, μὲ τὰ ἔργα τῆς ἀγάπης.
Δὲν ἔχουμε τὸ δικαίωμα νὰ ὁμιλοῦμε γιὰ τὴ Μεγάλη αὐτὴ Ἑορτὴ τοῦ Χριστιανισμοῦ, ὅταν ἀναλισκόμεθα ἀποκλειστικὰ στὶς βιτρίνες, στὶς κουζίνες, στὰ ρεβεγιόν, στοὺς στολισμούς, στὶς ἐντυπωσιακὲς διακοσμήσεις καὶ τὶς φωταγωγήσεις τῶν σπιτιῶν, στὰ λουκούλλεια γεύματα καὶ τὶς ὑπερβολές. Δὲν ἔχουμε λόγο νὰ ὁμιλοῦμε γιὰ τὴ Μεγάλη αὐτὴ Ἑορτή, ὅταν δὲν μᾶς ἀγγίζει τὸ πολύτιμο νόημά της.
Αὐτὸ ποὺ ἔχουμε καθῆκον νὰ γνωρίζουμε, ἀλλὰ καὶ νὰ γνωρίσουμε στὰ παιδιὰ μας εἶναι ὅτι ὁ Χριστός, ὡς τέλειος Θεός, ἔγινε τέλειος ἄνθρωπος, γιὰ νὰ ἐπαναφέρει τὸν ἄνθρωπο στὸν Παράδεισο, στὴν κατάσταση, ἐκεῖ ὅπου ὁ Θεὸς μὲ ἀγάπη τὸν ἔπλασε,γιὰ νὰ ζεῖ.
Εὔχομαι, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἡ Ἑορτὴ τῆς Γεννήσεως τοῦ Θεανθρώπου νὰ πλημμυρίσει τὸν ψυχικό μας κόσμο μὲ τὸ Φῶς τοῦ Θεοδέγμονος σπηλαίου.
Καλὰ Χριστούγεννα!
Ὁ Ἐπίσκοπός σας,
† ὁ Ἀττικῆς καὶ Βοιωτίας Χρυσόστομος
