Η σύναξη της Παναγίας Γοργοϋπηκόου στην ομώνυμη Ι.Μ. στην Οινόη Αττικής
Η σύναξη της Παναγίας Γοργοϋπηκόου στην ομώνυμη Ι.Μ. στην Οινόη Αττικής
Σε κλίμα χαράς, ο κλήρος κι ο λαός που παρευρέθηκε στην πανήγυρη της Ιεράς Μονής Παναγίας Γοργοϋπηκόου, Οινόης, ύμνησαν την Υπεραγία Θεοτόκο με αφορμή την διπλή εορτή της συνάξεως της Παναγίας Γοργοϋπηκόου και της Αγίας Σκέπης.
Στις Ιερές ακολουθίες τόσο του Εσπερινού, όσο και της Θείας Λειτουργίας προέστη ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας κ. Χρυσόστομος.
Στην ομιλία που εκφώνησε, ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε στην ταχεία υπακοή της Θεοτόκου προς κάθε αίτημα των αφιερωμένων στο θέλημα του Θεού ανθρώπων. Χαρακτηριστικά, εξιστόρησε το θαύμα της ταχείας θεραπείας του Μοναχού της Μονής Δοχειαρίου, ο οποίος είχε τυφλωθεί διότι, περνώντας τακτικά με δάδες μπροστά από την παλαίφατη εικόνα της Παναγίας, είχε προξενήσει την αμαύρωση της από τους καπνούς. Ακριβώς επειδή η Θεοτόκος γρήγορα άκουσε τις προσευχές των πατέρων της Μονής και χάρισε τη θεραπεία, ονομάστηκε Γοργοϋπήκοος. Την Γοργοϋπήκοο έχουμε ανάγκη να επικαλούμαστε τόσο για την ψυχική μας σωτηρία, όσο και για την ειρήνευση στην πολυτάραχη κοινωνία του σύγχρονου κόσμου. Εάν, όμως, επιθυμούμε πραγματικά να ακούσει ταχέως τις προσευχές μας, οφείλουμε να γνωρίζουμε ότι, ως πρότυπο ταπεινώσεως, η Παναγία δεν δέχεται τις ικεσίες των υπερηφάνων, και να λάβουμε τα ανάλογα μέτρα· την άρνηση του μεγάλου "εγώ" και την καλλιέργεια της ταπεινώσεως.
Ο Σεβασμιώτατος δεν παρέλειψε, επίσης, να αναφερθεί στο θαύμα που συνέβη στην Κωνσταντινούπολη, και συγκεκριμένα στο Ναό των Βλαχερνών, όταν τελουμένης αγρυπνίας, ο Άγιος Ανδρέας, ο δια Χριστόν σαλός, μαζί με τον μαθητή του, Επιφάνιο, είδαν ολοζώντανη την Παναγία να σκεπάζει με το ωμοφόριό Της το εκκλησίασμα, και κατ' επέκταση τον λαό της Βασιλεύουσας. Η Σκέπη αυτή υπήρχε πάνω από την Κωνσταντινούπολη, διαφυλάσσοντάς την ακέραιη από τις επιδρομές των αλλοφύλων, έως το 1453. Ωστόσο, κάτι άλλαξε μετά το συλλείτουργο Ορθοδόξων και Παπικών, που συνέβη τον Δεκέμβριο του 1452 εντός της Αγίας Σοφίας. Το σύννεφο που σκέπαζε την Πόλη απομακρύνθηκε και η Υπέρμαχος Στρατηγός έφυγε, διότι και οι Ορθόδοξοι έφυγαν από τις Ευαγγελικές επιταγές, με αποτέλεσμα, λίγους μόνο μήνες ύστερα, η Πόλη να αλωθεί από τους Οθωμανούς.
Παρ' όλα τα θλιβερά γεγονότα, η Αγία Σκέπη της Παναγίας είναι ξανά διαθέσιμη ανά πάσα στιγμή για εκείνον που θέλει να ζει, να υπάρχει και να αναπνέει για να αρέσει στον Υιό Της.
Με το πέρας των Ακολουθιών, η φιλόξενη αδελφότητα της Μονής, υπό τον Πανοσιώτατο Ιερομόναχο π. Μιχαήλ, παρέθεσε τράπεζα για τους πανηγυριστές.
Κυριακή Α’ Λουκά στον Ι.Ν. Αγ. Πάντων Θηβών
Κυριακή Α’ Λουκά στον Ι.Ν. Αγ. Πάντων Θηβών
Στον Ιερό Ναό Αγίων Πάντων Θηβών λειτούργησε σήμερα, Κυριακή Α' Λουκά, ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας κ. Χρυσόστομος.
Στην ομιλία του, ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε στο Ευαγγελικό ανάγνωσμα της κλήσεως των Αποστόλων. Συγκεκριμένα, τόνισε την εμπιστοσύνη που επέδειξε ο Πέτρος στον Κύριό μας, τον Οποίο μέχρι τότε δεν γνώριζε, όταν ο Κύριος τον προέτρεψε να ρίξει τα δίχτυα στην θάλασσα για δεύτερη φορά μετά την αναποτελεσματική νυκτερινή προσπάθεια. Παρά το βάθος της πείρας του, ο Πέτρος δεν δίστασε να κάνει υπακοή στην προτροπή του Χριστού, η οποία τον αποζημίωσε σε τέτοιο βαθμό, ώστε τα δίχτυα να βυθίσουν τα δύο πλοία από το πλήθος των ψαριών. Τότε, ο Πέτρος, έχοντας καταλάβει ότι ο Ιησούς δεν είναι απλός άνθρωπος, αλλά Θεάνθρωπος, του είπε ότι είναι ανάξιος να απολαμβάνει την παρουσία Του. Ο Χριστός όμως, σύμφωνα με το πάνσοφο σχέδιο της Θείας Οικονομίας, κάλεσε τον Πέτρο αλλά και τους υπολοίπους αγραμμάτους ψαράδες, τον Ανδρέα, τον Ιωάννη και τον Ιάκωβο στο Αποστολικό αξίωμα. Ο Ευαγγελιστής Λουκάς χρησιμοποιεί στο σημείο αυτό μία πολύ χαρακτηριστική φράση: "Ἀφέντες ἅπαντα". Η ανταπόκριση των ψαράδων στην πρόσκληση του Χριστού ήταν άμεση. Όχι μόνο δεν γύρισαν να πάρουν την άδεια από τις οικογένειες τους, αλλά δεν γύρισαν ούτε να τους αποχαιρετίσουν. Τα άφησαν όλα και ακολούθησαν Εκείνον· Εκείνον που δεν ήρθε να καλέσει τους πτυχιούχους της εποχής, αλλά τους αγραμμάτους, οι οποίοι αναδείχθηκαν πάνσοφοι και υποβλήθηκαν σε κάθε κίνδυνο για χάρη του κηρύγματος της Αναστάσεως.
Ο κάθε Χριστιανός οφείλει να μιμηθεί το παράδειγμα των Αποστόλων, όχι απαραίτητα εγκαταλείποντας τους οικείους του, αλλά τα θελήματά του, για την δόξα του Θεού.
