Με την δέουσα ευλάβεια εορτάσθηκε η μνήμη των Αγίων Πρωτοκορυφαίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου.
Το απόγευμα της παραμονής τελέσθηκε ο Μέγας Εσπερινός στον ομώνυμο Ιερό Ναό στην Δάφνη, χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας κ. Χρυσοστόμου, συγχοροστατούντων του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Δημητριάδος κ. Φωτίου και του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Ταλαντίου κ. Καλλινίκου. 
Τους ιερούς ύμνους απέδωσε κλιμάκιο της Ο.Ε.ΒΥ.Χ. υπό την χοραρχία του κ. Στυλιανού Μακρή.
Χάριν ευλογίας της περιοχής, πραγματοποιήθηκε λιτανεία σε πλησιόχωρες οδούς υπό τους ήχους φιλαρμονικής μπάντας και με τη συμμετοχή νέων και νεανίδων ενδεδυμένων παραδοσιακές φορεσιές.
Με την επιστροφή στον Ναό ευλογήθηκαν οι άρτοι, πραγματοποιήθηκε η απόλυση και ο ακάματος εφημέριος του Ναού, Αιδεσ/τος Πρωτοπρεσβύτερος π. Στυλιανός Τομαής, ο οποίος επιμελήθηκε της πανηγύρεως, εξέφρασε τις δέουσες ευχαριστίες.
Ανήμερα, τελέσθηκε ο Όρθρος και Αρχιερατική Θεία Λειτουργία στον Ιερό Προσκυνηματικό Ναό Παναγίας Σουμελά Ασπροπύργου, ιερουργούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ Χρυσοστόμου.
Στην ομιλία του, ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε στην μεγάλη ανατροπή των ανθρωπίνων καταστάσεων όπως αυτή φαίνεται μέσα από το παράδειγμα των τιμωμένων Αγίων Αποστόλων. Ο μεν Πέτρος, ευθύς μόλις κλήθηκε από τον Χριστό να Τον ακολουθήσει, άφησε τα πάντα, ακόμη και αυτή την σύζυγο και τα παιδιά του, και έσπευσε να γίνει Μαθητής Εκείνου. Και ενώ κάποτε, στις δύσκολες ώρες του Θείου Πάθους, αρνήθηκε τον Διδάσκαλό του, δεν απελπίσθηκε, αλλά με θάρρος μετανόησε και ομολόγησε την αγάπη του στον Χριστό τρις, μετά την Αναστάση. Ύστερα δε, με τόση παρρησία κήρυξε την Ανάσταση, ώστε σήμερα να τιμάται ως Πρωτοκορυφαίος και Διδάσκαλος της οικουμένης. Ο δε Παύλος, όντας ζηλωτής υπέρμαχος της ιουδαϊκής θρησκείας, υπήρξε σφοδρός διώκτης της Εκκλησίας, νομίζοντας ότι με τον τρόπο του πραγματοποιούσε το θέλημα του Θεού. Μέσα σε μία, όμως, στιγμή, ανατράπηκε η ζωή του, όταν είδε τον Κύριο Αστράπτοντα ως το φως, να του αποκαλύπτει την αλήθεια που τόσο καιρό αγνοούσε. Μέσα από την ειλικρινή του μετάνοια κατόρθωσε να επιδείξει πλούσιο αποστολικό έργο, εξασφαλίζοντας από την εκκλησιαστική ιστορία το προσωνύμιο «το στόμα του Χριστού».
Κλείνοντας τον λόγο του, ο Σεβασμιώτατος ευχήθηκε οι δύο Άγιοι να πρεσβεύουν στον Κύριο για όλους μας, ώστε πάντοτε και παντού να κάνουμε το Θέλημα του Θεού, δίχως να ξεχνούμε τον υψηλό προορισμό μας.
