Στην ομιλία του ο Επίσκοπός μας αναφέρθηκε στο ιδιαιτέρας σημασίας γεγονός της κλήσης των Αγίων Αποστόλων από τον Κύριό μας. Ο Κύριος με την αρχή της δημόσιας δράσης Του εκάλεσε τους απλούς αλιείς να Τον ακολουθήσουν στο έργο Του. Αυτοί, χωρίς δισταγμό άφησαν τα πάντα και Τον ακολούθησαν, καθώς η καρδιά τους είχε πλημμυρίσει από τον Θείο φωτισμό. Αποδέχτηκαν την αποστολή να κηρύξουν τη διδασκαλία του Χριστού και να γίνουν αλιείς ανθρώπων. Ο Χριστός, βλέποντας τον πηγαίο αυθορμητισμό και την βαθιά τους πίστη, τους εμπιστεύθηκε και τους ανέδειξε πανσόφους και διδασκάλους, οι οποίοι και μετέφεραν την οικουμένη από το σκοτάδι στο αληθινό Φως της Θεότητος.

            Πολλές φορές στη ζωή μας καλούμαστε κι εμείς από τον Θεό να Τον ακολουθήσουμε επιζητώντας τη πραγματοποίηση του θελήματός Του. Άλλοι απορρίπτουν την κλήση, ενώ άλλοι την αποδέχονται με πλήρη επίγνωση γνωρίζοντας ότι ο Θεός δεν θα τους εγκαταλείψει στην πορεία, αλλά θα τους εμπιστευθεί, όπως έκανε άλλοτε με τους Αποστόλους.

            Άνθρωπος ο οποίος δέχτηκε την ιδιαίτερη κλήση και μέχρι τελευταίας αναπνοής έζησε για να υπηρετεί τον Θεό, υπήρξε και ο εκλιπών Ιεροψάλτης κ. Ευάγγελος Τούτουζας. Από παιδί στο αναλόγιο της Ορθοδόξου Εκκλησίας, άνθρωπος με συνέπεια, αρχοντιά και θυσιαστικό πνεύμα. Ιεροψάλτης με επίγνωση, γνώριζε τη θέση του και πολλές φορές την παραχωρούσε σε άλλους ψάλτες με σκοπό να τους τιμήσει. Βασική του αρχή ήταν ότι η ψαλμωδία προσφέρεται για την δόξα του Θεού. Τέτοια ήταν τα χαρίσματα του μακαρίτου, όπως ανέφερε επιγραμματικά ο Επίσκοπός μας, ο οποίος, μαζί με τον Σεβασμιώτατο κ. Γρηγόριο διετέλεσαν εφημέριοι του Ιερού Ναού των Αγίων Πάντων έχοντας γνωρίσει εκ του σύνεγγυς την προσωπικότητα του αειμνήστου Ευαγγέλου.

            Με το πέρας της Θείας Λειτουργίας τελέσθηκε Επιμνημόσυνη Δέηση υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του μακαρίτου παρουσία συγγενών του, του Δημάρχου Θηβαίων, Δημοτικών Συμβούλων του ομώνυμου Δήμου, καθώς και πυκνού εκκλησιάσματος.