ΜΗΝΥΜΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ 2017
Ἀριθ. πρωτ. 2665
«Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνῃ ἐν ἀνθρώποις εὐδοκίᾳ»
Ἀγαπητοὶ Πατέρες καὶ Ἀδελφοί, τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά·
Ὅταν ἔφθασε «τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου» (Γαλ. δ΄ 4), ὁ κατάλληλος καιρός, σαρκώθηκε ὁ Μονογενὴς Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ Πατρὸς καὶ εἰσῆλθε στὸν κόσμο μας· ἐνανθρώπησε γιὰ νὰ μᾶς λυτρώσει ἀπὸ τὴν αἰώνια ἀπώλεια καὶ γιὰ νὰ μᾶς χαρίσει σωτηρία, θεία δόξα καὶ υἱοθεσία, οὐράνια Βασιλεία. Ἔδειξε ἀπύθμενη συγκατάβαση στὸ ψυχικὰ καὶ σωματικὰ ἀρρωστημένο ἀνθρώπινο γένος. Ἔγινε Ἄνθρωπος ἀπὸ Γυναίκα, τὴν Παναγία Παρθένο Μαρία, τὴν Ἀειπάρθενο Θεοτόκο, ὅπως εἶχε προΐδει ὁ Προφήτης Ἡσαΐας.
Ἡ κοσμοχαρμόσυνη καὶ κοσμοσωτήρια Ἐνανθρώπισή Του, ἡ ὁποία χώρισε τὴν ἱστορία στὰ δύο, σὲ πρὸ καὶ μετὰ Χριστὸν ἐποχή, εἶναι Μυστήριο Μυστηρίων, ἐντελῶς ἀκατάληπτο ὄχι μόνον σὲ μᾶς τοὺς ἀνθρώπους, ἀλλὰ ἀκόμη καὶ στοὺς ἁγίους Ἀγγέλους:
Ὁ Ἄπειρος Θεὸς γίνεται πεπερασμένος· ὁ Ἀχώρητος παντί, χωρεῖται σὲ Γαστέρα Παρθενική· Ἐκεῖνον ποὺ δὲν χωροῦν οἱ Οὐρανοί, χώρεσε ἡ Κοιλία Γυναικός· ὁ Ἄναρχος ἔλαβε ἀρχή, ὁ Ἄχρονος καὶ Αἰώνιος εἰσῆλθε στὴν σχετικότητα τοῦ χρόνου· ὁ Παντοδύναμος ἔγινε ἀδύναμο καὶ κλαυθμηρίζον Νήπιο· ὁ Ἀνενδεής, Αὐτὸς ποὺ δὲν ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ τίποτε, περιῆλθε σὲ κατάσταση ἐνδείας, ἐνδύθηκε τὴν ἀνθρώπινη φύση στὸ θεῖο Πρόσωπό Του μὲ ὅλες τὶς ἀνάγκες της, καὶ τὶς πιὸ ταπεινές, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν ἁμαρτία· ὁ Πλούσιος πτώχευσε καὶ γεννήθηκε σὲ ἕναν σταῦλο στὴν Βηθλεὲμ τῆς Ἰουδαίας, σπαργανώθηκε μὲ ράκη, ἀνακλίθηκε σὲ Φάτνη, σὲ «παχνὶ» ἀλόγων ζώων· ὁ πλήρης Δόξης ταπεινώθηκε, μείωσε καὶ ἐξουθένωσε τὸν Ἑαυτό Του, μὲ τὸ νὰ λάβει μορφὴ δούλου, χωρὶς νὰ παύσει οὔτε γιὰ μία στιγμὴ νὰ εἶναι Θεὸς τοῦ παντός, Σύνθρονος μὲ τὸν Πατέρα καὶ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα.
Γιατί αὐτὴ ἡ ταπείνωση; «Διὰ τὴν πολλὴν ἀγάπην ἥν ἠγάπησεν ἡμᾶς» (Ἐφ. β΄ 4), βεβαιώνει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος. Ταπεινώθηκε τόσο πολύ, διότι μᾶς ἀγάπησε ἄπειρα, ἀπερίγραπτα, καὶ θέλησε νὰ μᾶς σώσει. Ἡ ταπείνωση εἶναι ἐφαρμοσμένη ἀγάπη. Καὶ μάλιστα, Αὐτὸς μᾶς ἀγάπησε ἐνῶ ἤμασταν ἐχθροὶ καὶ ὄχι φίλοι Του. Καὶ τοῦτο, διότι «ὁ Θεὸς ἀγάπη ἐστὶ» (Α΄ Ἰω. δ΄ 8). Δὲν ὑπέφερε νὰ βλέπει τὸ πλάσμα Του ξεπεσμένο, τυραννισμένο καὶ βασανισμένο στοὺς αἰῶνες τῶν αἰώνων. Γι’ αὐτὸ ταπεινώνεται τόσο πολύ, γιὰ νὰ πάθει ὑπὲρ ἡμῶν καὶ νὰ μᾶς λυτρώσει ἀπὸ τὴν ἁμαρτία, τὸν θάνατο καὶ τὸν διάβολο. Γιὰ νὰ μᾶς φανερώσει τὴν «εὐδοκία» τοῦ Θεοῦ, τὸ «προηγούμενον θέλημά» Του, τὴν πρωταρχικὴ Βουλή Του, τὴν ἀγαθὴ καὶ εὐμενῆ θέλησή Του ἔναντί μας. Γι’ αὐτὸ καὶ ἡ ἐπουράνια στρατιὰ τῶν ἁγίων Ἀγγέλων ἔψαλλε πανηγυρικὰ καὶ χαρμόσυνα τὴν νύκτα τῆς Γεννήσεως τοῦ Σωτῆρος μας Χριστοῦ στὸ Σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ: «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία» (Λουκ. β΄ 14).
Ἡ συγκατάβαση τοῦ Σωτῆρος μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ποὺ φώτισε τὸ σκότος, θέρμανε τὴν παγωνιὰ καὶ ἔφερε εἰρήνη καὶ συμφιλίωση στὴν ἀνταρσία, μᾶς προτρέπει σὲ εὐλαβικὴ εἴσοδό μας στὸ θεῖο Μυστήριό Του· μᾶς ἑλκύει ἰσχυρὰ σὲ ἄνοδό μας γιὰ θεία συνάντηση μὲ τὸν Κατελθόντα καὶ Κατερχόμενο σὲ κάθε Θεία Λειτουργία μέσῳ τῶν τιμίων Δώρων Του· καὶ μᾶς προσκαλεῖ ἐπιτακτικὰ σὲ συμμόρφωση καὶ ὁμοίωσή μας ὡς πρὸς τὸ θεοπρεπὲς μεγαλεῖο τῆς ταπεινώσεως καὶ ἀγάπης Του, γιὰ νὰ διακονήσουμε τὸν πλησίον μας ἀπὸ ὅποια θέση μᾶς ἔχει τοποθετήσει ἡ Πρόνοιά Του.
Αὐτὸς μᾶς ἄφησε καὶ μᾶς χαρίζει τὴν Εἰρήνη Του· Αὐτὸς εἶναι ἡ Εἰρήνη μας, ὁ Συμφιλιωτὴς καὶ Εἰρηνοποιός. Μᾶς εἰρήνευσε μὲ τὸν Θεὸ καὶ τοὺς Ἀγγέλους, μὲ τοὺς ἀνθρώπους καὶ μὲ τὸν ἴδιο τὸν ἑαυτό μας, μέσα στὸ φῶς τῆς θεογνωσίας καὶ τῆς ἀληθινῆς εὐσεβείας. Καὶ ἐπιθυμεῖ καὶ ἀναμένει ἀπὸ ὅλους ἐμᾶς τοὺς πιστούς Του, ἀπὸ ὅλους τοὺς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς, νὰ μὴν ἀρκεστοῦμε μόνον στὴν ὑψηλὴ καὶ ἔντιμη ὀνομασία καὶ ἰδιότητά μας, ἀλλὰ νὰ ἀποδείξουμε ἔμπρακτα, ὅτι παραμένουμε στὴν εὐλογημένη κατάσταση τῆς εἰρήνης καὶ συμφιλιώσεως μαζί Του, ὅπως καὶ μὲ τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους καὶ τὸν ἐσώτερο ἑαυτό μας.
Ἀπαιτεῖται προσοχὴ καὶ ἐγρήγορση διαρκής, διότι πάντοτε καραδοκεῖ ὁ κίνδυνος εἴτε νὰ πλανηθοῦμε ὡς πρὸς τὴν εὐσέβεια τῆς Πίστεως τῆς Ἀληθείας, εἴτε νὰ ἐκπέσουμε ἀπὸ τὴν εὐλογημένη κατάσταση τῆς συμφιλιώσεως καὶ εἰρήνης καὶ νὰ ὑποταγοῦμε στὰ πάθη ποὺ μᾶς πολεμοῦν καὶ ἔτσι νὰ καταντήσουμε στὴν κυριαρχία τοῦ Πονηροῦ, γινόμενοι καὶ πάλι ἐχθροὶ πρὸς τὸν Θεὸ καὶ τὸν πλησίον.
Ἀγαπητοὶ ἐν Χριστῶ Πατέρες καὶ Ἀδελφοί·
Εἴθε νὰ μὴν ἀπωλέσουμε τὸν πλοῦτο τῶν θείων δωρεῶν, νὰ μὴν ἐκπέσουμε τῆς θείας φιλίας καὶ εἰρήνης, νὰ μὴν ἀνταλλάξουμε τὰ ἐπουράνια μὲ τὰ ἐπίγεια, τὰ ἄφθαρτα μὲ τὰ φθαρτά, τὰ ἀληθινὰ καὶ αἰώνια μὲ τὰ ψευδῆ καὶ ἐφήμερα! Ἀλλ’ ἐν μετανοίᾳ ἀληθινῇ, πίστει Ὀρθοδόξῳ καὶ συνειδότι ἀκαταγνώστῳ νὰ ἀπολαύσουμε ὅσα ἑτοίμασε ὁ Θεὸς γιὰ τοὺς ἀγαπῶντας Αὐτόν. Ἀμήν!
Γέννηση Χριστοῦ 2017
Η ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ
Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος
† Ὁ Ἀθηνῶν ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ
Τὰ Μέλη
† Ὁ Λαρίσης καί Πλαταμῶνος ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ
† Ὁ Εὐρίπου καὶ Εὐβοίας ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ
† Ὁ Πειραιῶς καὶ Σαλαμῖνος ΓΕΡΟΝΤΙΟΣ
† Ὁ Ἀττικῆς καὶ Βοιωτίας ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
† Ὁ Θεσσαλονίκης ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ
† Ὁ Δημητριάδος ΦΩΤΙΟΣ
† Ὁ Τορόντο ΜΩΫΣΗΣ
† Ὁ Ἀµερικῆς ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
† Ὁ Φιλίππων καὶ Μαρωνείας ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ
† Ὁ Ὠρωποῦ καὶ Φυλῆς ΚΥΠΡΙΑΝΟΣ
† Ὁ Μεθώνης ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ
† Ὁ Λούνης ΣΙΛΟΥΑΝΟΣ
† Ὁ Γαρδικίου ΚΛΗΜΗΣ
† Ὁ Ἔτνα καὶ Πόρτλαντ ΑΥΞΕΝΤΙΟΣ
† Ὁ Βρεσθένης ΘΕΟΔΟΣΙΟΣ
† Ὁ Θεουπόλεως ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ
