Στὸ Μελισσοχώρι Θηβῶν καὶ στὸν ἐκεῖ πανηγυρίζοντα Ἱερὸ Ναὸ τοῦ Εὐαγγελισμοῦ, χοροστάτησε ὁ Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας, κ. Χρυσόστομος, μὲ τὴ συμμετοχὴ τοῦ π. Θεοφίλου καὶ τοῦ διακόνου Λεωνίδα. Στὸ κήρυγμά του ὑπενθύμισε μὲ ἀγάπη στὸ εὐάριθμο ἐκκλησίασμα ὅτι ἡ ζωὴ τοῦ Χριστιανοῦ εἶναι Πάσχα, δηλαδὴ πέρασμα, καὶ μάλιστα σύντομο, μὲ τελικὸ προορισμὸ τὴ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν, ἀπὸ τὴν ὁποία ἐξορίστηκε ὁ ἄνθρωπος ἐκμεταλλευόμενος καταχρηστικῶς τὴ θεόδοτη ἐλευθερία του.
Ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς κάνει πρῶτος κίνηση συμφιλίωσης μὲ τὸ πλάσμα του καὶ ἐπιλέγει νὰ ἐνεργήσει τὸ ἀπ' αἰῶνος κεκρυμμένο μυστήριό Του μέσω τοῦ πιὸ ἁγνοῦ κοριτσιοῦ, τῆς Παρθένου Μαρίας, ἡ ὁποία ἐλεύθερα εἶπε τὸ «γένοιτο» καὶ πλέον ἄρχισε ἡ πορεία ἐπαναπατρισμοῦ καὶ ἐπιστροφῆς τοῦ ἀνθρώπου στὴ χαρὰ τοῦ Παραδείσου. Ὁ ἄνθρωπος ποὺ γνωρίζει αὐτὸν τὸν πραγματικό του προορισμὸ ἐπιδίδεται σὲ γνήσιο πνευματικὸ ἀγώνα ἀρχίζοντας μὲ τὴν ἐγκράτεια-νηστεία στὰ λόγια, στὰ θεάματα, στὰ ἀκούσματα, στὶς σκέψεις καὶ τέλος στὶς τροφές. Μόνο τότε θὰ κατανοήσουμε τὴ ζωή μας ὡς Πάσχα-πέρασμα, ὅταν ἀναγνωρίσουμε τὸν Παράδεισο ὡς προορισμό μας καὶ ἀναλογιστοῦμε τὸ μέγεθος τῆς εὐσπλαχνίας τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος σαρκώθηκε, ἔπαθε καὶ Ἀνέστη, ἀρχῆς γενομένης ἀπὸ τὸν Εὐαγγελισμὸ τῆς Παρθένου ὑπὸ τοῦ Ἀρχαγγέλου Γαβριήλ.
