Η άρτια απόδοση των ύμνων της πολυμελούς χορωδίας της Ο.Ε.ΒΥ.Χ., υπό τη διεύθυνση του κ. Μιχαήλ Μακρή, διαμόρφωσε ιδιαίτερο κλίμα πνευματικής κατανύξεως και μυσταγωγίας.
Ο Επίσκοπός μας, στην ομιλία του, τόνισε ότι για να γνωρίσουμε την ανάστασή μας, πρέπει να υπομείνουμε τη σταύρωσή μας, προϋπόθεση δε, όλων, είναι η αληθινή μετάνοια. Το ζωντανό παράδειγμα της ανήθικης γυναικός, η οποία βίωσε την ειλικρινή καρδιακή μετάνοια, μεταμελήθηκε και ήρθε εις εαυτόν, αλλά και εκδήλωσε την μετάνοιά της με αυτόν τον ιδιαίτερο τρόπο προς το πρόσωπο του Χριστού μας, μας παραδειγματίζει, ενώ παράλληλα μας προβληματίζει. Το σημείο που μας προβληματίζει, είναι η αντιμετώπιση του Κυρίου μας προς εκείνη. Όταν η μέχρι πρότινος αμαρτωλή γυναίκα πήρε το πιο ακριβό μύρο για να αλείψει την τιμία κεφαλή του Χριστού, Αυτός την άφησε να εκδηλώσει τα συναισθήματά της, κατανοώντας την ανάγκη της για συγχώρεση. Αντίθετα, η αντίδραση των Αποστόλων και δη του Ιούδα, που θεώρησαν ότι το πολύτιμο μύρο «ξοδεύεται» ασκόπως κι ότι θα μπορούσαν τα χρήματα, όσα αυτό άξιζε, να δοθούν στους πτωχούς, παρουσιάζει την «επιφανειακή» θέση απέναντι στο γεγονός. Ο Κύριός μας, αντιλαμβανόμενος την βαθιά και ουσιαστική ανάγκη του αμαρτωλού ανθρώπου για έλεος, δεν θέλησε να της στερήσει την χαρά της μετανοίας. Ο Ίδιος ο Κύριος, μάλιστα είπε, ότι αυτό το μύρο θα χρησιμοποιηθεί για τον ενταφιασμό Του, θέλοντας να προϊδεάσει τον Ιούδα, δίνοντας του μια ευκαιρία ώστε να μην προχωρήσει στην τραγική πράξη της προδοσίας. Ο Ιούδας όμως, ήταν δυστυχώς τυφλωμένος.
Η μετάνοια είναι η είσοδος για τον παράδεισό μας, είναι αυτή που ενώνει την ζώσα ψυχή μας με τον Θεό. Αν δεν υπάρξει ειλικρινής μετάνοια, δεν θα υπάρξει παράδεισος για κανένα μας.
