Μουδιασμένοι καὶ ἄφωνοι μένουμε μπροστὰ στὰ τραγικὰ γεγονότα τῶν τελευταίων ὡρῶν. 

            Ἐν ἔτει 2018, λίγα χιλιόμετρα ἀπὸ τὸ κέντρο τῶν Ἀθηνῶν, στὸ παραθεριστικὸ προάστιο τῆς Ἀττικῆς ἡ τραγωδία ποὺ ἔζησαν οἱ συνάνθρωποί μας, οἱ συμπολίτες μας, οἱ γείτονές μας, οἱ συγγενεῖς καὶ οἱ φίλοι μας μᾶς παραπέμπει σὲ καιροὺς πολέμου, βίας καὶ λεηλασίας. Ἡ ἀσύλληπτη γιὰ τοὺς καιρούς μας ἐθνικὴ τραγωδία δὲν ἔχει νὰ ζηλέψει σὲ τίποτα ἀκόμη καὶ τὴν πιὸ ἐχθρικὴ εἰσβολή. Τὰ θύματα ὁλοένα καὶ αὐξάνονται, μικροί, μεγάλοι, οἰκογένειες. Ὁ Θάνατος μαρτυρικός, οἱ τραυματίες καὶ οἱ ἐγκαυματίες σὲ συνεχῆ πάλη γιὰ τὴ ζωή. Μία εἶναι ἡ λέξη, Θρῆνος! Θρῆνος γιὰ τὴν Ἑλλάδα μας, γιὰ τοὺς Ἕλληνες, γιὰ τὰ παιδιά μας, θρῆνος γιὰ ἐμᾶς, τοὺς ἀνάξιους νὰ τὰ προστατέψουμε. 

            Γιὰ μία ἀκόμη φορὰ σὲ αὐτὴ τὴ δόλια τὴν πατρίδα θρηνοῦμε ἀδικοχαμένες ἀνθρώπινες ζωές. Σὲ μιὰ μικρὴ ἔκταση ὅπως αὐτὴ τῆς Ἀττικῆς καὶ μέσα σὲ λίγους μόνο μῆνες ζοῦμε ξανὰ τὴ φονικὴ λαίλαπα τῆς ἀνικανότητάς μας.  Ὕστερα ἀπὸ τὶς ὀλέθριες συνέπειες τῶν πλημμυρῶν τῆς φτωχῆς περιοχῆς τῆς Μάνδρας, σὲ ἄλλα τρία προάστια, στὸ Μάτι, στὸ Νέο Βουτζὰ καὶ στὴ Κινέτα Ἀττικῆς, βιώνουμε τὴν ἀνθρώπινη συμφορὰ μὲ ἕνα διαφορετικὸ καταστροφικὸ πρόσωπο, αὐτὸ τῆς πυρκαγιᾶς.

            Κύριος γνωρίζει γιατί ζοῦμε καὶ πάλι ἐφιαλτικὲς στιγμές, ὅπως αὐτὲς τῶν καλοκαιριῶν τοῦ 1995 καὶ 2007. 

            Δὲν εἶναι τίποτα τυχαῖο. Ἀπὸ τὴ μιὰ τιμᾶται ὁ Ἕλληνας Πρωθυπουργὸς γιὰ τὴ δῆθεν συμβολή του στὴ διατήρηση τῆς Εἰρήνης στὰ Βαλκάνια κι ἀπὸ τὴν ἄλλη ἡ Ἑλλάδα φλέγεται καὶ οἱ Ἕλληνες πεθαίνουν ζωντανοί, μαρτυρικά. Μία εἶναι καὶ πάλι ἡ λέξη, Εἰρωνεία! Φωνὲς ἀκούγονται νὰ λένε «καταστολὴ τῶν ἀντιδράσεων στὸ ἐσωτερικὸ τῆς Ἑλλάδος». Τὴν Ἐθνικὴ προδοσία ἀκολουθεῖ ἡ ἐθνικὴ τραγωδία καὶ μάλιστα τραγωδία ἀνείπωτη, σκληρὴ καὶ ἀδιανόητη, τόσο ὥστε οἱ Ἕλληνες ἀνήμποροι καὶ ἀποκαμωμένοι νὰ λησμονοῦμε τὴν προδοσία καὶ τοὺς προδότες καὶ νὰ βουλιάζουμε στὴ θλίψη, στὸ θρῆνο καὶ στὸ πένθος, στὸ βαθὺ θρῆνο, στὸ μεγάλο πένθος γιὰ τὴν ἀπώλεια τῶν ἀθώων ἀνθρώπινων ζωῶν.

            Αὐτὲς τὶς ὧρες, ἀγαπητοὶ ἐν Χριστῷ ἀδελφοί, χρειαζόμαστε πιὸ δυνατὴ τὴν καρδιακὴ προσευχή, ἡ ὁποία ἐπιβάλλεται τόσο γιὰ ἐμᾶς ὅσο καὶ γιὰ τοὺς συνανθρώπους μας. Νὰ ἱκετεύσουμε τὸν Κύριό μας, τὴν γλυκιά μας Παναγιὰ καὶ τὸν Προφήτη Ἡλία, ὁ ὁποῖος ἔχει ἄμεση παρρησία ἐνώπιον τοῦ Κυρίου μας, νὰ πρεσβεύουν γιὰ ὅλους, ὅσοι πάσχουν αὐτὴ τὴν ὥρα σωματικὰ καὶ ψυχικά, νὰ δώσει κουράγιο, δύναμη καὶ παρηγοριὰ στοὺς πυροπαθεῖς ἀδελφούς μας. Ν’ἀναπαύσει τὶς ψυχὲς ἐκείνων ποὺ μαρτυρικὰ ἔφυγαν ἀπὸ τὴ σύντομη ζωή μας.

            Δυστυχῶς, χάθηκαν οἰκίες πολλῶν συνανθρώπων ἀλλὰ καὶ μελῶν τῆς Μητροπόλεώς μας.

            Παρακαλῶ τὴν ἀγάπη καὶ τὴν προσωπικὴ εὐαισθησία τοῦ καθενός, νὰ ὑπάρξει ἄμεση ἠθικὴ στήριξη στοὺς πληγέντες ἀπὸ τὴ πύρινη λαίλαπα.

            Παρακαλῶ τὸν Κύριό μας καὶ τὴν Παναγία μας Σουμελὰ νὰ μᾶς βοηθήσουν νὰ ξεπεράσουμε καὶ αὐτὴ τὴ δοκιμασία γιὰ ἄλλη μιὰ φορά.

Κουράγιο.

Ὁ Θεὸς μαζί μας. 

† ὁ Ἀττικῆς & Βοιωτίας Χρυσόστομος

            Με Αρχιερατική Θεία Λειτουργία εορτάσθηκε σήμερα, Κυριακή Η' Ματθαίου, η ημέρα μνήμης του Αγίου Παγκρατίου στον Καθεδρικό Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου Αχαρνών ιερουργούντος του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας κ. Χρυσοστόμου.

            Στην ομιλία του ο Επίσκοπός μας, αναφέρθηκε στο ιδιαίτερο θαυμαστό γεγονός του πολλαπλασιασμού των πέντε άρτων και των δύο ιχθύων και στον εν συνεχεία χορτασμό του πλήθους των ανθρώπων που ακολουθούσε τον Κύριο, όπως αυτό περιγράφεται στην Ευαγγελική περικοπή της ημέρας. Σύμφωνα με τον Ευαγγελιστή Ματθαίο, ο Χριστός δεν άφησε τον κόσμο να φύγει, όπως Του ζήτησαν οι μαθητές Του σκεπτόμενοι την ταλαιπωρία που θα υφίσταντο οι άνθρωποι αυτοί μέχρι να φτάσουν στα απομακρυσμένα χωριά τους. Τα αδύνατα όμως για τους ανθρώπους είναι δυνατά για τον Θεό. Ο Ιησούς δεν θα άφηνε το πιστό αυτό πλήθος που Τον ακολούθησε προσδοκώντας σε μια θαυματουργική θεραπεία να αποχωρήσει «νηστικό» και απογοητευμένο. Αντιθέτως, «εχόρτασε» το πιστό συγκεντρωμένο πλήθος «ἦσαν ἄνδρες ὡσεὶ πεντακισχίλιοι χωρὶς γυναικῶν καὶ παιδίων» τόσο με την υλική τροφή την απαραίτητη για τον ανθρώπινο οργανισμό, όσο και με την πνευματική, την εξίσου ζωτικής σημασίας για την ανθρώπινη ψυχή. Ο Κύριος, με μία Του μόνο εντολή, επιτέλεσε ένα τόσο θαυμαστό για τα ανθρώπινα δεδομένα σημείο, για να μην απογοητεύσει τον αγαπητό Του άνθρωπο, τον πιστό Του ακόλουθο. Το γεγονός αυτό της ικανοποίησης του πιστού ανθρώπου με πνεύμα, αλλά και με τροφή, μπορεί να αποτελέσει παράδειγμα και για εμάς, σήμερα. Βασική αρχή, η καρδιακή πίστη, αυτή που έπεισε τον ίδιο τον Θεό να θαυματουργήσει για άλλη μια φορά, για χάρη του ανθρώπου. 

            Αμέσως μετά πραγματοποιήθηκε η Ακολουθία της Αρτοκλασίας εις ένδειξη συμβολισμού του θαυμαστού γεγονότος του πολλαπλασιασμού των άρτων.