Με την κατ’ άνθρωπον θλίψη τελέσθηκε σήμερα, Πέμπτη προ των Βαΐων, η εξόδιος ακολουθία του μακαριστού Ιερέως π. Ευαγγέλου Βελέντζα στην Ιερά Μονή Αγίας Αικατερίνης Λουτουφίου Θηβών. Της εξοδίου προέστη ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας κ. Χρυσόστομος, με τη συμμετοχή του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κ. Γρηγορίου, Ιερέων και Διακόνου.
Ομιλία εκφώνησε, αρχικά, ο Σεβασμιώτατος Θεσσαλονίκης, εστιάζοντας στην προτεραιότητα που έδινε ο π. Ευάγγελος στο θέλημα του Θεού. Αυτή η προτεραιότητα πλούτισε τη ζωή του με θαυμαστά γεγονότα μέσω των οποίων έπαιρνε και έδινε κουράγιο όταν αντιμετώπιζε τον ανθρώπινο πόνο. Επίσης, προέτρεψε τους παρευρισκομένους να μιμηθούν ό,τι καλό αποκόμισαν από τον παπά Ευάγγελο, ως το καλύτερο μνημόσυνο για την ψυχή του. Εν κατακλείδι, εξέφρασε τις δέουσες ευχές.
Εν συνεχεία, επικήδειο εκφώνησε και ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας κ. Χρυσόστομος, ο οποίος αναφέρθηκε στην προσωπικότητα του π. Ευαγγέλου και ιδιαίτερα στο θυσιαστικό του πνεύμα και την κρυφή ελεημοσύνη του. Τόνισε ότι από την εργασία του είχε δημιουργήσει μία ευκατάστατη ζωή. Ωστόσο, όταν το κάλεσε ο καιρός, έκοψε τα θελήματά του και σήκωσε τον σταυρό της Ιερωσύνης, θυσιαζόμενος υπέρ του ποιμνίου. Κλείνοντας, ευχήθηκε στην πρεσβυτέρα Αργυρώ και τους οικείους, ως και τα πνευματικά τέκνα του μακαριστού, να έχουν την εξ ύψους παρηγορία.
Ο μακαριστός Ιερέας καταγόταν από τα Βάγια Θηβών. Παρακολούθησε τις εγκύκλιες σπουδές του στην Άρτα και αποφοίτησε από την σχολή εμποροπλοιάρχων. Διετέλεσε πρόεδρος στο σωματείο νοσηλευτών αποκλειστικών νοσοκόμων Αθηνών-Πειραιώς. Νυμφεύθηκε την Αργυρώ Βουτσίνου, η οποία του συμπαραστάθηκε σε κάθε δύσκολη στιγμή σε όλη την πορεία της ζωής τους. Τον Φεβρουάριο του 2005 έλαβε τον πρώτο βαθμό της Ιερωσύνης και τον Ιούνιο του ιδίου έτους τον δεύτερο βαθμό, στον Ιερό Ναό Ευαγγελισμού Καβάλας από τον τότε Επίσκοπο Χριστιανουπόλεως και νυν Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης κ. Γρηγόριο. Αργότερα, διετέλεσε εφημέριος στον Ιερό Ναό Αγίας Τριάδος Λιβαδειάς έως και τον Αύγουστο του 2022.
Ο π. Ευάγγελος διακρινόταν για την αγάπη του προς το θυσιαστήριο και τον συνάνθρωπο και είχε ιδιαίτερη ευλάβεια στην Παναγία. Ήταν δε άνθρωπος ευγνώμων και λίαν φιλόξενος. Προσπαθούσε να δίνει τον καλύτερο εαυτό του με αυταπάρνηση και υπακοή στην Εκκλησία και τον Επίσκοπό του. Θεωρούσε την Ιερωσύνη που έλαβε ως ύψιστη τιμή από τον Θεό, για την οποία θαύμαζε τὴν φιλανθρωπία του. Αντιμετώπιζε τις δυσκολίες με θάρρος και ελπίδα στον Θεό, ενώ όσες φορὲς αναζητούσε το θέλημα εκείνου στη ζωή του, βίωνε τα θαύματα της φιλανθρωπίας του Θεού μέσα από το θυσιαστήριο αλλά και από την διακονία του ως καλός υπηρέτης του Χριστού.
Την τελευταία του πνοή άφησε στο Γενικό Νοσοκομείο Θηβών χθες το βράδυ, σε ηλικία 61 ετών, ύστερα από μία τριετή άνιση μάχη με την επάρατη νόσο.
Είη η μνήμη αυτού αιωνία!
