Στην αγκαλιά του Νυμφίου Χριστού, που με θέρμη αγάπησε και αόκνως υπηρέτησε, παρέδωσε χθες το μεσημέρι την αγιασμένη ψυχή της η μακαριστή Καθηγουμένη της Ιεράς Μονής Οσίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου Λυκοβρύσεως, Γερόντισσα Αρσενία Μοναχή.
Η εκ Σερρών καταγόμενη μακαριστή Γερόντισσα Αρσενία, κατά κόσμον Αναστασία Τσιολάκη, ως την ώριμη ηλικία των 28 ετών δεν είχε σκεφθεί να ακολουθήσει το στάδιο της Μοναχικής Πολιτείας. Όταν κάποιο φιλικό της πρόσωπο (η νυν αδελφή της Μονής, Θεολογία Μοναχή) την επισκέφθηκε για να την αποχαιρετήσει -με αιτία της αναχώρησής της από τον κοσμικό βίο στην μοναχική παλαίστρα της Αγίας Ειρήνης- η Θεία Χάρις αλλοίωσε την νεαρή Αναστασία μέσω ενός παράδοξου γεγονότος. Καθώς η Αναστασία στεκόταν κοντά σε μια ροδιά, αντίκρισε ένα μικρό σύννεφο το οποίο βρέθηκε ξαφνικά στην καρδιά της, αναβλύζοντας άρρητη ευωδία. Τότε, δίχως δεύτερη σκέψη, η Αναστασία προέβη στην βαρύνουσα δήλωση ότι δεν θα νυμφευθεί επίγειο και φθαρτό άνθρωπο, αλλά τον Γλυκύτατο Νυμφίο της Εκκλησίας, τον Χριστό μας. Έτσι, οι δύο φίλες εισήλθαν μαζί στο Μοναχικό στάδιο το έτος 1961.
Η δια του Μεγάλου και Αγγελικού Σχήματος μετονομασθείσα Αρσενία Μοναχή, διατηρούσε στην αγνή καρδιά της μια φλόγα έρωτος προς τον Θεό, η οποία την ωθούσε προς την απαρασάλευτη τήρηση των μοναχικών της καθηκόντων και προς μία αγέρωχη προθυμία διακονίας. Οι πλούσιες αρετές της δεν διέφυγαν της προσοχής των Μακαριστών Κτητόρων της Μονής, Μητροπολίτου Κυκλάδων Γαβριήλ, Μελετίας και Παϊσίας των Μοναχών, τους οποίους στήριξε με την υποδειγματική και σιωπηρή υπακοή της, φροντίζοντας παράλληλα να συλλέγει με φόβο Θεού την πνευματική γύρη της σοφίας τους. Τόσο ευαρέστησε τον Θεό και την αδελφότητα, ώστε μετά την κοίμηση της Γερόντισσας Παϊσίας, να την διαδεχθεί στον σταυρικό ηγουμενικό θρόνο με την ομόφωνη ψήφο των αδελφών το 1998.
Ως Ηγουμένη, η Μακαριστή Αρσενία τίμησε τους κόπους και τους ιδρώτες των προ αυτής Γεροντισσών. Ως πραγματική μητέρα στάθηκε στους πόνους και τις χαρές των πνευματικών της τέκνων, αγωνιζόμενη ώστε να μην «απολεσθεί εξ αυτών ουδεμία». Έχοντας ως στόχο την Θέωση νουθετούσε, στήριζε, αλλά και έλεγχε τις αδελφές όταν εκείνες έπιπταν σε σφάλματα. Επιπλέον, υπήρξε -δίχως να το διατυμπανίζει- βαθύτατα ελεήμων, ως αποτέλεσμα της ευσπλαχνίας της προς εκείνους οι οποίοι είχαν ανάγκη. Καλλίφωνος ούσα, διεύθυνε επί δεκαετίες τον ψαλτικό χορό της Μονής ενισχύοντας την μετά κατανύξεως προσευχή των πιστών.
Η Γερόντισσα Αρσενία ήταν μία Μοναχή στολισμένη με τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος, γεγονός αδιαμφισβήτητο για όσους την γνώρισαν. Ήταν η, κατά τον Σολομώντα, «ανδρεία γυναίκα», η οποία «τιμιωτέρα εστί λίθων πολυτελών». Ήταν μία Ηγουμένη με όραμα, όχι μόνο προς όφελος της Μονής, αλλά και της εμπερίστατης ελληνικής κοινωνίας. Δυστυχώς, όμως για λόγους γνωστούς μόνον εις τον Κύριό μας, το όραμα αυτό δεν πρόλαβε να το ολοκληρώσει, εξαιτίας σοβαρής ασθένειας που την ταλαιπώρησε τα τελευταία έτη ως την χθεσινή ημέρα, όταν προετοιμασμένη πνευματικά εξεδήμησε προς Κύριον.
Η Εξόδιος Ακολουθία της Μακαριστής Γερόντισσας τελέσθηκε σήμερα το μεσημέρι στο Καθολικό της Μονής υπό του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας κ. Χρυσοστόμου. Εξαιτίας της πανδημίας, η Ακολουθία τελέσθηκε σε στενό κύκλο με την μοναδική παρουσία της αδελφότητος και ορισμένων εκ των λαϊκών διακονητών της Μονής.
Στον επικήδειο λόγο του, ο Σεβασμιώτατος τόνισε ότι η τριάδα των γεροντισσών που υπηρέτησαν σχεδόν έναν αιώνα το Μοναστήρι παρουσιάζει μια αρμονική συνέχεια, δεδομένου ότι η μεν Μοναχή Μελετία χάραξε, η δε Μοναχή Παϊσία διέσωσε και η Μοναχή Αρσενία παρέλαβε. Ευχήθηκε δε, ώστε και η επόμενη Γερόντισσα να βαδίσει στα χνάρια των προηγουμένων προς δόξαν Θεού και της Οσίας Ειρήνης.
Είθε ο Αναστάς Κύριός μας να υποδεχθεί την Μακαριστή Αρσενία Μοναχή χαίρουσα και σκιρτώσα στον Παράδεισο της τρυφής, εκεί όπου απουσιάζει ο πόνος, η λύπη και ο στεναγμός.
Αιωνία αυτής η μνήμη.
