Προς Κύριον εξεδήμησε χθες, Δευτέρα, ήμερα μνήμης του Αγίου Πολυκάρπου Σμύρνης, ένας λίαν αγαπητός και καλλίφωνος κληρικός της Μητροπόλεώς μας, ο Αρχιμανδρίτης π. Θεόκλητος Σταύρου.
Ο μακαριστός Αρχιμανδρίτης π. Θεόκλητος, κατά κόσμον Ευστράτιος Σταύρου, του Βασιλείου και της Σουλτάνας, γεννήθηκε στο Πλωμάρι της Λέσβου στις 11/10/31. Ήδη εκ κοιλίας μητρός, ο προς Κύριον εκδημήσας παρουσίασε σημάδια που έδειχναν την μελλοντική του σταδιοδρομία. Μάλιστα, ένα γεγονός που γινόταν συχνά για εκείνον αιτία εν Χριστώ καυχήσεως αποτέλεσε ο κατά την Βάπτιση του σχηματισμός του σημείου του Τιμίου Σταυρού με το έλαιο της κολυμβήθρας. Κατά τα παιδικά και νεανικά του χρόνια, ο π. Θεόκλητος έχοντας χαραγμένα στην καρδιά του τα λόγια του ψαλμωδού: “Εὐφράνθην ἐπὶ τοῖς εἰρηκόσι μοι Eἰς οἶκον Κυρίου πορευσόμεθα”, δεν έπαυε να επισκέπτεται Ναούς και Μοναστήρια, συλλέγοντας οτιδήποτε καλό θα μπορούσε να τον ενισχύει στην πολυπόθητη μελλοντική ιερατική του πορεία.
Ευθύς μετά την διεκπεραίωση των στρατιωτικών του καθηκόντων, συγκαταλέχθηκε στις τάξεις των Μοναχών της ιστορικής Ιεράς Μονής Υψηλού στην Λέσβο, της οποίας αναδείχθηκε Ηγούμενος. Μεταξύ της αλληλογραφίας της Μονής υπήρχαν περιοδικά από δημοσιογραφικά όργανα της Εκκλησίας Γ.Ο.Χ. Ελλάδος τα οποία στέλνονταν εκεί, ήδη από την εποχή που διατελούσε εξόριστος ο Πρωθιεράρχης της Εκκλησίας μας, Άγιος Χρυσόστομος ο νέος Ομολογητής. Μέσα από την μελέτη των περιοδικών αυτών, ο πρόθυμος να αρνηθεί τον εαυτό του -ένεκεν της αληθείας, Ηγούμενος, ήρθε σε επαφή με το ημερολογιακό ζήτημα και αποφάσισε συνειδητά να επιστρέψει στην παράδοση της Εκκλησίας, με αποτέλεσμα να υποστεί εξορία, την οποία υπέμεινε καρτερικά, ελπίζοντας στην Σκέπη της Θεομήτορος. Εν μέσω αυτής της κατάστασης, προσκολλήθηκε στις τάξεις των κληρικών της Εκκλησίας μας, πλησίον του μακαριστού τότε Επισκόπου Διαυλείας και μετέπειτα Μητροπολίτου Αττικής και Διαυλείας, κυρού Ακακίου.
Ως κληρικός των επαρχιών Βοιωτίας και Αττικής, ο εκλιπών Αρχιμανδρίτης π. Θεόκλητος υπηρέτησε τους Ιερούς Ναούς Τιμίου Προδρόμου Λουτουφίου, Ευαγγελιστρίας Δομβραίνας -όπου ανέπτυξε πνευματικό σύνδεσμο με έναν κληρικό που στόλισε με τον βίο του την Εκκλησία μας, τον μακαριστό π. Ευστάθιο Παπαγριά- καθώς και Ναούς των περιχώρων της Βοιωτίας. Παράλληλα, υπηρέτησε τους Ιερούς Ναούς Αγίων Αναργύρων Ελευσίνας και Τιμίου Σταυρού Αχαρνών, καθώς επίσης και την Ιερά Μονή Αγίου Νικολάου Παιανίας, ενώ τα τελευταία χρόνια εφημέρευε στην Ιερά Μονή Αγίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου Λυκοβρύσεως.
Ο μακαριστός π. Θεόκλητος υπήρξε ένας κληρικός συνεπής στα καθήκοντά του και λίαν φιλακόλουθος. Υποδειγματική ήταν η φροντίδα του να συγκεντρώσει Ακολουθίες πολλών Αγίων με σκοπό να τους τιμά ιδιαίτερα και να έχει την πρεσβεία τους. Υπήρξε φιλάνθρωπος και στοργικός, καθώς παραμελώντας πολλές φορές τις προσωπικές ανάγκες του, στήριξε ηθικά και οικονομικά εμπερίστατες οικογένειες και επιπλέον, ανέλαβε τα δίδακτρα παιδιών προορίζοντάς τα για ανώτερη μόρφωση.
Από τον Φεβρουάριο του 1994, ημέρα μνήμης του Αγίου Πολυκάρπου Σμύρνης, δηλαδή επί 27 ολόκληρα χρόνια, ο μακαριστός εφιλοξενείτο στην οικία των ευλαβεστάτων Χριστιανών Κωνσταντίνου και Στυλιανής Σαμπάνη, οι οποίοι ως γνήσια τέκνα της Αγάπης του Χριστού, τον περιέθαλψαν σαν πατέρα και αδελφό, ύστερα από ένα δυστυχές γεγονός που έπληξε την οικογένειά τους. Η ιερατική του παρουσία, καθώς οι ίδιοι μαρτυρούν, ήταν ένα βάλσαμο στις θλίψεις τους, μία διαρκής πηγή στήριξης και χαράς.
Το βράδυ της Δευτέρας το λείψανο του μακαριστού μεταφέρθηκε στον Ιερό Ναό Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης Ασπροπύργου, όπου καθ΄ όλη τη νύχτα εντεταλμένοι υπό του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας κληρικοί ανεγίνωσκον διαδοχικά το Ιερό Ευαγγέλιο, μέχρις ότου άρχισε η Ακολουθία του Όρθρου, το πρωί της Τρίτης.
Με το πέρας της Θείας Λειτουργίας τελέσθηκε η Εξόδιος Ακολουθία του π. Θεοκλήτου υπό του Πρεσβυτέρου π. Ματθαίου Μαβίδη και του Ιεροδιακόνου π. Θεοκλήτου Τασούλη.
Κατά την διάρκεια της Εξοδίου Ακολουθίας, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Χρυσόστομος τέλεσε Τρισάγιο υπέρ αναπαύσεως του μακαριστού π. Θεοκλήτου εντός της Ιεράς Μονής Παναγίας Κοσμοσώτειρας Κρυονερίου.
Ευχόμαστε η ψυχή του να τύχει της μακαρίας αναπαύσεως που απολαμβάνουν οι Δίκαιοι στην χαρά του Παραδείσου.
Να έχουμε την ευχή του.
