Όταν οι Χριστιανοί ενδίδουν και τελικά υποκύπτουν σε επιτακτικές εντολές και σε απόλυτα “θέλω" της πολιτικής ηγεσίας που αφορούν την πίστη και την παράδοση, τότε αλλοιώνονται και εξελικτικά, αλλοτριώνονται.
Έχει ξεπεράσει κάθε όριο υπομονής αυτό το οποίο βιώνουμε περίπου ένα χρόνο.
Σύσσωμοι όλοι, από την πρώτη στιγμή αγωνιστήκαμε και αγωνιζόμαστε έως τώρα, για την προστασία, τη δική μας και των συνανθρώπων μας, από τον θανατηφόρο ιό. Με επιφύλαξη και αγωνία υποστήκαμε τις επιβεβλημένες αποφάσεις της πολιτικής προστασίας αναλογιζόμενοι το βάρος της ευθύνης. Με συντετριμμένη καρδιά υποβληθήκαμε σε δοκιμασίες και σε όσα αυταρχικά μας επέβαλαν: να κλείσουν οι Ιεροί Ναοί, να σιγήσει το γλυκό προσκλητήριο της καμπάνας που επί αιώνες στολίζει με τον ήχο της τις Ιερές Ακολουθίες που τελούνται σε κάθε γωνιά της Πατρίδας μας, να πάψουν τα μεγάφωνα και εν τέλει, να ψάλλουμε το βροντερό παιάνα της νίκης κατά τού θανάτου, το «Χριστός Ανέστη», βουβά. Έπειτα, κατά τη δεύτερη φάση της επιβολής των μέτρων, υπομείναμε την απαγόρευση των λιτανειών πριν και μετά τον Δεκαπενταύγουστο, και πλέον, ιστάμεθα ενώπιον των νέων επιβεβλημένων μέτρων της πολιτείας, για ακόμη μια φορά, τη βίαιη φίμωση των Ναών εν όψει των ημερών του Αγίου Δωδεκαημέρου, με αποκορύφωμα την “λίαν επικίνδυνη” κατάδυση του Τιμίου Σταυρού ανά την ελληνική επικράτεια... Ω της παραφροσύνης! Άνθρωποι ρηχοί, χοϊκοί, άγευστοι της Ζωής, προσπαθούν να καταργήσουν την αρχαιότερη εορτή της Ορθοδόξου Εκκλησίας, εκείνης κατά την οποία αγιάζεται η φύσις των υδάτων και πάσα νόσος καταργείται δια της μετά πίστεως μεταλήψεως του Μεγάλου Αγιασμού, για χάρη της δημόσιας υγείας. Πόσο οξύμωρο!
Από την άλλη, με πόνο αλλά και ελπίδα αντικρίζουμε την καθολική αγανάκτηση κλήρου και θρησκευόμενου λαού εξαιτίας της πρωτόγνωρης, από πλευράς της ελληνικής πολιτείας, ακύρωσης της Ορθόδοξης Εκκλησίας, της Μάνας του Έθνους μας. Επί τούτοις δε, στο κτίσμα αυτό της σύγχυσης και του βανδαλισμού της πίστης μας, έρχεται να προσθέσει το λιθαράκι της -για να μην πω τον ογκόλιθο- η συνεχής και κατευθυνόμενη βομβαρδιστική προπαγάνδα από τα τρομολαγνικά ΜΜΕ, που όπως μπορεί να καταλάβει και ο πλέον αδαής, στοχεύει στην αποκαθήλωση οποιουδήποτε ιερού και οσίου έχει απομείνει στην Ορθόδοξη Ελλάδα του σήμερα.
Απλά και ταπεινά, πλην όμως με επίγνωση, αναβοώ: φτάνει πια!
Ξεπέρασαν κι αυτούς τους Αγαρηνούς που μας είχαν υπόδουλους (όχι ότι τώρα είμαστε ελεύθεροι) 400 και πλέον χρόνια, οι οποίοι, σημειωτέον, ως ένα σημείο σέβονταν την Εκκλησία και ιδιαιτέρως το πρόσωπο της Υπεραγίας Θεοτόκου. Μας επέβαλαν τη μάσκα (της οποίας τη συμβολή στην προστασία κατά του ιού κατανοούμε πλήρως), όμως αυτοί, προκειμένου να προστατευθούν από τον ιό δια της μάσκας, χρειάστηκε να βγάλουν εκείνη που επί δεκαετίες φορούν, τη μάσκα του ευπατρίδη και θεοσεβούμενου, διότι οι δύο μάσκες μαζί θα τους προκαλούσαν δυσφορία. Φάνηκε πλέον ξεκάθαρα, εκ του αποτελέσματος, η πρόθεσή τους να αποδομήσουν παράδοση και πίστη.
Οι μεταβολές που βιώνουμε είναι ραγδαίες κι επικίνδυνες, οι στιγμές και οι μέρες που διανύουμε είναι ιστορικές. Αν δεν αφυπνιστούμε, αν δεν προσπαθήσουμε όλοι μαζί ενωμένοι, με συνοχή, να αντιμετωπίσουμε αυτό το κακό, το «τέλος» θα είναι εγγύς. Αν γυρίσουμε πίσω στην ιστορία θα δούμε ότι όσες φορές ανακατεύτηκαν πολιτικά πρόσωπα στη διοίκηση και στις παραδόσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας, το μόνο που κατάφεραν ήταν ο διχασμός. Εδώ στην Ελλάδα είμαστε πολυπαθείς κι έχουμε αμέτρητα παραδείγματα που αποδεικνύουν τα ανωτέρω. Ας προβληματισθούμε πριν είναι αργά για όλους και για τη Πατρίδα μας.
Γνωρίζοντας το μέγεθος της επικινδυνότητος του ιού που μαστίζει την ανθρωπότητα, σεβόμαστε και με συνέπεια τηρούμε τα μέτρα για την προστασία της υγείας όλων.
Με καρδιακό ενδιαφέρον για την υγεία των συνανθρώπων μας λοιπόν, μα και για τη διατήρηση της Ορθής Πίστης, να προσευχόμαστε αδιαλείπτως, ώστε να απαλλαγούμε από οποιονδήποτε σωματικό αλλά και πνευματικό κίνδυνο.
