Θ' Κυριακή του Λουκά ο Ποιμενάρχης μας λειτούργησε στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας στο Πυρί Θηβών.
Στην ομιλία του εξήγησε την Ευαγγελική παραβολή του άφρονος πλουσίου,τονίζοντας ότι η πλεονεξία είναι ειδωλολατρία κατά τον Απόστολο Παύλο και η μνήμη θανάτου σωτηρία για τη ψυχή μας. Ευλογημένος και ευτυχισμένος είναι εκείνος που έχει καταφέρει πριν ακόμη ολοκληρωθεί το σύντομο διάστημα της εδώ παραμονής του, να «απελευθερωθεί» από κάθε υλικό αγαθό, αλλά και κάθε κακότητα, εμπάθεια, ζήλια και εκδίκηση. Ο Επίσκοπός μας αναφέρθηκε ευσχήμως σε μια από τις μεγαλύτερες κατακτήσεις του ανθρώπου, την «απελευθέρωσή» του από κάθε περιττή ύλη, αλλά και από κάθε μικροπρεπές συναίσθημα. Η αγωνία και ανησυχία για τα «κεκτημένα» μας, που συχνά συνοδεύεται από τη δυστυχία του εγωισμού και του εγωκεντρισμού δεν είναι παρά μια μικρή κόλαση, που εμείς οι ίδιοι χτίζουμε για τους εαυτούς μας. Η απαλλαγή τόσο από υλικά «δεσμά», όσο και από τα πάθη που συχνά αυτά γεννούν, είναι το πραγματικό «κεκτημένο» στο οποίο ο άνθρωπος πρέπει να στοχεύει. Το κεκτημένο αυτό ανήκει -όπως όλοι γνωρίζουμε στους Αγίους και δικαίους ανθρώπους. Ο Ποιμενάρχης μας έκανε σαφή τη διαφορά μεταξύ του ανδρός που έχει, αλλά διαθέτει, παρέχει και διαχειρίζεται με σωφροσύνη, έτοιμος πάντα -όταν ο Θεός θελήσει- να αποχωριστεί τα υπάρχοντά του, και αυτού ο οποίος έχει, αλλά φυλάττει, φρουρεί και τρέμει για την απώλειά τους και ζει με την ψευδαίσθηση της μονίμου επιγείου υπάρξεώς του.
