Σε κλίμα συγκίνησης τελέστηκε η Εξόδιος Ακολουθία της μακαριστής Γερόντισσας Συγκλητικής, Προηγουμένης της Ιεράς Μονής Παναχράντου Μεγάρων.
Της Εξοδίου Ακολουθίας προεξήρχε ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας, κ. Χρυσόστομος -ο οποίος και εκφώνησε τον επικήδειο- με τη συμμετοχή του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κ. Γρηγορίου, Ιερέων και Διακονών. Μοναχές από διάφορα μοναστήρια εντός και εκτός Αττικής, συγγενείς και πρόσωπα που τη γνώρισαν, προσήλθαν να τιμήσουν την μακαριστή Γερόντισσα.
Από νεαράς ηλικίας, το έτος 1948, ξεκίνησε να βιώνει την μοναχική πολιτεία, όταν ακριβώς μετά από 10 χρόνια, το 1958 εγκαταβίωσε στη νεοσύστατη τότε Μονή Παναχράντου Μεγάρων, υπό την καθοδήγηση του πνευματικού πατρός αυτής, μακαριστού Αρχιεπισκόπου κυρού Χρυσοστόμου.
Επί σειρά δεκαετιών προΐστατο της ιεράς αδελφότητος ως Ηγουμένη, μέχρι και τη στιγμή που οι σωματικές δυνάμεις της την εγκατέλειψαν.
Διακρινόταν για την πίστη, την αγάπη, την ανιδιοτέλεια, την ανεξικακία, την καλοσύνη και με το ιλαρό χαμόγελο της μετέφερε πάντοτε, σε όποιον την πλησίαζε, Λόγο Χριστού.
Ήταν από τα πρώτα πρόσωπα που συνέβαλαν στην ανοικοδόμηση της Μονής Παναχράντου με απόλυτη αυταπάρνηση και ζήλο, με υπομονή και επιμονή.
Εκ μέρους της αδελφότητος η νέα Ηγουμένη, Γερόντισσα Μαριάμ, απηύθυνε σύντομη ομιλία σκιαγραφώντας την προσωπικότητα της και εκφράζοντας συνάμα τις ευχαριστίες της προς τη μακαριστή, για όλη της τη θετική συμβολή προς τη Μονή και την αδελφότητα.
Της Εξοδίου Ακολουθίας προεξήρχε ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας, κ. Χρυσόστομος -ο οποίος και εκφώνησε τον επικήδειο- με τη συμμετοχή του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κ. Γρηγορίου, Ιερέων και Διακονών. Μοναχές από διάφορα μοναστήρια εντός και εκτός Αττικής, συγγενείς και πρόσωπα που τη γνώρισαν, προσήλθαν να τιμήσουν την μακαριστή Γερόντισσα.
Από νεαράς ηλικίας, το έτος 1948, ξεκίνησε να βιώνει την μοναχική πολιτεία, όταν ακριβώς μετά από 10 χρόνια, το 1958 εγκαταβίωσε στη νεοσύστατη τότε Μονή Παναχράντου Μεγάρων, υπό την καθοδήγηση του πνευματικού πατρός αυτής, μακαριστού Αρχιεπισκόπου κυρού Χρυσοστόμου.
Επί σειρά δεκαετιών προΐστατο της ιεράς αδελφότητος ως Ηγουμένη, μέχρι και τη στιγμή που οι σωματικές δυνάμεις της την εγκατέλειψαν.
Διακρινόταν για την πίστη, την αγάπη, την ανιδιοτέλεια, την ανεξικακία, την καλοσύνη και με το ιλαρό χαμόγελο της μετέφερε πάντοτε, σε όποιον την πλησίαζε, Λόγο Χριστού.
Ήταν από τα πρώτα πρόσωπα που συνέβαλαν στην ανοικοδόμηση της Μονής Παναχράντου με απόλυτη αυταπάρνηση και ζήλο, με υπομονή και επιμονή.
Εκ μέρους της αδελφότητος η νέα Ηγουμένη, Γερόντισσα Μαριάμ, απηύθυνε σύντομη ομιλία σκιαγραφώντας την προσωπικότητα της και εκφράζοντας συνάμα τις ευχαριστίες της προς τη μακαριστή, για όλη της τη θετική συμβολή προς τη Μονή και την αδελφότητα.
