Με κατάνυξη και λαμπρότητα η Κυριακή των Βαΐων στη Μητρόπολή μας
Με την αρμόζουσα εκκλησιαστική λαμπρότητα και θρησκευτική ευλάβεια εορτάσθηκε και φέτος η ανάμνηση της νικηφόρου και θριαμβευτικής εισόδου του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού στα Ιεροσόλυμα. Η καθιερωμένη Μητροπολιτική εορτή των Βαΐων τελέσθηκε στον Καθεδρικό Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου Αχαρνών της Ιεράς Μητροπόλεως Αττικής και Βοιωτίας. Της Θείας Λειτουργίας προεξήρχε ὁ Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας κ. Χρυσόστομος.
Ο Επίσκοπός μας, κατά το κήρυγμα του Θείου λόγου, αναφέρθηκε στο μεγάλο γεγονός που διπλά εορτάζουμε με την ολοκλήρωση της Αγίας Τεσσαρακοστής. Την επικράτηση του Χριστού μας επί του θανάτου, η οποία αποκαλύπτεται με την Ανάσταση του Λάζαρου, αλλά και την πανηγυρική είσοδό Του, ως νικηφόρου Βασιλέα, στην Ιερά πόλη της Ιερουσαλήμ.
Η είσοδος του τροπαιούχου βασιλιά, στρατηγού και ηγέτη στην πόλη -ύστερα από έναν νικηφόρο, αλλά συνήθως σκληρό και καταστροφικό πόλεμο- και η πανηγυρική υποδοχή από τον λαό και τους πολίτες, αποτελούσε την εποχή εκείνη παραδοσιακή και καθιερωμένη εκδήλωση. Ο εκάστοτε βασιλιάς, καθισμένος σε θρόνο βασταζόμενο από στρατιώτες ή δούλους, έμπαινε στην πόλη του περήφανος με σκήπτρο στα χέρια, ενώ έσερνε πίσω του τα λάφυρα της μάχης, πλούτη, αλλά και αιχμάλωτους ανθρώπους, στρατιώτες και άμαχους, απολαμβάνοντας τις επευφημίες και τις έξαλλες εκδηλώσεις του κόσμου και των υπηκόων του.
Ο δικός μας Βασιλιάς, ο Ένας, ο Βασιλιάς της Οικουμένης, είπε, μπήκε στην Αγία πόλη, νικηφόρος, νικητής επί του θανάτου, ύστερα από μια μάχη ανώδυνη, χωρίς απώλειες για κανέναν. Δεν είχε θρόνο, ούτε δούλους να Τον κρατούν στα χέρια. Για θρόνο είχε ένα μικρό πουλάρι, στρατιώτες είχε τους μαθητές Του που ανέμελα και χαρούμενα απλά Τον συνόδευαν. Στα Άγια Του χέρια δεν κράταγε σκήπτρο, αλλά με αυτά, ελεύθερα και καθαρά, χαιρετούσε τους ανθρώπους, μοίραζε ευχές και ευλογίες. Δεν κουβαλούσε μαζί Του λάφυρα, «λεία» Του ήταν μόνον αυτοί που οικειοθελώς και με χαρά Τον ακολούθησαν. Την είσοδό Του δεν πανηγύρισαν υπήκοοι και πολίτες κάποιου τροπαιούχου ηγέτη, αλλά άνθρωποι απλοί, νέοι, παιδιά, οικογενειάρχες οι οποίοι στο πρόσωπό Του έβλεπαν, όχι το υλικό κέρδος και την εξουσία, αλλά τη σωτήρια τους.
Αυτό το απολύτως ανατρεπτικό και επαναστατικό για τα κοσμικά δεδομένα της εποχής γεγονός, εορτάζουμε και εμείς, αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί, σήμερα. Αναπαριστούμε την είσοδο του Χριστού μας, του σεμνού και καταφρονημένου, Σωτήρα Βασιλιά, στην Αγία πόλη. Ας γίνει αυτή η πόλη, η καρδιάς μας, που γεμάτη συναισθήματα αγνά και ειλικρινή, όπως εκείνοι οι άνθρωποι τότε, θα υποδεχθεί τον Σωτήρα. Ας επιτρέψουμε αδελφοί, να νιώσουμε την Αγία είσοδο του Χριστού στην ψυχή μας, όπως έκαναν άλλοτε αυτοί που Τον πίστεψαν, κι ας διατηρήσουμε την πίστη μας αυτή, μέχρι το τέλος.
Ο Σεβασμιώτατος τόνισε τη σημαντικότητα της διατήρησης της πίστεως της Ορθοδόξου έως το τέλος, τη πίστεως αναλλοίωτης και αλώβητης από τις επιβουλές των διαφόρων δήθεν ηγετών. Η Ορθόδοξή μας πίστη, είπε, με τη Χάρη του Θεού, θα σώσει κι εμάς και την πατρίδα μας και τον κόσμο όλο.
Ακολούθησε η καθιερωμένη μεγάλη λιτανευτική πομπή μετά Βαΐων και κλάδων υπό τους ήχους της φιλαρμονικής του Δήμου στους κεντρικούς δρόμους των Αχαρνών, με τη συμμετοχή των κληρικών, εκατοντάδων νέων ενδεδυμένων με παραδοσιακές ενδυμασίες και παιδιών των Κατηχητικών μας Σχολείων και Ποντιακών Συλλόγων. Την Ιερά εικόνα, περιστοιχούμενη από νέες και νέους με τοπικές φορεσιές της Αχαρναϊκής πόλης από το Λύκειο Ελληνίδων Αχαρνών, βάσταζαν στα χέρια νέοι ενδεδυμένοι με παραδοσιακές στολές του Πόντου. Την Ιερή λιτανεία συνόδευσαν ο Δήμαρχος Αχαρνών κ. Ιωάννης Κασσαβός, Αντιδήμαρχοι και Δημοτικοί σύμβουλοι των Δήμων Αχαρνών και Ασπροπύργου, εκπρόσωποι Τοπικών Φορέων και της τοπικής κοινωνίας και βέβαια πλήθος πιστών.
Άμα τη επιστροφή της Ιεράς εικόνος στον προαύλιο χώρο του Ιερού Ναού, εψάλη ο Εθνικός Ύμνος από το πλήθος των παρευρισκομένων.
Περισσότερα...
«Από το Πάθος στην Ανάσταση» στην Ιερά Μονή Παναχράντου Μεγάρων
Ανήμερα της εορτής της Ανάστασης του Λαζάρου, το απόγευμα, ολοκληρώθηκε με την ευχή του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη μας κ. Χρυσοστόμου, ο κύκλος της σειράς των μουσικών εκδηλώσεων αφιερωμένος στο «Θείο δράμα» του Κυρίου μας, με τίτλο «από το Πάθος στην Ανάσταση». Στην Ιερά Μονή Παναχράντου Μεγάρων και συγκεκριμένα στο κατάγραπτο και κοσμούμενο με εξαιρετική αγιογράφηση Καθολικό της Μονής, πραγματοποιήθηκε η τελευταία, για εφέτος, απόδοση του μουσικού και αφηγηματικού αυτού αριστουργήματος.
Ακούστηκαν Βυζαντινοί Ύμνοι των Αγίων ημέρων της Μεγάλης Εβδομάδας από τον Μικτό Βυζαντινό Χορό της Ιεράς Μητροπόλεως Αττικής και Βοιωτίας, υπό τη χοραρχία του κ. Ιωάννη Κιαχόπουλου, συνδεδεμένοι αρμονικά μέσα από πεζό και ποιητικό λόγο, τον οποίο και απέδωσε άψογα ο π. Λεωνίδας Πίττος. Τόσο η άρτια εκτέλεση των Ύμνων, όσο και η παραστατική αφήγηση, ανήγαγαν την εκδήλωση σε ένα γεγονός για τους παρευρισκόμενους, σχεδόν βιωματικό.
Με την ολοκλήρωση της εκδήλωσης, ο Σεβασμιώτατος ευχαρίστησε τον Χοράρχη και τα μέλη της Χορωδίας μας, τον π. Λεωνίδα και τους πατέρες εκείνους που με συνέπεια ακολούθησαν και υποστήριξαν την οργάνωση των εκδηλώσεων. Όλοι εσείς, είπε, παρά τον προσωπικό σας αγώνα καθ’ όλη την περίοδο της Αγίας Τεσσαρακοστής, συμβάλατε με το έργο αυτό, στη διαμόρφωση του κλίματος, αλλά και της διαθέσεως η οποία πρέπει όλους να μας περιβάλει τις Άγιες ημέρες που διανύουμε.
Ο Επίσκοπός μας, απευθυνόμενος στους παρευρισκόμενους, αφού ευχαρίστησε πρωτίστως τον Θεό που με τη Χάρη Του φτάσαμε και φέτος έως εδώ, θέλησε να αναφερθεί σε ένα ιδιαίτερης σημασίας σημείο της σημερινής εορτής, της Ανάστασης του Λαζάρου. Δεν είναι καθόλου τυχαίο, είπε, όπου το μοναδικό όνομα που αναφέρεται σε παραβολή, και συγκεκριμένα στην παραβολή του πλουσίου και του φτωχού, είναι αυτό του Λαζάρου. Είναι γνωστή, είπε, σε όλους μας η απάνθρωπη και άσπλαχνη στάση του πλουσίου απέναντι στο φτωχό και ταλαιπωρημένο Λάζαρο, που προσπαθούσε να επιβιώσει από τα ψίχουλα και τα αποφάγια του πλουσίου. Οι δυο αυτοί άνθρωποι έφυγαν κάποτε από τον κόσμο τούτο. Ο πλούσιος, που πλέον βρισκόταν στον Άδη βασανιζόμενος εξαιτίας του εσφαλμένου τρόπου της επίγειας ζωής του, ζήτησε από τον Αβραάμ να στείλει τον Λάζαρο -που βρισκόταν μεταξύ αγγέλων- στους αδελφούς του, να τους πείσει να μετανοήσουν, διότι μπορεί αυτοί να μην υπάκουαν τους Προφήτες και τον Μωυσή, αλλά ένας άνθρωπος αναστημένος από την άλλη ζωή, θα τους έπειθε. Αρνούμενος ο Αβραάμ, απάντησε, ότι αυτοί που δεν πείθονται από τον Μωυσή και τους Προφήτες, δεν θα πεισθούν ακόμη κι αν νεκρός άνθρωπος αναστηθεί. Η Ανάσταση του Λαζάρου -ο οποίος «ἠγέρθη ἐκ νεκρῶν» προαναγγέλλοντας την Ανάσταση του Χριστού μας- μας θυμίζει και τα λόγια του Αβραάμ μέσω της παραβολής του Κυρίου. Πράγματι, αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί, η ανάσταση του Λαζάρου, όχι μόνον δεν έπεισε όλους τους ανθρώπους να μετανοήσουν, αλλά ενέτεινε το μίσος κάποιων εναντίον του επί τεσσάρων ημερών νεκρού και αναστημένου Λαζάρου, αλλά και εναντίον του ίδιου του Χριστού μας.
Τέλος ο Επίσκοπός μας ευχήθηκε σε όλους καλή Ανάσταση!
Περισσότερα...