Στα Μοναστήρια και τους Ναούς της μυροβόλου Χίου υπάρχει η ευλογημένη παράδοση της λιτάνευσης Ιερών Εικόνων κατά την κοσμοχαρμόσυνη πασχάλια περίοδο, προκειμένου να αγιασθεί ο τόπος και να εκδιωχθεί το κακό.
Στο ιστορικό καθίδρυμα του Ταξιάρχη, στο χωριό των Νενήτων, η ευλογημένη αυτή συνήθεια λαμβάνει χώρα την Κυριακή των Μυροφόρων. Το Ιερό Εικόνισμα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ διαβαίνει σχεδόν από όλους τους δρόμους του χωριού σκορπίζοντας την ευλογία στους κατοίκους.
Την περασμένη χρονιά, λόγω των αυστηρών μέτρων, η λιτανεία μετατέθηκε κατ' εξαίρεση την Κυριακή των Αγίων Πάντων. Δυστυχώς, φέτος τα μέτρα της πολιτείας για άλλη μια φορά δεν επέτρεψαν την μεγάλη και λαμπρή περιφορά κατ' αυτή την ημέρα.
Ωστόσο, το πρωί της Κυριακής των Μυροφόρων, μετά την Θεία Λειτουργία την οποία τέλεσε ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας κ.Χρυσόστομος, πλαισιωμένος από τον Πανοσιολογιώτατο Γέροντα της Μονής των Αγίων Πατέρων, π.Αθανάσιο, η εικόνα του Ταξιάρχη βγήκε, κατόπιν προτροπής του Σεβασμιωτάτου, ως την εξωτερική είσοδο της Μονής. Εκεί, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας με τον Γέροντα Αθανάσιο και την στήριξη ευλαβών Xιωτών, ύψωσαν σε σχήμα Σταυρού τον Ταξιάρχη στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, εκφωνώντας, παράλληλα, δεήσεις, ώστε με τις πρεσβείες του να λυτρωθεί η Χίος, αλλά και ολόκληρη η ταλαιπωρημένη ανθρωπότητα από οιονδήποτε ορατό και αόρατο εχθρό.
Εν τέλει δε, η Ιερή Εικόνα στήθηκε για πρώτη φορά προ των πυλών και οι πανηγυριστές με συγκίνηση περνούσαν κάτω από τα πλατιά φτερά του Αρχαγγέλου για να εισέλθουν στον υπό ανακαίνιση περίβολο της Μονής. Η χαρά των ανθρώπων για την πρωτότυπη -κατά τα δεδομένα του χωριού- είσοδο ήταν τόση, ώστε ο Σεβασμιώτατος να την καθιερώσει και για τις επόμενες χρονιές, ευχόμενος να μην επαναληφθεί η απαγόρευση της μεγαλόπρεπης λιτανείας.
Στην εόρτια ομιλία που εκφώνησε ο Σεβασμιώτατος, αναφέρθηκε στην Ανάσταση, εστιάζοντας στο θάρρος των Μυροφόρων Γυναικών. Εκείνες, παρά την αδυναμία τους να αποκυλίσουν τον ογκώδη λίθο από τον Πανάγιο
Τάφο του Κυρίου, έσπευσαν να τελέσουν το έθος της αλείψεως του Δεσποτικού Σώματος με μύρα. Δεν δίστασαν, ούτε παραιτήθηκαν κατά την πορεία τους προς το εμπόδιο που νόμιζαν ότι θα συναντούσαν. Αντιθέτως, με θάρρος, το οποίο δηλώνει το ελεύθερο του χαρακτήρος αυτών, έφθασαν στο Μνήμα και είδαν τον λίθο αποκεκυλισμένο και τον Τάφο κενό. Έλαβαν τότε την πληροφορία: «Aναστήθηκε ο Ιησούς, δεν είναι εδώ». Και πράγματι, επιστρέφοντας Τον συνάντησαν να τους μεταφέρει την χαρά με μια λέξή όλο φως: «Χαίρετε». Η ζωή τους με μιάς άλλαξε. Έλαβε νόημα. Πλέον δεν τους ενδιέφερε ο θάνατος, διότι ο Διδάσκαλος τους τον είχε καταργήσει. Δεν ήταν απλώς μια πεποίθηση. Ήταν αληθής μαρτυρία, η οποία σφράγισε ότι ο Ιησούς είναι αληθώς ο Χριστός. Σε Εκείνον, τον Αναστάντα Χριστό ελπίζοντας, οφείλουμε να αποτινάξουμε κάθε ίχνος φόβου και απελπισίας. Τα δύο αυτά γνωρίσματα δεν ταιριάζουν στην χριστιανική μας ταυτότητα. Σε εμάς αρμόζει η χαρά, η ελπίδα και η Ζώη.
Στο ιστορικό καθίδρυμα του Ταξιάρχη, στο χωριό των Νενήτων, η ευλογημένη αυτή συνήθεια λαμβάνει χώρα την Κυριακή των Μυροφόρων. Το Ιερό Εικόνισμα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ διαβαίνει σχεδόν από όλους τους δρόμους του χωριού σκορπίζοντας την ευλογία στους κατοίκους.
Την περασμένη χρονιά, λόγω των αυστηρών μέτρων, η λιτανεία μετατέθηκε κατ' εξαίρεση την Κυριακή των Αγίων Πάντων. Δυστυχώς, φέτος τα μέτρα της πολιτείας για άλλη μια φορά δεν επέτρεψαν την μεγάλη και λαμπρή περιφορά κατ' αυτή την ημέρα.
Ωστόσο, το πρωί της Κυριακής των Μυροφόρων, μετά την Θεία Λειτουργία την οποία τέλεσε ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας κ.Χρυσόστομος, πλαισιωμένος από τον Πανοσιολογιώτατο Γέροντα της Μονής των Αγίων Πατέρων, π.Αθανάσιο, η εικόνα του Ταξιάρχη βγήκε, κατόπιν προτροπής του Σεβασμιωτάτου, ως την εξωτερική είσοδο της Μονής. Εκεί, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας με τον Γέροντα Αθανάσιο και την στήριξη ευλαβών Xιωτών, ύψωσαν σε σχήμα Σταυρού τον Ταξιάρχη στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, εκφωνώντας, παράλληλα, δεήσεις, ώστε με τις πρεσβείες του να λυτρωθεί η Χίος, αλλά και ολόκληρη η ταλαιπωρημένη ανθρωπότητα από οιονδήποτε ορατό και αόρατο εχθρό.
Εν τέλει δε, η Ιερή Εικόνα στήθηκε για πρώτη φορά προ των πυλών και οι πανηγυριστές με συγκίνηση περνούσαν κάτω από τα πλατιά φτερά του Αρχαγγέλου για να εισέλθουν στον υπό ανακαίνιση περίβολο της Μονής. Η χαρά των ανθρώπων για την πρωτότυπη -κατά τα δεδομένα του χωριού- είσοδο ήταν τόση, ώστε ο Σεβασμιώτατος να την καθιερώσει και για τις επόμενες χρονιές, ευχόμενος να μην επαναληφθεί η απαγόρευση της μεγαλόπρεπης λιτανείας.
Στην εόρτια ομιλία που εκφώνησε ο Σεβασμιώτατος, αναφέρθηκε στην Ανάσταση, εστιάζοντας στο θάρρος των Μυροφόρων Γυναικών. Εκείνες, παρά την αδυναμία τους να αποκυλίσουν τον ογκώδη λίθο από τον Πανάγιο
Τάφο του Κυρίου, έσπευσαν να τελέσουν το έθος της αλείψεως του Δεσποτικού Σώματος με μύρα. Δεν δίστασαν, ούτε παραιτήθηκαν κατά την πορεία τους προς το εμπόδιο που νόμιζαν ότι θα συναντούσαν. Αντιθέτως, με θάρρος, το οποίο δηλώνει το ελεύθερο του χαρακτήρος αυτών, έφθασαν στο Μνήμα και είδαν τον λίθο αποκεκυλισμένο και τον Τάφο κενό. Έλαβαν τότε την πληροφορία: «Aναστήθηκε ο Ιησούς, δεν είναι εδώ». Και πράγματι, επιστρέφοντας Τον συνάντησαν να τους μεταφέρει την χαρά με μια λέξή όλο φως: «Χαίρετε». Η ζωή τους με μιάς άλλαξε. Έλαβε νόημα. Πλέον δεν τους ενδιέφερε ο θάνατος, διότι ο Διδάσκαλος τους τον είχε καταργήσει. Δεν ήταν απλώς μια πεποίθηση. Ήταν αληθής μαρτυρία, η οποία σφράγισε ότι ο Ιησούς είναι αληθώς ο Χριστός. Σε Εκείνον, τον Αναστάντα Χριστό ελπίζοντας, οφείλουμε να αποτινάξουμε κάθε ίχνος φόβου και απελπισίας. Τα δύο αυτά γνωρίσματα δεν ταιριάζουν στην χριστιανική μας ταυτότητα. Σε εμάς αρμόζει η χαρά, η ελπίδα και η Ζώη.
