«Ἰησοῦς Χριστός χθὲς καὶ σήμερον, ὁ αὐτὸς καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας» ψάλλει με ευφροσύνη εκείνος που ατενίζει με προσοχή τον μαρτυρικό βίο του Αγίου Νεκταρίου και διακρίνει ότι ακόμη και στη σύγχρονη εποχή ο Κύριος αναδεικνύει ανθρώπους πρόθυμους να ανέβουν στον Σταυρό, να συσταυρωθούν, να συναναστηθούν και, τελικώς, να συνδοξασθούν μετ’ Αυτού.
Η μνήμη του σύγχρονου Οικουμενικού Φωστήρος, η αγιότητα του οποίου μας γεμίζει με ελπίδα ότι οι δύσκολες εποχές που διανύουμε για κάποιους ανθρώπους αποτελούν απλώς την ευκαιρία να δοκιμασθούν «ὡς χρυσὸς ἐν χωνευτηρίῳ» και να εξέλθουν καθαρότεροι και λαμπρότεροι, τιμήθηκε με σεμνότητα και δέος στην Ιερά Μονή Αγίων Πατέρων Χίου και στο Ιερό Ησυχαστήριο Αγίου Νεκταρίου Αχαρνών.
Το απόγευμα της Κυριακής τελέσθηκε ο Μέγας Αρχιερατικός Εσπερινός χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας κ. Χρυσοστόμου, στο Καθολικό της Ιεράς Μονής Αγίων Πατέρων, κτίτωρ της οποίας υπήρξε ο Γέροντας του Αγίου Νεκταρίου, Όσιος Παχώμιος, εκείνος που τον εισήγαγε στην αγιοπνευματική ζωή της Μοναχικής Πολιτείας. Σημειωτέον ότι όπισθεν του Καθολικού και πλησίον του κενοταφίου του Αγίου Παχωμίου βρίσκεται το Παρεκκλήσιο του Αγίου Νεκταρίου, όπου λόγω των εργασιών ανακαίνισης δεν κατέστη δυνατό να τελεσθεί εκεί ο Εσπερινός ως είθισται.
Αμέσως μετά τον Εσπερινό, ο Σεβασμιώτατος μετέβη στις Αχαρνές Αττικής, όπου χοροστάτησε στον Εσπερινό της Ιεράς Αγρυπνίας προς τιμήν του Αγίου Νεκταρίου, στο ομώνυμο Ησυχαστήριο, όπου προΐσταται ο πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης π. Παρθένιος.
Στην ομιλία του ο Μητροπολίτης μας αναφέρθηκε στο μεγαλείο της ταπείνωσης του Αγίου Νεκταρίου, μέσω της οποίας κατόρθωσε όλες τις αρετές που οφείλουν να κοσμούν τον κάθε Χριστιανό∙ την αγάπη, την πραότητα, την αοργισία, την υπομονή και την συγχώρεση. Κλείνοντας τα ώτα της ψυχής του απέναντι στις συκοφαντίες, τις προσβολές, την απαξίωση και την εξαθλίωση, εργάσθηκε δυναμικά με αποκλειστικό στόχο να αρέσει στον Κύριο και Θεό μας, ο Οποίος τον τίμησε και τον ανέδειξε Άγιο πολύ νωρίς στη συνείδηση των Ορθοδόξων.
Στο σημείο αυτό, ο ριζαρίτης Ποιμενάρχης μας, εξιστόρησε τα περί μιας σύγχυσης που προξένησε η τόσο σύντομη αγιοκατάταξη σε μία αγιορειτική αδελφότητα. Συγκεκριμένα, κάποιοι Πατέρες, απόρησαν αν όντως θα έπρεπε να τιμούν ως Άγιο τον Πενταπόλεως Νεκτάριο, με αποτέλεσμα η αδελφότητα να διχασθεί. Ο Ηγούμενος, τότε, είπε στους Πατέρες: «Παιδιά μου, αφιερωθήκαμε στην Αγάπη του Θεού. Δεν μας αρμόζουν αντιπαραθέσεις. Ας προσευχηθούμε καρδιακά και πιστεύω ότι αν και είμαστε ανάξιοι, ο Θεός θα μας φανερώσει την αλήθεια». Πράγματι, ύστερα από λίγες μέρες, στο κελί του Ηγουμένου εμφανίσθηκε ο Επίσκοπος Νεκτάριος και είπε στον Ηγούμενο: «ξέρεις γιατί με έχει Άγιο ο Τριαδικός Θεός; Διότι πάντοτε συγχωρούσα και ποτέ δεν αντιμίλησα στις κατηγορίες». Το γεγονός αυτό διέσπασε κάθε αμφισβήτηση που ταλάνιζε τους Πατέρες, σχετικά με την Αγιότητα του Θεοφόρου Πατρός.
Κλείνοντας τον λόγο του, ο Σεβασμιώτατος ευχήθηκε η ειρήνη να βασιλεύσει στις ψυχές όλων με τις πρεσβείες του λαοφιλούς Αγίου Νεκταρίου, ενώ επίσης ευχήθηκε έτη πολλά και καρποφόρα στον εορτάζοντα Ιεροδιάκονο π. Νεκτάριο.
