Εἶναι ἀδιανόητο νὰ λεγόμαστε χριστιανοὶ δίχως νὰ ἔχουμε στὴ ζωή μας ὡς ὁδοδείκτη τὴ θυσία τοῦ ἴδιου τοῦ Κυρίου μας. Ἡ ἰδιοτέλεια , ἡ σκοπιμότητα , ὁ ἀτομισμὸς μᾶς ὁδηγοῦν σὲ ἀντίθετη πορεία ἀπ’ αὐτὴ τῆς θυσίας τοῦ Γολγοθᾶ, γιὰ νὰ φτάσουμε στὴν προσωπική μας Ἀνάσταση. «Εἰ οὖν ὑμεῖς φίλοι μού ἐστε, ἐμὲ μιμεῖσθε», δηλαδὴ ἂν θέλετε νὰ εἶστε φίλοι μου, ἐμὲνα νὰ μιμεῖσθε.
Καθαριζόμεθα ψυχικά, Φωτιζόμεθα μυστηριακά, Θεωνόμεθα ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι.
Εἶναι μεγάλη ἡ εὐλογία τῆς ὑπομονῆς τοῦ Σταυροῦ ποὺ σηκώνει ὁ καθένας στὴ ζωή του. Ἀξίζει ἡ αὐταπάρνηση καὶ ἡ θυσία γιὰ ὅλα.