Με το αίσθημα της κατ’ άνθρωπον λύπης τελέσθηκε σήμερα η εξόδιος ακολουθία της γιαγιάς του πρεσβυτέρου π. Ματθαίου Μαβίδη, μακαρίτισσας Ελένης Μουρουζίδη, στον Καθεδρικό Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου Αχαρνών.
Της Ιεράς Ακολουθίας προέστη ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας κ. Χρυσόστομος, ο οποίος ξεκίνησε την ομιλία του λέγοντας ότι «εμείς οι Χριστιανοί γνωρίζουμε ότι δεν υπάρχει ο θάνατος για όσους Bαπτίσθηκαν και εργάστηκαν να αρέσουν στη Ζωή, που είναι ο Χριστός. Για εκείνους ο θάνατος είναι μία μετάβαση στην αιώνια και μακαρία ζωή». Ακολούθως, αναφέρθηκε στην μακαρίτισσα τονίζοντας ότι πρόκειται περί ενός προσώπου από τα πολλά που έζησαν την τραγική ιστορία της εγκατάστασης σε τρεις διαφορετικές χώρες. Ο πατέρας της, Ανδρέας Μουρουζίδης, ένας εκ των δεκατεσσάρων αδελφών της πλούσιας και επιφανούς οικογένειας, Ιεροψάλτης και δάσκαλος στο Φροντιστήριο Τραπεζούντος, τα ταραγμένα έτη της εκτόπισης του Ελληνισμού της Μικρασίας (1914-1922) κατέφυγε στον Καύκασο και γέννησε την Ελένη. Μία γυναίκα με καταγωγή από την ένδοξη οικογένεια των Μουρούζηδων, φτωχή και άσημη, εξορίσθηκε με την οικογένεια της στο Καζακστάν και, τελικά, κατέληξε εις δυσμάς του βίου της στην μητέρα Ελλάδα. Μπορεί να μην κατείχε πτυχία ή υψηλή θέση στην κοινωνία, μπορεί να ήταν γυναίκα απλή. Με αυτή της, όμως, την απλότητα κατάφερε να γίνει αρεστή στον Θεό, την αγάπη της για τον Οποίο φρόντισε να εμφυσήσει στις ψυχές των παιδιών και εγγονών της.
Σε άλλο σημείο της ομιλίας του ο Σεβασμιώτατος εστίασε στην καταγωγή της κεκοιμημένης από την μεγάλη οικογένεια Μουρούζη, η οποία συνέβαλε στην προετοιμασία του επαναστατικού αγώνα της Ελλάδας. Είναι γεγονός ότι πολλοί έλκουμε την καταγωγή μας από ανθρώπους της θυσίας υπέρ του Γένους και της Ορθόδοξης Πίστης μας, από ανθρώπους ήρωες σε πολλές περιπτώσεις. Για τον λόγο αυτό έχουμε καθήκον να γνωρίζουμε την απώτερη καταγωγή μας, ώστε να μην δεχόμαστε από τον καθένα που καταχράται την πολιτική εξουσία να μας συμπεριφέρεται σαν να είμαστε κλωτσοσκούφια. Δεν μπορεί απόγονοι ηρώων και Αγίων να δέχονται να ζουν σε αυτή την κατάντια που μας προωθείται. Η γιαγιά Ελένη δεν αφομοιώθηκε από την κατάντια. Έζησε με νόημα στη ζωή της και πέτυχε τον στόχο της. Το αυτό προέτρεψε να κάνουν και οι παρευρισκόμενοι ως το μεγαλύτερο μνημόσυνο για την μακαρίτισσα Ελένη.
«Αυτήν προπέμπουμε σήμερα ενώπιον του Θεού, παρακαλώντας Τον να δεχθεί εις χείρας Του την αγνή ψυχή της».
Είη η μνήμη αυτής αιωνία.
