Εις χείρας του Ζώντος Θεού εξεδήμησε χθες, ο μακαριστός πλέον Πρεσβύτερος π. Αντώνιος Γιαννουκάκος, εφημέριος επί δεκαεξαετία της Ιεράς Μονής Παναγίας Μυρτιδιωτίσσης Σταμάτας.
Σήμερα το πρωί τελέσθηκε Θεία Λειτουργία και Τρισάγιο ενώπιον του σκηνώματος του εκλιπόντος και λίγες ώρες αργότερα τελέσθηκε η εξόδιος ακολουθία υπό του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας κ. Χρυσοστόμου, πλαισιωμένου υπό Ιερέων και Διακόνων, ως και του Ηγουμένου της Ιεράς Μονής Αγίων Κυπριανού και Ιουστίνης Φυλής, πανοσιολογιωτάτου π. Θεοδοσίου.
Στην ομιλία του ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε, αρχικά, στη σημασία του σωματικού θανάτου στην εν Χριστώ ζωή. Συγκεκριμένα, είπε ότι ο θάνατος για τον Χριστιανισμό δεν είναι το τέλος, αλλά η ποθητή και προσδοκώμενη αρχή της αιώνιας ζωής στον παράδεισο της τρυφής. Έπειτα, αναφέρθηκε σε ορισμένα χαρακτηριστικά που διέκριναν τον μακαριστό π. Αντώνιο, προτρέποντας τα πνευματικά τέκνα και τους συγγενείς του άρτι κεκοιμημένου Πρεσβυτέρου να τα μιμηθούν, ως το ιδανικότερο μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του.
Ο μακαριστός Ιερεύς π. Αντώνιος Γιαννουκάκος γεννήθηκε το έτος 1952 και ήταν ένα από τα δέκα αδέρφια της οικογένειας. Σε μικρή ηλικία ορφάνεψε και έλαβε την στήριξη και την καταφυγή στο πρόσωπο της μακαριστής Γερόντισσας της Ιεράς Μονής Παναγίας Μυρτιδιωτίσσης Σταμάτας, Μοναχής Βρυαίνης Μπατιστάτου. Με την πάροδο των χρόνων η αγάπη και το ενδιαφέρον του νεαρού Αντωνίου αύξανε, με αποτέλεσμα να συνεχίσει τις εγκύκλιες σπουδές του στην Ριζάρειο Εκκλησιαστική Σχολή. Εισήλθε στον συζυγικό βίο και με την σύζυγό του Δήμητρα απέκτησε δύο υιούς. Το 2005 έλαβε τους δύο πρώτους βαθμούς της Ιερωσύνης υπό του μακαριστού Μητροπολίτου Ωρωπού και Φυλής κυρού Κυπριανού Α’ και έκτοτε έως την κοίμηση του υπηρέτησε στην Ιερά Μονή Μυρτιδιωτίσσης, αγωνιζόμενος υπέρ του ποιμνίου. Τα τελευταία έτη συνάμα με τα Ιερατικά του καθήκοντα, τα οποία δεν παρέλειψε, σήκωσε με υπομονή τον Σταυρό της ασθενείας εξαιτίας των καρδιακών παθήσεων που τον ταλαιπωρούσαν, και έφυγε εις την άνω Ιερουσαλήμ λίγες ώρες μετά την Μετάληψη των Αχράντων Μυστηρίων.
Όντας φιλάνθρωπος, ο πατήρ Αντώνιος στάθηκε στον πόνο πολλών συνανθρώπων του, στήριξε και δρόσισε τις ψυχές όσων προσέτρεχαν στο πετραχήλι του.
Είη η μνήμη αυτού αιωνία!
