Με την δέουσα ιεροπρέπεια τιμήθηκε η μνήμη του ανδρός εκείνου, που αποτέλεσε το στήριγμα της Εκκλησίας Γ.Ο.Χ. Ελλάδος διασφαλίζοντας τις πάτριες παραδόσεις με τους αιματηρούς αγώνες του ενάντια στην καινοτομία του νέου ημερολογίου, του εν Αγίοις Πατρός ημών Χρυσοστόμου του Νέου Ομολογητού, τον οποίο η Εκκλησία μας, ευγνωμονούσα, κατέταξε στην χορεία των Αγίων μόλις προ τετραετίας.
Την παραμονή της εορτής του Αγίου τελέσθηκαν, κατόπιν πρωτοβουλίας του Σεβασμιωτάτου Πειραιώς κ. Γεροντίου, τα θυρανοίξια νέου Ναού επ' ονόματι του Αγίου Ομολογητού Χρυσοστόμου, κάτωθεν του περίλαμπρου Ιερού Ναού Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, Κερατσινίου, υπό του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Γ.Ο.Χ. Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ.κ. Καλλινίκου. Ευλογίας ένεκεν, ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας κ. Χρυσόστομος προσκόμισε, από την Ιερά Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου Πάρνηθος, την τίμια Κάρα του Αγίου Χρυσοστόμου, την οποία με επισημότητα και αισθήματα χαράς υποδέχτηκε προ της εισόδου του Ναού ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος και η ομήγυρη των παρευρισκομένων κληρικών και λαϊκών.
Με το άνοιγμα του Ναού τελέσθηκε ο Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός, χοροστατούντος του Μακαριωτάτου προκαθημένου της Εκκλησίας μας, πλαισιουμένου υπό των Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτών Πειραιώς κ. Γεροντίου, του Ποιμενάρχου μας κ. Χρυσοστόμου, Δημητριάδος κ. Φωτίου και Ωρωπού κ. Κυπριανού. Εόρτια ομιλία εξεφώνησε ο Σεπτός Ποιμενάρχης μας, εκφράζοντας ευχές να λάβει μεγαλύτερες διαστάσεις η καλή πρωτοβουλία της αφιερώσεως Ναών στον νέο Άγιο της Εκκλησίας. Η λαμπρή ακολουθία έλαβε πέρας με τον Σεβασμιώτατο κ. Γερόντιο να ευχαριστεί τον Θεό καθώς και τον κλήρο και λαό που προσήλθε να λάβει την ευλογία του Αγίου.
Ανήμερα της μνήμης του Αγίου Ιεράρχου, τελέσθηκε λαμπρή Αρχιερατική Θεία Λειτουργία στον Καθεδρικό Ναό Αγίου Νικολάου Αχαρνών, ιερουργούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ. Χρυσοστόμου, ο οποίος χοροστάτησε και στον Όρθρο.
Καθ’ όλη τη διάρκεια της Ακολουθίας οι πιστοί είχαν την ευλογία να προσκυνήσουν την τίμια Κάρα του Αγίου Χρυσοστόμου την οποία μετέφερε η Οσιωτάτη Ηγουμένη της Μονής Κοιμήσεως της Θεοτόκου Πάρνηθος, Ξένη Μοναχή.
Στην ομιλία του, ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε στο Ευαγγελικό ανάγνωσμα της Κυριακής προ της Υψώσεως, εστιάζοντας στα λόγια του Κυρίου: "Καὶ καθὼς Μωϋσῆς ὕψωσεν τὸν ὄφιν ἐν τῇ ἐρήμῳ, οὕτως ὑψωθῆναι δεῖ τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων ἐν αὐτῷ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον". Συγκεκριμένα, ανέφερε ότι όταν αποχωρήσουμε από τα επίγεια, το πρώτο που θα εξετάσει ο Θεός, είναι η ορθή πίστη και η προσήλωση μας σε Εκείνον. Ως Χριστιανοί, πρέπει να μιμούμαστε την προσήλωση που επεδείκνυαν οι Ισραηλίτες στον Μωϋσή για να σωθούν από τα φαρμακερά φίδια, όταν κατ' εντολήν του Θεού ύψωσε το χάλκινο φίδι σε σχήμα Σταυρού. Η ενθύμηση του Χριστού καθ’ όλο το εικοσιτετράωρο είναι απαραίτητη, διότι ο πειρασμός καιροφυλακτεί για να θανατώσει την ψυχή μας, όπως ακριβώς τα φίδια θανάτωναν εκείνους τους Ισραηλίτες που παρασυρόμενοι από το περιβάλλον τους, έστρεφαν το βλέμμα από τον Μωυσή.
Η μετ' επιμονής προσήλωση στο θέλημα του Θεού είναι ικανή να διαφυλάξει ακέραιη την αγιότητα που λάβαμε από το Βάπτισμα, γεγονός που αποδεικνύεται από την αγία βιοτή του σύγχρονου Αγίου, πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου. Ο Χρυσόστομος εκ κοιλίας μητρός αγάπησε τον γλυκύτατο Ιησού στον Οποίο αφιέρωσε το «είναι» του, ενταχθείς στις τάξεις του Ιερού κλήρου του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Η αρετή του δεν ξέφυγε της προσοχής των συνοδικών Αρχιερέων, οι οποίοι αρχικά τον εξέλεξαν Μητροπολίτη Ίμβρου. Ως Επίσκοπος αγωνίσθηκε με φλογερό ζήλο για την σωτηρία του ποιμνίου και τα δίκαια της πατρίδας, με αποτέλεσμα να τοποθετηθεί ως ο μόνος ικανός στην Μητρόπολη Πελαγονίας, με έδρα το μαρτυρικό Μοναστήριο, που αποτελούσε κέντρο πολεμικών συγκρούσεων εκείνη την εποχή. Για τη δράση του, μάλιστα, τιμήθηκε ως εθνικός ήρωας από τον βασιλιά Παύλο.
Μετά την επαίσχυντη αλλαγή του ημερολογίου, οι Ορθόδοξοι που κρατήθηκαν στην παράδοση της Εκκλησίας, δεν είχαν Αρχιερέα ο οποίος να ηγηθεί του Ιερού Αγώνος, αλλά και να χειροτονήσει επιπλέον Ιερείς για την εξυπηρέτηση των πιστών. Η Θεία Πρόνοια ευδόκησε ώστε το 1935 ο από Φλωρίνης Χρυσόστομος να εισέλθει δυναμικά στο κίνημα της ευσεβείας, θέτοντας τον εαυτό του σε αντίξοες περιπέτειες. Ο Αρχιεπίσκοπος Σπυρίδων Βλάχος, επιχείρησε πολλάκις με κολακείες να τον προσελκύσει στην καινοτομία, προσφέροντάς του, μάλιστα, τα χρήματα που στερήθηκε από την στιγμή της ένταξής του στον Ιερό Αγώνα. Εκείνος, επιδεικνύοντας το αφιλοχρήματο, του έγραψε σε επιστολή τα λόγια που αποτελούν πηγή στήριξης για κάθε Ορθόδοξο: Ἀλλά καί ἄν, καθ' ὑπόθεσιν, ὅλοι οἱ Παλαιοημερολογίται διαρρεύσουν πρός τό νέον ἡμερολόγιον, ὡς ἰσχυρίζεσθε, καί μείνη εἷς καί μόνον Παλαιοημερολογίτης, αὐτός θά εἶμαι ἐγώ»
Υπέστη εξορίες, πόνεσε από την σκληροκαρδία πολλών κληρικών και λαϊκών, οι οποίοι μόνο τις δεκατρείς ημέρες τηρούσαν, υπέφερε από τους ψευδαδέλφους, αλλά, ως γνήσιος δούλος Χριστού, υπέμεινε και επέμεινε. Η επιμονή του έλαβε μισθαποδοσία μεγάλη, διότι το κίνημα της ευσεβείας κραταιώθηκε και υπάρχει μέχρι σήμερα, και εις τους αιώνας των αιώνων.
