Με την καθιερωμένη ολονύκτια αγρυπνία στην ομώνυμη Ιερά Μονή της στην Λυκόβρυση, τιμήθηκε το βλάστημα Καππαδοκίας και κλέος της Πόλεως του Κωνσταντίνου, η Οσία Μήτηρ ημών Ειρήνη, Ηγουμένη της Μονής του Χρυσοβαλάντου. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι πολυπληθείς προσκυνητές δεν προσκύνησαν ως είθισται εντός του Καθολικού, αλλά μετ' ευλαβείας και τάξεως ασπάστηκαν το Εικόνισμα της Αγίας σε ένα εκ των παρεκκλησίων της Μονής, το οποίο αποτελεί τον πρώτο Ιερό Ναό αφιερωμένο στην Οσία Ειρήνη, και χτίστηκε καθ' υπόδειξιν της ίδιας της Αγίας θαυμαστώ τω τρόπω. Το γεγονός αυτό συνέβαλε στην ύπαρξη ενός κλίματος -πρωτότυπης για την συγκεκριμένη πανήγυρη- αρμονίας κατά την ώρα της αγρυπνίας, η οποία ώθησε τους πάντες σε περισσότερη προσευχή και κατάνυξη.
Η ιερά αγρυπνία τελέσθηκε στο περίλαμπρο Καθολικό με πάσα λαμπρότητα και αίγλη βυζαντινή. Με το πέρας του Αποδείπνου τελέσθηκε ο Μέγας Εσπερινός χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας κ. Χρυσοστόμου, συγχοροστατούντων των Σεβασμιωτάτων, Πειραιώς και Σαλαμίνος κ. Γεροντίου και Δημητριάδος κ. Φωτίου. Το αναλόγιο πλαισιώθηκε από τον βυζαντινό χορό της Μητροπόλεως Πειραιώς, υπό την χοραρχία του Μουσικολογιωτάτου κ. Αθανασίου Ιωαννίδη. Οι Ιεροψάλτες έψαλλαν την λιτή, έναντι του Καθολικού, τα Απόστιχα και τα Εγκώμια και, κατόπιν, ο Σεπτός μας Ποιμενάρχης εκφώνησε εόρτια ομιλία, όπου αναφέρθηκε στην πρωτεύουσα αρετή που φρόντιζε να εξασκεί η Οσία Ειρήνη, την ταπεινοφροσύνη. Συγκεκριμένα, τόνισε ότι κάνοντας καλή χρήση του αυτεξουσίου, που σε κάθε άνθρωπο παραχωρεί ο Οικτίρμων Κύριος, η Οσία αποστράφηκε τη δόξα του κόσμου, αρνούμενη να δεχτεί την βασιλική τιμή, και επέλεξε να ενδυθεί το τιμημένο ράσο. Με πολλή αγάπη προς τον Νυμφίο Χριστό, εισήλθε στο στάδιο της Μοναχικής πολιτείας αφοσιωμένη αποκλειστικά στο θέλημα και τη δόξα Εκείνου. Μέσω των ασκητικών της πόνων κατάφερε να φτάσει σε τέτοια μέτρα αρετής, ώστε να αξιωθεί του διορατικού και προφητικού χαρίσματος από τον δωρεοδότη Χριστό. Ωστόσο, όσο πλήθαιναν τα χαρίσματά της, τόσο περίσσευε και η ταπείνωση που επεδείκνυε, σε σημείο να ικετεύσει τον Θεό να μην τύχει τιμής από τους ανθρώπους. Τότε, ο Θεός, ο εισακούων την προσευχή των Δικαίων, εξεπλήρωσε το αίτημά της. Πράγματι, πέρασαν χίλια χρόνια και η Αγία έμεινε στην αφάνεια, μέχρις ότου ανηγέρθη ο Ιερός Οίκος της στην Λυκόβρυση. Έκτοτε, τα θαύματα της Αγίας πλημμύρησαν την οικουμένη και το όνομά της γνωστοποιήθηκε, δοξάσθηκε και συνεχίζεται να δοξάζεται από κάθε ευσεβή Χριστιανό. Είναι πια αποδεδειγμένο ότι τέτοια υπάρχει η δύναμη της πρεσβείας της, ώστε πολύ εύκολα, εάν προσπέσουμε με καθαρή καρδιά ενώπιόν της, μπορεί να εξουδετερώσει τον οιονδήποτε φονικό ιό.
Κλείνοντας την ομιλία του, ο Σεβασμιώτατος ευχήθηκε όπως η ασθενούσα Καθηγουμένη της Μονής, Γερόντισσα Αρσενία Μοναχή να τύχει της αλήκτου χαράς του Παραδείσου, και η αδελφότητα να συνεχίσει την δοξασμένη πορεία που χάραξαν οι Μακαριστοί κτίτορες της Μονής, ο Επίσκοπος Κυκλάδων Γαβριήλ και οι Γερόντισσες Μελετία και Παϊσία.
Μετά την ομιλία, ευλογήθηκαν οι άρτοι και τα μήλα, ενώ στη συνέχεια ακολούθησε ο Όρθρος. Κατά την τάξη της Μονής, οι Σεβασμιώτατοι Αρχιερείς ανέγνωσαν τους χαιρετισμούς της Οσίας ενώπιον του Εικονίσματός της, μετά το συναξάριο της ημέρας. Ακολούθως, ο Σεβασμιώτατος κ. Γερόντιος χοροστάτησε στις καταβασίες και στη συνέχεια τελέσθηκε η Θεία Λειτουργία προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ. Χρυσοστόμου.
Από τον Εσπερινό
Από τον Όρθρο και τη Θεία Λειτουργία
Ανήμερα το απόγευμα, τελέσθηκε ο μεθέορτος Εσπερινός και η Ακολουθία του κτιτορικού μνημοσύνου χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας, ενώ τους ιερούς ύμνους απέδωσε κλιμάκιο του γυναικείου χορού των Υμνωδών της Μητροπόλεώς μας.
Όσοι παρευρέθησαν τόσο στην αγρυπνία όσο και στον μεθέορτο Εσπερινό δεν απέκρυψαν τον ενθουσιασμό τους για την προτρεπτική προς προσευχή ησυχία που επικρατούσε καθ' όλη την διάρκεια των Ακολουθιών.
Οι δε προσκυνητές έμειναν εξίσου ευχαριστημένοι για τον συντονισμό του προσκυνήματος που είχε ως αποτέλεσμα την διευκόλυνσή τους. Σημειωτέον ότι το προσκύνημα επέβλεπε ομάδα της αστυνομίας και συντόνιζαν εθελοντές άνδρες από τις ενορίες των Αχαρνών και του Ασπροπύργου, οι οποίοι, αμφότεροι, φρόντιζαν, παράλληλα, να τηρούνται τα μέτρα που ορίζει η πολιτεία.