Ἀρ Ἀρ. πρωτ.: 480
Ἐν Ἐν Ἀχαρναῖς: 23/3/2017.
"Σήμερον πᾶσα κτίσις ἀγάλλεται καὶ χαίρει, ὅτι Χριστὸς ἀνέστη καὶ Ἀδης ἐσκυλεύθη"
Σήμερα ὅλη ἡ κτίση χαίρεται, ὁ κόσμος ὅλος εὐφραίνεται καὶ ἡ φύσις πανηγυρίζει γιὰ τὴ μεγάλη νίκη τοῦ Χριστοῦ, γιατί ὁ Χριστὸς ἀναστήθηκε, ἠγέρθη ἐκ τοῦ τάφου καὶ νικητὴς τοῦ θανάτου ἐλευθέρωσε ἀπὸ τὸν Ἀδη τὸν Ἄνθρωπο.
Πλημμυρισμένοι ἀπὸ τὴ χαρὰ τῆς Ἀναστάσεως ἑορτάζουμε, ἀγαπητοὶ ἐν Χριστῷ ἀδελφοί, τὸ μεγαλύτερο γεγονὸς ποὺ συνέβη ποτὲ στὴν ἱστορία τοῦ ἀνθρωπίνου γένους. Τὴ νίκη τῆς ζωῆς ἐπὶ τοῦ θανάτου, τὴν κατάργηση τοῦ θανάτου τοῦ πνευματικοῦ.
Τὸ Μεγάλο αὐτὸ Γεγονὸς ποὺ πραγματοποιήθηκε «τῷ καιρῷ ἐκείνῳ» στὴν Ἁγία πόλη τῆς Ἱερουσαλήμ, μὲ τὴν ἔνδοξη Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ μας, εἶναι αὐτὸ ποὺ ἀπελευθέρωσε τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὰ δεσμὰ τῆς πτώσεως καὶ τὸν ἐπανέφερε στὸ λαμπερὸ Φῶς τοῦ Παραδείσου.
Ὁ Χριστός μας ὡς νέος Ἀδὰμ ἦλθε, γιὰ ν’ ἀναλάβει τὴν εὐθύνη. Κι ὁ ἄνθρωπος βρίσκει καὶ πάλι τὸν προπτωτικό του ἑαυτό, ἐπανέρχεται στὴν πρώτη του φύση, ἐπικοινωνεῖ μὲ τὸν Δημιουργό του, γίνεται καὶ πάλι Μέτοχος καὶ Κοινωνὸς τῆς αἰωνίου ζωῆς, τῆς ζωῆς ποὺ ὁ Θεὸς ἄλλωστε γι’ αὐτὸν δημιούργησε.
Ὁ ἄνθρωπος γεύεται καὶ πάλι τὴν ἀπολεσθεῖσα γιὰ αἰῶνες χαρά, αἰσθάνεται τὴ λύτρωση τῆς ψυχῆς, νιώθει τὸ μεγαλεῖο της ἐλευθερίας, ἔχει ξανὰ τὴν εὐκαιρία νὰ ζήσει γιὰ πάντα, στὴν πρώτη του πατρίδα, τὴν πραγματική.
Ἡ κοινωνία τῶν ἀνθρώπων βιώνει τὴ χαρὰ τῆς ἀλήθειας, τῆς ἐλευθερίας, τῆς ζωῆς, τῆς Ἀνάστασης, τῆς ἡμέρας τῆς Λαμπρῆς.
Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ μας γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, μεταφέρει ἕνα μήνυμα διαχρονικὸ ἀλλὰ καὶ ἰδιαιτέρως ἐπίκαιρο. Ἐπίκαιρο γιατί στοὺς καιρούς μας κινδυνεύει καὶ πάλι ὁ ἄνθρωπος μὲ πτώση, μὲ ἀφανισμό, μὲ ἀλλοίωση τῆς μορφῆς καὶ τῆς φύσης του. Τὰ θλιβερὰ γεγονότα τῶν καιρῶν μας ποὺ τόσο μέσα ἀπὸ πολιτειακὲς ἀποφάσεις ποὺ νομιμοποιοῦν καὶ καθιερώνουν τὴν ἀλλοίωση τῶν φύλων, τῆς ὑπόστασης καὶ τῆς φύσης τοῦ ἀνθρώπου, ὅσο κι ἀπὸ τὸ ἐκπαιδευτικὸ σύστημα διεθνῶς, μέσα ἀπ’ τὸ ὁποῖο καλλιεργεῖται ὁ περαιτέρω ἐκτροχιασμός του, καθιστοῦν ἐπιτακτικὴ τὴν ἀνάγκη νὰ ἀγωνιστοῦμε ἔτι περισσότερο γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου, γιὰ νὰ παραμείνει ὁ ἄνθρωπος ὡς ὁ Θεὸς τὸν δημιούργησε.
Καὶ καλούμαστε ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες, οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, περισσότερο ἀπὸ κάθε ἄλλο ἔθνος νὰ ἀγωνιστοῦμε γιὰ τὸν σημερινὸ ἄνθρωπο. Ὄχι γι’ ἄλλο λόγο, μὰ γιατί διαθέτουμε τὸ ὅπλο, γιατί μιλοῦμε τὴ γλώσσα τοῦ Εὐαγγελίου. Γι’ αὐτὸ κι ἄλλωστε βαλλόμεθα. Γιατί ὅσο τὸ Εὐαγγέλιο διαβάζεται καὶ ἀκούγεται, ὅσο οἱ Ἐκκλησιές μας λειτουργοῦν, ὅσο ὁ Χριστός μας θυσιάζεται στὴν Ἁγία Τράπεζα κι ὅσο τὸ Πανάγιο Φῶς λαμπρύνει τὴν ὕπαρξή μας, ὁ ἄνθρωπος προστατεύεται.
Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ μας ἀποτελεῖ ,ἀδελφοί μου, τὸ κέντρο τῆς πίστεώς μας.
Μὲ στόχο νὰ διατηρήσουμε τὰ κεκτημένα γιὰ τὸν ἄνθρωπο ἀγαθὰ τῆς νίκης Του ἐπὶ τοῦ θανάτου, νὰ φυλάξουμε μέσα μας τὴ χαρὰ καὶ τὴν ἀλήθεια, νὰ διατηρήσουμε τὴν ἐλευθερία καὶ τὸ δικαίωμα στὴν αἰώνια ζωή, πρέπει νὰ ἀγωνιστοῦμε. Νὰ ἀγωνιστοῦμε γιὰ νὰ σώσουμε τὴν πίστη τὴν Ὀρθόδοξη. Ἀνάχωμα καὶ φρούριο προστασίας στὴν πίστη καὶ στὴ γλώσσα τοῦ Εὐαγγελίου, ἡ Ὀρθόδοξη παράδοση, ἡ ἱστορία μας καὶ τὰ διδάγματά της, ἡ οἰκογένεια. Κι ἂν ἑρμηνεύσουμε μία-μία τὶς λέξεις αὐτές, κι ἂν ἐξετάσουμε τὸ βάθος καὶ τὸ μεγαλεῖο τους, θὰ ἀνακαλύψουμε ὅτι μὲ αὐτὰ -κι ὄχι μὲ ἄλλα ὅπλα- ἀνέκαθεν ἀγωνιζόμασταν ὡς Ἕλληνες, ὡς Χριστιανοί.
Ἔχουμε εὐθύνη, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, γιὰ ὅσα δὲν κάναμε κι ἀφήσαμε νὰ γίνουν καὶ χρέος βαρὺ νὰ προστατέψουμε ὅ,τι σώζεται κι ὅσα οἱ ἄλλοι διαφύλαξαν γιὰ ἐμᾶς.
Καθῆκον μας καὶ ἱερὰ ὑποχρέωση νὰ ἑνωθοῦμε μὲ τὸν Ἀναστάντα Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστόν. Ἡ διαχρονικὴ φωνή Του μᾶς λέγει «Ἐγώ εἰμι ἡ ἀνάστασις καὶ ἡ ζωή· ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, κἂν ἀποθάνῃ, ζήσεται». Ἐμεῖς, οἱ πιστεύοντες στὴν Ἀνάστασή Του, ἑνωμένοι μὲ τὸν Χριστό, νὰ σηκώσουμε τὸν προσωπικό μας Σταυρό, προσδοκώντας τὴν προσωπική μας Ἀνάσταση.
Εὐχὴ καὶ προσευχή μου νὰ ἐπιτρέψουμε στὸν Ἀναστάντα Κύριό μας νὰ είναι τὸ Φῶς στὴ ζωή, στὰ σπίτια, στὴν οἰκογένεια, στὴν πατρίδα μας.
Ἀναστάσιμη Χαρὰ στὴν ψυχὴ καὶ στὴ ζωή μας, ἀγαπητοί μου ἀδελφοὶ ἐν Χριστῷ Ἀναστάντι.
Χριστὸς Ἀνέστη!
Ἀληθῶς Ἀνέστη!
ὁ Ἐπίσκοπός σας
+ ὁ Ἀττικῆς καί Βοιωτίας Χρυσόστομος
