Στὶς 30 Ὀκτωβρίου (π.η) κοιμήθηκε ἡ Ὁσιωτάτη Μοναχὴ Διονυσία ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Μονὴ Ἁγίας Συγκλητικῆς στὴ Νέα Ὑόρκη. Ἡ Μοναχὴ Διονυσία γεννήθηκε στὶς 28 Ἀπριλίου τοῦ 1924 στὴ Σκύρο.
Μοναχὴ τῆς συνοδείας τοῦ ἀλήστου μνήμης π. Νήφωνος Ἀστυφίδη ἀπὸ τὸ 1948. Ἔζησε στὴν Ἱερὰ Μονὴ Ἁγίου Μηνᾶ Ἀνθούσας Ἀττικῆς ἀπὸ τὴν ἵδρυσή της ἕως τὸ ἔτος 1964, ὅταν καὶ ἀναχώρησε μὲ τὴν ἐντολὴ τοῦ Γέροντός της μὲ προορισμὸ τὴ Νέα Ὑόρκη, γιὰ νὰ ἀναλάβει τὸ Κατηχητικὸ καὶ νὰ βοηθήσει τὸ ἤδη ὑπάρχον Ἑλληνικὸ Σχολεῖο τῆς Ἁγίας Μαρκέλλας Ἀστόριας.
Ὑπῆρξε ἀπαράμιλλη Μοναχή, ἁγιογράφος, ἱεροράπτρια, ψάλτρια καὶ ἀγαπητὴ σὲ ὅλους.
Ἡ κηδεία της ἐψάλη στὸν Καθεδρικὸ Ἱερὸ Ναὸ τῆς Ἁγίας Μαρκέλλας προεξάρχοντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Ἀμερικῆς, κ. Δημητρίου, μὲ τὴ συμμετοχὴ τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Τορόντο, κ. Μωυσῆ, τοῦ Θεοφιλεστάτου Θεουπόλεως, κ. Χριστοδούλου, καθὼς καὶ τοῦ Σεβασμιωτάτου πρώην Ἀμερικῆς, κ. Παύλου. Τὸ Ἱερὸ ἀναλόγιο πλαισίωσαν μαθητὲς τῆς Μοναχῆς ἀπὸ τὸν Ἱερὸ Ναὸ Ἁγίου Ἰσιδώρου Long Island, οἱ ὁποῖοι μὲ συγκίνηση ἔψαλαν τὴν ἐξόδιο Ἀκολουθία. Ἡ ταφή της ἔγινε στὴν ἀρτισύστατη Ἱερὰ Μονὴ τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου Μαξίμοβιτς.
Εὐχόμεθα ἡ ψυχή της νὰ καταταχθεῖ στὴν κατάσταση τῶν Δικαίων. Στὴ δὲ Ἱερὰ ἀδελφότητα ὑπὸ τὴ Γερόντισσα Συγκλητικὴ εὐχόμεθα νὰ δοθεῖ ἡ ἐξ ὕψους παρηγορία.
Ἡ μνήμη της αἰωνία.
Περισσότερα....
Μνήμη τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ματθαίου στὸν Ἀσπρόπυργο
Στὸν Ἱερὸ Ναὸ Ἁγίων Κωνσταντίνου καὶ Ἑλένης Ἀσπροπύργου βρέθηκε ἐχθὲς καὶ σήμερα ὁ Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας, κ. Χρυσόστομος, γιὰ τὴν Ἀκολουθία τοῦ Ἑσπερινοῦ καὶ τὴν τέλεση τῆς Θείας Εὐχαριστίας ἐπὶ τῇ μνήμῃ τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου καὶ Εὐαγγελιστοῦ Ματθαίου, ὅπου καὶ εὐχήθηκε ἐκ τοῦ σύνεγγυς στὸν ἑορτάζοντα ἐφημέριο τῆς ὡς ἄνω ἐνορίας, π. Ματθαῖο Μαβίδη.
Στὴν ὁμιλία του ὁ Σεβασμιώτατος ἀνέφερε πὼς τὸ ἐπάγγελμα τοῦ τελώνη, τὸ ὁποῖο ἐξασκοῦσε ὁ Ἀπόστολος στὴν πρότερη ζωή του, συγκαταλεγόταν στὰ ἐπαγγέλματα τῆς ἀτιμίας καὶ τῆς παρανομίας. Ὁ Χριστὸς ὅμως χωρὶς δισταγμὸ ἐπισκέφτηκε τὴν οἰκία του κι ἔτσι ἦλθε σὰν φῶς στὴ ζωὴ τοῦ τελώνη κι ἔλυσε τὰ σκοτάδια τῆς ἁμαρτίας. Γιὰ τοὺς παρευρισκομένους σὲ ἐκεῖνο τὸ δεῖπνο, στὴν οἰκία τοῦ ἕως τότε παρανόμου, ἡ παρουσία καὶ ὁ λόγος τοῦ Κυρίου ἦταν ἕνα κήρυγμα μετανοίας. Γιὰ αὐτοὺς ποὺ εἶχαν ἀνάγκη ἰατροῦ κι ἔχρηζαν θεραπείας ὁ Χριστὸς «ἦλθε». Ἀπὸ τοὺς ἐπιδερμικοὺς τηρητὲς τοῦ νόμου ὅμως, αὐτοὺς ποὺ δὲν ἀναγνώριζαν ὅτι βρίσκονταν καὶ ἐκεῖνοι στὰ σκοτάδια τῆς ἔπαρσης καὶ τῆς οἴησης, ὅπως πολλοὶ ἐκ τῶν Χριστιανῶν σήμερα, παρεξηγήθηκε.
Ὁ Σεβασμιώτατος ὅλοκληρώνοντας τὸ λόγο του εὐχήθηκε στὸν π. Ματθαῖο νὰ συνεχίσει νὰ τιμᾶ τὴν ἱερωσύνη του μὲ τὸν αὐτὸ θυσιαστικὸ ζῆλο ποὺ τὸν διακρίνει καὶ τώρα.
Περισσότερα...