Παραμονή της εορτής τελέσθηκε ο πανηγυρικός Εσπερινός στον ομώνυμο Ιερό Ναό Θρακομακεδόνων χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Τορόντο κ. Μωϋσέως και συγχοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας κ. Χρυσοστόμου, ο οποίος προεξήρχε στην Θεία Λειτουργία την επομένη, ανήμερα της εορτής.
Ξεχωριστή ευλογία αποτέλεσε η παρουσία αποτμήματος Ιερού Λειψάνου του εορτάζοντος Αγίου, το οποίο ετέθη προς προσκύνηση για τους προσελθόντας πανηγυριστές.
Στον πανηγυρικό που εκφώνησε προ της απολύσεως, ο Επίσκοπός μας, αναφέρθηκε στην τιμή των Αγίων. Εάν θέλουμε να τιμήσουμε τους Αγίους μας, τότε ο μοναδικός δρόμος είναι να μιμηθούμε το παράδειγμά τους. Αν τα καταφέρουμε, θα δεχθούμε την τιμή από τους Αγίους, καθώς «οἱ τιμῶντες τόν τιμώμενο, τιμώνται διά τοῦ τιμωμένου». Εκτός αυτού, η παρουσία των Αγίων στη ζωή μας αποτελεί μια πνευματική ανακούφιση από τα προβλήματα της καθημερινότητας. Τι όμως συνέβαλε στο να τυγχάνουν τόσο μεγάλης τιμής οι Άγιοι, με αποτέλεσμα να προστρέχουμε στην πρεσβεία τους, ακόμη και αιώνες μετά την κοίμησή τους; Ο Διοκλητιανός, που ύστερα από τις μάταιες προσπάθειές του να κάμψει το φρόνημα του Αγίου, τον θανάτωσε, δεν φανταζόταν ότι ο Γεώργιος θα έχαιρε του μακαρισμού, που έως σήμερα, του απονέμουμε πάντες οι Χριστιανοί. Ο Γεώργιος, είχε ένα χαρακτηριστικό που κοσμούσε όλο του τον βίο, την ειλικρίνεια. Επεδίωκε το θέλημα του Θεού, κι ήταν ειλικρινής απέναντι στο Θεό και στους ανθρώπους. Ο ειλικρινής του πόθος να εξασφαλίσει την αιώνια ζωή, κέρδισε την εύνοια του Θεού με την εξ ύψους ενίσχυση κατά την διάρκεια των τρομερών μαρτυρίων. Ο Άγιος, κατάφερε να αντιμετωπίσει τον αντίχριστο της εποχής του, το θάνατο, την λήθη του χρόνου. Γι’ αυτό η μνήμη του παραμένει ανεξίτηλη -με την ευλογία του Θεού- στη διάρκεια των αιώνων.