Απόψε, το απόγευμα της Μεγάλης Πέμπτης, άπαν το πλήρωμα των Ορθοδόξων Χριστιανών, συναθροισμένο στις Εκκλησίες απέδωσε, κατά το μέτρον του δυνατού, την δέουσα τιμή προς Εκείνον ο Οποίος καταδέχθηκε μέχρι και στο Ξύλο του Σταυρού να ανέβει για την σωτηρία ενός εκάστου των ανθρώπων.
Ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας κ. Χρυσόστομος χοροστάτησε κατά την Ακολουθία των Αχράντων Παθών διαδοχικώς στον Ιερό Καθεδρικό Ναό Αγίου Νικολάου Αχαρνών και στον Ιερό Προσκυνηματικό Ναό Παναγίας Σουμελά Ασπροπύργου.
Συγκινητική ήταν η προσέλευση των πιστών, οι οποίοι πλημμύρισαν τους Ναούς με ευγνώμονα διάθεση προς τον Σταυρωθέντα Κύριό μας, ο Οποίος «ὡς πρόβατον ἐπὶ σφαγὴν ἤχθη» για να συντρίψει τον θάνατο και να ανακαλέσει τον Αδάμ πίσω στον Παράδεισο.
Στις ομιλίες του, ο Μητροπολίτης μας ανέφερε χαρακτηριστικά ότι η «παρωδία» των Ιουδαίων, των γραμματέων και των Φαρισαίων, το γεγονός δηλαδή ότι ανήρτησαν στο μέχρι τότε «καταραμένο ξύλο» τον Δεσπότη Χριστό, παρά τις άπειρες ευεργεσίες που είχε προσφέρει απλόχερα στους ανθρώπους, αποτελεί, δυστυχώς, φαινόμενο διαχρονικό. Ο Χριστός, βέβαια, μία φορά σταυρώθηκε, αλλ΄ όμως ξανασταυρώνεται κάθε φορά που οι Χριστιανοί επιδεικνύουμε απέναντί Του ασυνέπεια προς τα καθήκοντά μας και όταν είμαστε ανακόλουθοι ως προς τα διδάγματα που μας κληροδότησε. Το μέγιστο των διδαγμάτων Του είναι η σταυρωμένη αγάπη, το οποίο έμπρακτα μας παρέδωσε. Είδαμε απόψε τον Ποιητή Ουρανού και γης να υφίσταται τον σωματικό θάνατο από το ίδιο Του το πλάσμα. Πολλοί, ωστόσο, ευρισκόμενοι σε διάφορες θέσεις και διακονίες, δεν δυνάμεθα να αντέξουμε ακόμη και τον παραμικρό έλεγχο που γίνεται προς όφελός μας. Ο συνειδητός Χριστιανός γνωρίζει να υπομένει όχι μόνο αυτόν τον καλοπροαίρετο έλεγχο, αλλά και κάθε θλίψη και δοκιμασία. Ως συνειδητός χαρακτηρίζεται όχι εκείνος που αναζητεί τον Θεό μόνο όταν θέλει την εκπλήρωση κάποιου αιτήματος και τον υπόλοιπο χρόνο Τον έχει ξεχασμένο, αλλά εκείνος που αγωνίζεται διαρκώς να επιτύχει το «ζω, υπάρχω και αναπνέω για να αρέσω στον Χριστό». Εδώ έρχεται το ερώτημα: «εγώ, δηλαδή ο καθένας, ζω για να αρέσω στον Χριστό, ή επιδιώκω διαρκώς να φαίνομαι καλός στους οφθαλμούς των συνανθρώπων μου;».
Εν συνεχεία, ο Σεβαμιώτατος παρότρυνε τα εκκλησιάσματα: «αγκαλιάστε τον Χριστό μας. Αξίζει! Αξίζει να ακούσουμε την φωνή που διαχρονικά μας απευθύνει έχοντας τα χέρια απλωμένα πάνω στον Σταυρό και περιμένοντάς μας: «Ελάτε οι κουρασμένοι, ελάτε οι ταλαιπωρημένοι, ελάτε οι μεγαλύτεροι αμαρτωλοί, ελάτε οι πιο πεσμένοι, ελάτε στην αγκαλιά μου και εγώ θα δώσω ανάπαυση στις ψυχές σας! Μάθετε από το παράδειγμά μου, καθώς είμαι πράος και ταπεινός στην καρδιά» Μην κάνουμε την ζωή μας δύσκολη. Μην ταλαιπωρούμε ο ένας τον άλλο. Αν όλος ο κόσμος ήταν ενωμένος με τον Χριστό, ούτε πόλεμοι θα υπήρχαν, ούτε τρομοκρατία, ούτε πείνα, ούτε δυστυχία».
Κλείνοντας τον λόγο του, ο Σεβασμιώτατος ευχήθηκε «η σταυρωμένη Αγάπη να πλημμυρίζει τις ψυχές όλων μας με χαρα, ειρήνη, ελπίδα και κάθε ευλογία!».
Από τον Καθεδρικό Ι.Ν. Αγίου Νικολάου Αχαρνών
Από τον Ιερό Προσκυνηματικό Ναό Παναγίας Σουμελά Ασπροπύργου
